Alle inzendingen over stinken

""Ik wil nu je overleden bent nog een nacht met je slapen diep innig verbonden slapen maar zonder koeling gewoon in de warmte van onze liefde voor elkaar welke nu gaanderweg ontbonden wordt je mag gerust gaan stinken, ruiken want die poepies, scheetjes van je die harde maar vooral die zachte die het meest stinken die zal ik…

De Nul en Van Oord worden straks verhoord : het kan voor hen straks ferm gaan stinken !…

als je blijft drijven zul je niet zinken als je een wind laat kan het gaan stinken als het regent vallen er spetters en als je dit leest... ...zie je letters…

lucht die je omringt Heel erg naar de bruine materie stinkt Waar je toen je even niet hebt opgelet De helft van je zool in hebt gezet Je kunt het zeker niet begrijpen Dat ik nu steeds mijn neus dicht moet knijpen Dus als je nu niet bij mij weggaat Vraag ik de drager om een spagaat De rechter zei de linker, weet je wat jij vergeet Zelf stink…

Vergeet de mogelijkheden die je had gepland het heeft geen zin te treuren om onvervulde dromen je moet je kansen grijpen ook al zijn het niet de kansen die je had verwacht laat staan gewild haal de trekker over spoel het oude door voor het gaat stinken…

Die outlaw bikers houden van vertier, Van sigaretten roken en van drinken, Vandaar dat outlaw bikers altijd stinken Naar olie, sigarettenrook en bier. Daar dwars doorheen de stank van hasj en wiet, Nee, ideale schoonzoons zijn het niet.…

Maar: wanneer is het nou een stink-ei?…

Ik hoest en proest en stink uit al m'n gaten. Collega's heb ik in de steek gelaten. Hoe moet dat, woensdag, met m'n snelsonnet? Vandaag is er van mij niets nieuws te lezen. Nog even wachten, tot ik ben genezen.…

Vandaag doe ik mijn grapjas aan Mijn oude stoute schoenen Moet ik poetsen gaan Ik ga de pantoffelheld uit hangen Lekker schieten uit mijn slof Of enkel in mijn hemd staan Met rode wangen Mijn lolbroek is gewassen De zeurkousen stinken nog Zou een soepjurk mij soms passen?…

Natuurlijk zijn de Duitsers geen partij Wel in de krant een mini krieg begonnen (De grote hebben wij van ze gewonnen) Maar verder zeg ik niks, das ist vorbei We zullen er dit keer niet in gaan stinken Dus ik zal vast mijn woonboot laten zinken.…

lug stink grond suur ek dink lewe duur reën val blom dood ek mal lyf bloot jy gaan elke keer ek bly val neer lig aan ons doen dag maan my soen…

alles kun je maken jezelf, de toekomst, een fout de nachten zijn oneindig, een diepte van de vijver rimpelloos het waait behoorlijk zonder dat de lucht beweegt dan grijpt een hogerhand in en valt alles terug naar het oude de ochtenden stinken naar ketelsteen middagen naar zweet met de schemer proeft het zout nog voor de avonden…

in memoriam philip van aldegonde van grote ghoethem een locale bui op een weide in de zon de gier blijft stinken een doods bommenbed wreed van menselijk begeren stille mortieren in de loopgraven schuilen neutraal in schutkleur donder en dood de armistice een kier hier en een kier daar de spoorwagon…

Wanneer julle deur jul spogbuurte ry dink tog ook aan hulle, julle, stink- rykes. Die probleem is vir ewig en altyd hier. Wanneer julle segefeeste vier, julle jul kisdrink aan mooiwyn en bitterbier, nooi ook die meerkatte, vir ‘n bietjie plesier.…

Wie in een volle lift een windje moet die hoeft zich daar niet meer voor te generen integendeel, uitbundig flatuleren dat is voor de gezondheid juist heel goed Als mensen om u heen daarover klagen zegt u; ‘Ik sta mijn bloeddruk te verlagen’ Uit een studie is gebleken dat het gas dat ervoor zorgt dat winden gaan stinken helpt om de bloeddruk…

