Alle inzendingen over stofje

Ik wist het al, maar onderzoek wees uit: Geniet volop van fraaie Franse flessen Eet pure chocola en blauwe bessen Dan krijgt u ook een gave jonge huid Al onderdruk ik nu alweer een gaap Van deze wetenschap krijg ik zo'n slaap…

Aan wie behoort de reiziger die zandkorrel op de weg, dat stofje in de lucht? Zijn het de hoge klippen of diepe dalen? Is het de walvis, dromedaris of het land waardoor ze gaat? Is het de reiger die een stukje meevliegt of de struik die eerst ver, dan dichtbij, tenslotte achterblijft?…

Waar ik was kan ik niet zeggen, een stofje was ik, zonder 'wicht. Om een afstand af te leggen ging ik sneller dan het licht. Onderweg zag ik ze flitsen, gerekte stukjes wit en geel, ze leken aan elkaar te ritsen, eindeloos en meer dan veel.…

maak toekomst met mijn beelden houw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag ik droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden de kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels te gaan kleuren en uit te drijven op de wind opnieuw te vliegen nu als kind ik ben een stofje…

ik maak toekomst met mijn beelden bouw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels te gaan kleuren te drijven op de wind opnieuw te leren vliegen nu als kind ik ben een stofje…

ben ik een stofje met gevoel? een ongelezen bundel word ik wel samengevat? ben ik onbestuurbaar? vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

De mens roept God aan in kleine, verloren ogenblikken, spreekt vluchtig tot Hem, Wiens oog het wereldwoeden als een stofje langs ziet gaan. Wie het Woord kennen, mochten eens een klacht uiten in ander daglicht: "Mijn God, mijn God, waarom heb ik U verlaten?"…

los of lost een stofje op in muziek?…

De aarde is niet groter dan een stofje in zijn schoot. Ik lig op het gazon en zoek de hemel af naar flitsen van de zwerm. In beide palmen voel ik nu de koele sprietjes kriebelen. Miljoenen moleculen in elke kleine halm. Elk deeltje is niet groter dan een stipje in zijn schoot.…

Onwetend was ik dat de geur van regen -Althans, wat in de Canon wordt beweerd- Door geosmine wordt geproduceerd, Toch heb ik op die geur best wel wat tegen. Die natte geur gun ik de bioloog, Ik geef de voorkeur aan de geur van droog.…

En zag een stofje zwevend als een ruimteschip in het onmeetbaar grote licht en kende zorg noch vrees voor zwaartekracht te kunnen vallen in zijn macht. Maar wendde bij de grenzen van zijn reis in tijd en keerde weder naar 't licht wat het omsloot als lang verwachte deelgenoot en werd tot licht, wat zeven kleuren bood.…

doet: Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen, Die met hun spits de hemel tergen, Een stroom van gloeiend sulfer breekt: Gij die, in zalige valleien, Waar zuidewindjes spelemeien, De geurenrijkste planten kweekt: Gij die, aan duizend, duizend dieren, Die wriemlend op een stofje…

Of is het een breifout in mijn hersenen en mis ik op chronische wijze het stofje serotenine, ook al slik ik dagelijks een aanvulpilletje. Ik dichtte vaak over mijzelf in termen van een paria, een melaatse en een verschoppeling, maar ik ben nog het meest door mijzelf verstoten.…

terwijl mijn denken zich voortzette ging ik verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag ik reeds de weg die begaanbaar voor mij werd gemaakt aan de hand genomen keek ik om mij heen in een stuk herbeleving was ik een en al oor en zo vond ik mijn plaats in het universum der tijden een stofje…

terwijl zijn denken zich voortzette ging hij verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag hij reeds de weg die begaanbaar voor hem werd gemaakt aan de hand genomen keek hij om zich heen in een stuk herbeleving was hij een en al oor en zo vond hij zijn plaats in het universum der tijden een stofje…

Mijn tijd hier, slechts een rimpeling in een oceaan, een stofje in een eeuwigheid van zand. Wie draagt mij in herinnering? Wat is er gedaan, waar ben ik geweest? Hoe klein zijn mijn sporen in de velden van het bewustzijn. Ach mocht ik worden gedragen in genegenheid. Wie ik, ik ben uw geschiedenis, ik ben uw verleden.…

genoeg verstreken maar nu is dan toch daar zicht op de belofte van nieuws en licht in het nieuwe jaar eerst nog oliebollen met of zonder, appel en krenten en onder suiker bepoederd wachten op de klok waarna ontkurken met een plok uren dagen maanden jaren vliegen als een stofje…

blus dit eerste vonkje, eer het tot een vuurgloed wordt: Droog dees eerste druppel water, eer hij u op 't harte stort; Zij het eerste kleine zaadje, eer het wortelt, uitgerooid: Zuiver 't hart van ieder stofje, door de ledigheid gestrooid: En die onbetembre driften, die geen macht kan wederstaan, In haar oorsprong reeds vernietigd, doen uw…

jou eens raakt Later gaat nog komen In een ietwat bittere vorm Alles blijkt veel groter Dan voel jij je plots een worm Later zal je leren Dat de wereld jou niet mist Aan den lijve ondervinden Hoe vergankelijk leven is Hoe betrekkelijk je iets kent Als alles weer ontbindt En hoe nietig je wel bent Zelfs geen korrel op het strand Maar een stofje…