Alle inzendingen over te vlug

Al ben ik nu groot mens en jaren lang getrouwd ik zorg ervoor dat ik hem goed onthoud (dat vergeet ik niet vlug). Hoe hij dan zei, met zijn grappige gezicht.…

Zomer, zomer gelukkig kom je weer Telkens verlang ik naar jou keer op keer Zomer, zomer lekker zwemmen in de zee Wie gaat er mee Zomer, zomer kom toch terug Het is nu nog winter: kom toch vlug…

Want met slaan om mijn oren, ga ik echt niet beter horen, ben ik liever traag dan vlug, o jee, daar komt het al, het is alweer terug!…

De lege plekken op de muur bedekt en vlug vlug de geur van scheerzeep weg. De kalende die Homerus declameerde. De maïsvretende. De charmante die uit Frankrijk parfum meebracht. Hadden zij ook hun koffers gepakt, de huisvrienden van de vrije dag? Ik schreef het reeds meer.…

Ik heb helemaal geen gevoel Ik heb geen richting meer of doel Ach, het komt wel weer terug Ik wil het alleen weer veel te vlug…

Als ik verreiker lees Stoort me zo'n spelfout en Denk ik meteen Haal je schoolgeld terug Maar blijkt de context een Exterieurproject Dan is mijn oordeel Toch net iets te vlug…

Anser Erythropus Net komt hij onder die bremstruik vandaan Vlug, geef me even mijn Dubbelloopsjachtgeweer Kookboek en braadpan en tuinkruiden aan…

Heidaar, jij bleekgezicht Lelijke luiwammes Neem voortaan zelf Maar die zak op je rug Andere koek dus, jij Discriminatiesint Ik eis die schimmel op: Afstijgen, vlug!…

Mijn spiegelbeeld Is reeds geheeld Van zware klappen Mijn schaduw Is nog steeds grijs Van die ene, verre reis, Naar land van ooit En dan weer terug, Maar ik, Ik genees Nooit zo vlug.…

Men vroeg m' in de sportschool ter plekke Eens fijn een minuutje te strekken Ik deed dat dus vlug Maar 't schoot in mijn rug Nu lig 'k al een week te verrekken…

Of niet helemaal het was te vlug...…

Zelfs met betere alarmsystemen wordt het toch een rampscenario Ook gezeten op een paardenrug krijgt men natte voeten, blijkt al vlug.…

het lichtje ver- schijnt uit het niks, is boven geel en onder blauw vlug stop ik 'm terug in m'n jas- zak voor- dat mees- ter het ziet.-…

Pjisnica Ercobim Houdt u toch op mij te Spammen, en vlug! Ik word niet goed van uw Olifantshuidigheid. Waar blijft uw antwoord-mail? Nooit mailt u terug!’…

Andere koek, baardmans: afstijgen, vlug!…

een smeulend vuurtje en wat as de overblijfsels na een brand een kortsluiting in het leven herinneringen die vlug, onaangekondigd mijn revue passeren maar dat is nog geen reden om al dat andere moois uit het verleden zomaar te vergeten!…

Daar zag ik een feestmaal Wild op een schaal Van de mensen om hem heen kende hij er geen Hij zette een streep onder 't eten en vond de droom terug Dat schreef hij voor mij op, heel vlug…

Overal waar ik zal gaan zullen mijn woorden komen Ze duwen me naar voren en zachtjes leun ik terug Op woorden gedragen zijn mijn handen Die vlug schrijven een weg vooruit…

Vlug, klein, steeds in beweging, rusteloos en toch gestuurd een oerkracht stuwt hen voort. Overleving en saamhorigheid, met zo velen één groot lichaam tot het ongekende in staat.…

De lente kent een vroeg begin als de zon even wil schijnen weeft voor mijn raam de lentespin zijn nog tere web, maar vlug als het even mee wil zitten voor een te vroege lentemug…

Geef me die geur terug geef me die kleur terug Wat moet ik doen en waar kan ik het vinden Zeg het me toch vlug, ik mis het zo om jou weer eens te proeven Geef me die geur toch asjeblieft terug.…

Prachtig zo'n vogel toch Anser erythropus Net komt hij Onder die bremstruik vandaan Vlug geef me even mijn Dubbelloopsjachtgeweer Kookboek en braadpan En tuinkruiden aan --------------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

zoemende, zoemende muggen irriteren nachtelijk slapen met geronk rond je oren vensters sluiten met hor insectenwerende middelen helpen vlug hun geluid te smoren…

klimt hij door 't raam om zijn wereld op z'n kop te zetten donderjagend met lindebomen tot de wilg hem vraagt om te schommelen vliegt hij vlug van ver boven de stad tot in zijn warme bed…

brengt hij onze wereld vlug tot een behapbare proportie terug.…

Jij wende rap aan mij Met rasse schreden wist jij mij te vinden Jouw hart vlug aan mij verpand Als de bliksem verdronk jij in mijn ogen Handen die pijlsnel de mijne wisten te vinden Je oren in no time mij horend Vlot knikten jouw knieën Hecht snel Snelhechter…

De blaadjes komen een voor een te voorschijn, ze lijken zelfs een beetje bang: onstuimig maar toch nog met ingehouden drukte, omdat ze niet te vlug al helemaal daar willen zijn, maar eerder traag willen genieten van de warme zonnestralen, van de vriendelijkheid van de mensen die nu ook hun winterslaap vlug zullen vergeten.…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

Daar is hij weer, hij is terug in elkaars armen, zijn lichaam en even was 't vlug alsof het nooit heeft bestaan. Heb ik nu spijt? ik zou het eigenlijk niet weten was plaats en tijd even kwijt ik wil zo graag vergeten!…

en weer ontstond uit de nacht de dag de zon stond op haar strepen ik ondervond dat alles mag met mijn zotte kop, maar ik had dat niet begrepen het gaat zo vlug, ik wil de dag terug doch haar kleurenpracht is weg, gevallen voor de nacht…