Alle inzendingen over stinkt

Geitengevecht wit stinkt op straat en loopt tussen auto’s op de veemarkt waar meloenen open gebeten, gereten door hun land. Zo blauw, zo zee, kakelbont het volk in hun zwarte prauw. De Baobab heelt honger, viskoppen liggen naast tweedehandswagens waar kinderen lustig voetballen met de aarde.…

Hier heeft u een boeketje balkenbrij, het stinkt, maar ach, zo oogst u toch nog wat u wilde zaaien.…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

Schuim onder de vogels, schuim dat wegstuift en weer aanwuift als een kwetterende stofwolk, schorem dat vecht om elke kruimel, stof- badend plebs, honk- vaste landloper, Jan Rap die doodgaat zonder maat, brutale bek die stinkt naar paardenvijgen, gespuis dat vliegt. ------------------------------------------------------…

Slechts deze uiterlijke vertoning stinkt in duisternis, want gouden wiegjes bekleed met diamanten stenen... schenen elke beeldspraak om eerlijkheid te verdringen tot betrekkelijkheid.…

er speelt een straatmuzikant de blues als een echo uit een andere steeg de schelde stinkt zoals de schelde stinken moet voelt thuis als vanouds de kaaimuur weerspiegelt mijn jeugd die verdwijnt bij springtij en keert weer terug als de volle maan geweken is en ik met mijn voeten geen water meer raak de blauwe steen blijft mijn bank…

Salaris Kijk de vijand gaat weer oogsten met hem te werken elke dag verandert hoogte variatie Collega’s Acht uur vrienden lachen om de zaak delen oppervlakte gescheiden samen tussen muren dik Op straat Een ogenblik zoeken ogen naar elkaar, het stinkt de auto’s razen verloren is de tijd…

Mensen onttronen keer op keer macht stinkt oorlog nog meer vieze spelletjes schaamteloos uitgevoerd gevangen uitgebuit uitgehoerd gezag denkt alleen maar met z'n pik waar kan ik 'm insteken ze geven toch geen kick niemand wordt er uitgezonderd man, vrouw, kind, hoe het ook zij getekend voor het leven voor vrouwenleed begrip verstoting…

ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter nu nog roken was ik niet sterk en gezond van alcohol en sigaretten stinkt…

wie zoekt zal vinden reeds meer dan een uur loop ik mijn neus achterna op humusrijke grond in het bos het waait hier flink de roze stinkzwam stinkt toch een uur in de wind zegt mijn zwamboekje zijn kleine rode broertje Multinus Carinus je zou van zijn stank zelfs om moeten vallen ga ik nu tegen de vlakte was zojuist mijn gedachte…

Je stinkt behoorlijk uit je mond. In jouw omgeving word ik gek: een gore walm verlaat je bek! Ik moet haast kotsen van de stank! Neem alsjeblieft een gorgeldrank.' Ze werd door hem geïrriteerd en zei: 'Doe niet gecompliceerd. 't Is simpel op te lossen, want je hebt je lot in eigen hand.…

in nauwe stegen staan nog oude huizen van hout en witgekalkt leem het stinkt daar nog naar kip dronken kip in lokaal bier gekookt de ranke boot vaart nog naar de nabijgelegen brede rivier op de heuvel schittert nog de zon op de gouden koepel van de pagode de mensen branden er nog wierook vrouwen bidden om een kind…

Dronk je maar wat water De nacht van je plezier Almaar werd het later De dorst gelest door bier Nu zit je 's morgens vroeg Met een slecht humeur op bed Je haar stinkt naar de kroeg De koffie net gezet Pijn doet het licht Aan je vermoeide ogen Met een dik gezicht Zit je krom gebogen Was je maar verstandig En dronk je 's nachts wat…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

~ ~Ben je mal~ zei tante Leentje, waarop ze haar nicht bezwoer: ~Mijn kachel rookt, de goudvis drinkt en Hector blaft me af en stinkt en Kareltje mijn ouwe kat gaat bijna elke nacht op pad. Dus Annemiek zoals je ziet een man in huis ontbeer ik niet.~…

Het pistool is onwettig, de strop bezwijkt, gas stinkt akelig... Je kan net zo goed leven! Razors pain you, rivers are damp acids stain you and drugs cause cramp, guns aren't lawful, nooses give, gas smells awful, you might as well live.…

