inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.611):

Maannacht

Het was alsof de hemel
de aarde kuste, stil,
zodat in bloesemnevel
zij hem nu dromen wil.

De wind streek langs de gronden,
de aren wuifden zacht,
beruiste bossen stonden
verlicht in sterrennacht.

En zie, mijn ziel, zij spande
haar vleugels machtig uit,
vloog door de stille landen,
als ijlde zij naar huis.

J.Paul Jordaans (1963 - ....)

2014


****************************************

Mondnacht

Es war, als hätt’ der Himmel
Die Erde still geküsst,
Dass sie im Blütenschimmer
Von ihm nun träumen müsst.

Die Luft ging durch die Felder,
Die Ähren wogten sacht,
Es rauschten leis' die Wälder,
So sternklar war die Nacht.

Und meine Seele spannte
Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus.

Joseph von Eichendorff (1788 – 1857)

1835


Zie ook: http://www.parkinsjordaans.nl

Schrijver: Paul Jordaans, 21 september 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 3.350

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)