Het wasgoed gaat stinken potten en pannen koeken aan, haar huwelijkskleed rafelt en vervuilt onder zijn boze blikken.…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

Spoelbloed hardloop die heelal deur, waar liggame in massagrafte stink, toegegooi word met spoelgrond wat, skuil agter die leuen van spoelgoud blink.…

er speelt een straatmuzikant de blues als een echo uit een andere steeg de schelde stinkt zoals de schelde stinken moet voelt thuis als vanouds de kaaimuur weerspiegelt mijn jeugd die verdwijnt bij springtij en keert weer terug als de volle maan geweken is en ik met mijn voeten geen water meer raak de blauwe steen blijft mijn bank…

A4 door twee dat is hij, alleen een fragmentarisch man soms hilarisch, maar meestal betreurenswaardig met zijn pen, zijn blik oneindig, ja, onnoemelijk ernaast gericht hij heeft geen weet van het leven, hij schrijft inkten stokje in de hand en droomt zich weg naar papier dat scheurt mocht hij stinken, hij zou ruiken naar de dood…

ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval weent niet kattenbakvulsel en wegwerpluiers stinken…

Pijn is een grenspaal soms een hek, soms een muur waartegen ik soms leun vrezend voor mijn leven Ik kan alleen nog zingen voor mezelf, om niet te verdrinken in blues, mijn stem omhoog laten klimmen en blijven dansen zolang ik niet dood ben Liever zweet en stink ik van ellende dan dat ik niets doe en verlangend en droevig zuchtend…

ik staar naar mijn pantoffels zij geraken sleets en vaal zij beginnen te stinken maar ik durf ze niet te wassen. de dag heeft een aanvang genomen de zon schijnt zo dadelijk ga ik in anonimiteit een eindje sloffen op mijn pantoffels. dag.…

zij serveert thee uit het antieke servies geen sherry of wijn het is weer trendy om middags nog niet aangeschoten te zijn voor het avondfestijn vol rauw mannenvlees met spieren in extase binken die stinken naar olie en zweet huid licht gelooid de blik niet gekooid in wellustige jacht maar ze hebben het allemaal gehad van plate naar…

huizen ruiken roestig leven deuren knarsen ongeluk niet geopend stinken kamers naar te weinig buitenlucht ramen zijn grauw afgeplakt dagen nog niet afgelakt maar grof in hun contouren zonder kleuren opgezet het zijn geen kunstenaars die het bestaan versieren met een gloedvol perspectief vandaag is vaak hun dief tussen licht en donkergrijs…

Zonder jou, kan ik niet men kan er evengoed voor pleiten dat ik mezelf in vier moet splijten als kwartslacht van mijn liefdeslied Ik schenk, te krassen door de kraaien warme kassen waar wouden planten gelukkig wormen door mijn restanten een tierig bos, dus laat maar maaien Slink, stink, rot mij onherkenbaar zwam en schimmel, kom bot welen…

Zijn smoezen zijn al jaren afgekloven, toch moet men hem op zijn woord geloven, tenslotte doet hij zijn “stinkende” best, en stinken doet het … het parlementaire nest. Al jaren weet hij zijn lof te kraaien, steeds weer de waarheid te verdraaien, en zij die aan hun baantje kleven, draaien met hem mee, door eigenbaat ingegeven.…

Vandaag ben ik ergens ingetrapt dat gebeurt mij niet zo gauw ik kwam er ook niet achter men wees mij op mijn schoenen als je het dan weet, dan gaat het stinken je denkt dan waar ben ik geweest het schoonmaken is ook niet zo leuk komt nog bij, dat ik het haat schoenen poetsen is niet mijn sterkste kant in dienst moest het voor het vaderland…

Ik kleum met Bas in ‘t bushok de bus is laat en wij kwaad mooie Els verschijnt in een warme tijdloze wolk die wordt verscheurd door die rot-bus Bas dringt tussen Els en mij om naast haar te gaan zitten ik plas verdekt in z’n tas die gaat stinken als ’n plee denk ik tevree, ik ga niet mee Els mijdt urinoir Bas voortaan m’n kans…

Aan het eind van de pret ging het stinken in bed en hij vond 'r een drol van een meid.…