Zijn eigen roem stinkt niet. Zo wisselt hij van stof. En van uniek beleid. Tegelijkertijd! Dichters mogen over heldenfeiten, nee, moeten wel daarover dichten, want Trump is geen Fake of News. Dichters zijn geen journalisten. Donald houdt niet van taboes. Niet van voorspelbaarheid. Trump houdt van zijn wijsheid.…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad.…

Eer maakt men lakens wit met inkt, Eer spreekt men schaak met bezemstelen, Eer vindt men nog een roos die stinkt, Eer ruilt men stenen voor juwelen, Eer breekt men ijzer met zijn handen, Eer zal men stijgen in valleien, Eer legt en een garnaal aan banden, Eer leert men geiten kousen breien, Eer plant men bomen op de weg, Eer zal men kakken…

Eer maakt men lakens wit met inkt, Eer speelt men schaak met bezemstelen, Eer vindt men nog een roos die stinkt, Eer ruilt men stenen voor juwelen, Eer breekt men ijzer met zijn handen, Eer zal men stijgen in valleien, Eer legt men een garnaal aan banden, eer leert men geiten kousen breien, Eer plant men bomen op de weg, Eer zal men kakken…

het geurt want open borrelen de geheimen en het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist.…

Zijn haren zijn vies, zijn baard ongeschoren Hij stinkt uit zijn bek, voelt zich verloren. De uitkering kwam toe, dus de troep wordt aangezeuld De versleten sandalen worden verder afgebeuld. Het optrekje heeft niet bepaald een geurig aroma Verschaald bier, oude peuken, zijn lakens; een drama.…

ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze zijn sterk vervuild flonkerend nieuwe mensen kom ik er tegen de meesten zonder idealen met de handen voor eeuwig gesloten die stompzinnige kranten promoten en net de bus nog halen…

Besef je wel hoe ontzettend het is als je almaar buitengesloten wordt Nou dat is waarlijk geen kattenpis dan lijkt ‘t of er iets aan jou schort Snap je hoe eenzaam je dan bent als je absoluut geen vrienden hebt Als géén je ontzettende pijn kent weet dat je dan geleidelijk verlept Weet je hoe afgrijselijk je je voelt als ze roepen: Jij stinkt…

Een mooi meisje, dàt wou ze zijn dus nimmer meer worden gepest en willen eindigen onder de trein En ook zoveel mooier dan de rest Mooi zijn, o dat was haar droom zodat ze nooit meer gepest werd Nooit meer horen: Jij bent sloom of: Jij stinkt bestendig naar snert Een mooi meisje, dat was ze wèl een tikje zwaar, maar wat gaf dat Om haar…

Mijn beden zijn verhoord, ik heb de put gevonden die het verschil zal maken tussen schoon en schijt het plastic deksel lekt: het stinkt hier neusverdovend in deze kuil, mijn ondergrondse wapenfeit, die 'k zelf gegraven heb; de stank is veelbelovend* heroïsch voel ik mij: ik heb mijn taak volbracht De kolkenzuiger* komt, zijn slurf hangt gretig…

kerkhof hiernaast, het nieuwe leven raast erlangs over ijzeren staven en dat maakt me gek, het dendert door de kamers waar ik heb gespeeld Ik haal ze leeg en ik rook ze uit met Nag Champa, met tranen in mijn ogen sluit ik de ramen en toch worden de muren dikker van het geraas, ze eten het op net als ik, het spookt in mijn hoofd dat het stinkt…

Een zaak die stinkt maar niet gauw overwaait De boer die ploegt, de landbouwlobby zaait Geen zaad maar twijfels aan het stikstof meten Wat het RIVM heeft laten weten... We moeten 't oude motto onderschrijven Voor stikstof producerende bedrijven: Er zijn in dit land grenzen aan de groei Voor pluimvee, varkens, megastal en koei!…

krijsen trekken strepen stil verdriet zelfs de hoofdletters die buigen zien het uitroepteken niet alle woorden worden vragen machteloosheid verbijt de pijn zwarte lijnen kunnen niet dragen zakken door bij zoveel venijn ik ram nog eenmaal langs de zinnen raak de lussen aan met inkt wil de taal blijven beminnen maar het aroma, nee dat stinkt…

zijn wezen veroordeeld tot collocatie verbijt hij machteloos verkrampte agitatie doof voor de rondgang van een groeiende mare zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie wanneer 's avonds de stilte weerklinkt verzinkt hij onverstoord in zwijgen diep verbaasd hoe het leven dan stinkt…