Alle inzendingen over tapijt

Een slang kroop weg en krulde zich op de grond en toen weg onder het tapijt. Sindsdien heb ik hem niet meer gehoord.-…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

Moederkoek niet keurig opgevouwen in de kast als noodvoorraad voor later maar als ganzenmaal door mijn strot geduwd kruimels achteloos verspreid over het tapijt van verstikkende moederliefde…

Kamerbreed tapijt van zand en pierebadjes Daarachter prijkt een horizon van zee en lucht De honden zwaaien vrolijk met hun staart Ik zwaai terug…

wrijvend over een tere huid verdrijft zij de tijd nu en dan plukkend aan het overjarig Perzisch tapijt terwijl de regulateur onzichtbare zuchten ritmisch begeleidt…

was ik een vogel ik blies nieuw leven in mijn oude veren dan koos ik het luchtruim een subtiel tapijt van veren liet ik voor jou lief achter…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

Is dit soms een Perzisch tapijt?' 'Nee, geen Perzisch tapijt, vriend. ik ben het.' 'Goh, je zou toch zweren dat je over een Perzisch tapijt liep, zo zacht is het, heb je bezwaar als ik er even bovenop kom liggen? Met jouw vrouw?' 'Wie ben ik dat ik bezwaar zou maken.…

Een oekaze door De Gaulle gepleegd werd vandaag onder 't tapijt geveegd. Le chef de l'Etat zit goed op schema waarbij hij straks méér dan Napoleon weegt.…

onder een tapijt van mist leg ik ’s avonds geduldig al m’n vragen in afwachting van antwoorden laat ik het donker er een nachtje over slapen in de hoop dat ochtendzon helderheid zal brengen…

De tere blaadjes voegen zich in een wit tapijt. Ze zijn een exponent van tijd Lente maakt plaats voor zomer. De seizoenencyclus weldra rond.…

Ik sta hier met twee paarden in de gang Er wordt iets op de keukendeur geschreven En Willempie heeft pizza's afgegeven Die nacht in Brabant duurt me veel te lang Nu roept er een om kamerbreed tapijt Ik kan het niet, ik ben m'n feestneus kwijt.…

Je handen sloten zich om mijn wijsvingers je trok jezelf omhoog aarzelde tussen zweven en vallen op het tapijt de beentjes kromgebogen het gezicht rood van inspanning en opgetogen je vond rust op mijn schoot…

Sneeuw valt uit een loodgrijze hemel vlokken knisperen bedekken wat is geweest joelende kinderstemmen overstemmen pijn verbergen een zoet verlangen voetsporen op een maagdelijk tapijt trekken een nieuw begin…

De aarde wordt bedekt met een wit tapijt, mooi is de wintertijd.…

De zon speelt De gang in, Werpt lange schaduwen Over het lichtgroene tapijt En wij hebben net Te horen gekregen Dat het nieuwe Leven in ons Is opgehouden Met kloppen - Daar kan geen Beeldend werk Aan de muur Meer iets aan Veranderen…

Veel zei hij niet zijn blik tuurde in eenzaamheid richting het raam Hij kwam niet meer buiten omdat alles troebel werd voor zijn ogen even vermoeiend werd het lopen Voetstappen dempen in het huis van kamerbreed tapijt achter een gesloten deur…

Wat ooit verwarring was in vroegere seizoenen en nu als zielsverwantschap door deuren gaat neem ik mee in een lentebewonende brief met alle eenvoud daargelaten bewaar ik kerstspullen op een vliegend tapijt verkoop ik mijn dromen aan de zon.…

Kristallen van sneeuw dwarrelen door de lucht om te landen eerder dan ze dachten als een wit tapijt. Net als de tijd smelten ze weg. Voor je het weet ben je verder als in een zucht. Een halve eeuw... smeltende sporen in de sneeuw.…

Van onder de beschermende mantel van de donkere aarde hebben de eerste voorjaarsbloeiers in een kleurrijk tapijt zich een weg gebaand naar het eerste zonnelicht dat een gevoel van verlangen oproept naar de komende lentetijd en een glimlach zal brengen op ieders gezicht...…

Het viel volgens de eigenaar wel mee Er was dan wel gekotst over het eten En hier en daar op het tapijt gescheten En hij had zeker nog een bord of twee Het personeel liet zich graag molesteren Tot volgend jaar en fijne avond,...heren!…

De sneeuw ligt als een wit tapijt op de aarde neer gevleid. De zon schijnt met haar stralen er op neer. Het is een schitterende sfeer... De takken van de bomen buigen onder de zware last. De winter is nu echt gekomen en heeft ons vroeg verrast.…

ik zie de weeffouten in mijn levenspatroon donkere rafelige draden verbreken verbinding knopen, lussen, losse steken horen bij het tapijt dat jaar na jaar schering en inslag vormen het onvolmaakte is mij lief ik mag een mens zijn…

Zoals zij in de lente met fris groen de winter wegwuift en een nieuw seizoen met loof en bloesemblaadjes welkom heet, zo spreidt zij nu, om ieder te begroeten, een knisperend tapijt voor onze voeten.…

de stilte ligt als een tapijt op de grond, de koekoeks- klok maakt het erger, ik wil verdwijnen, maar zie door verplichting geen hand voor ogen meer, geen mogelijkheid te vluchten. vogel doet z'n werk, komt naar buiten, en braakt negen uur.-…

Blaadjes worstelen met takken vallen vederlicht op het gekleurd tapijt Vogelgeluiden zoete keelklanken boven het briljant bedauwde spinnenhuis Paddenstoelen tonen hun nieuwste bizarre creaties van het overgangsseizoen in een pittige wolk erotisch parfum.…

Een zomerse herfstdag De aarde toont zijn kleed de natuur laat de bladeren blozen zij dwarrelen naar benee als een tapijt voor onze voeten de lucht lekt haar verdriet ik wacht dat op 'n dag de zon weer schijnen mag.…

Bladeren die van de bomen vallen die vormen samen een tapijt meteen daar wil je met je voeten dwars door heen en laat je vreugdekreten vrij-uit schallen Snel nog even dollen en genieten Het duurt nooit lang voor dat het weer gaat gieten…

Schrijdend van de trap met een sluier van kant als een waterval tapijt. Stralend bereikbaar voor haar verbluffende wachtende hoffelijkheid. Oogverblindend ziet hij zijn aankomend sprookje als een blijvend moment. Adembenemende romantiek wat hij zal blijven ademen. Gevoel dat voelt als ongekend.…

Koningin van Niets, ze gaf de armen weer hoop -- Ze was gevaarlijk.…