Alle inzendingen over texel

Het knersen van de korrels zand over het schelpenpad. De haren wapperend in de wind. In de rugdrager ons jongste kind, bruin koppie, rode wangen door de zon gevangen. Wat een fijn gevoel geeft dat. Wij, samen, de zon, de zee, het strand. De kinderen een lekker ijsje. Wij koffie met gebak. In de luwte van het paviljoen. Uitrustend van…

De grauwe reus die, gans een bezig leven, tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend, staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven en stevig op zijn stenen fondament. Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude beplanking, is verschrankt en uitgeteerd en staat, ternauwernood bijeengehouden, nu in de wind verwinterd en verweerd. ‘t Armzalig…

Nu luistert hij naar de schipper van de Texel 10 die grappen en grollen ten beste geeft en eet hij garnalen, nog lauw van het koken. Hij snakt overal naar ruimte en vindt die bij het kijken naar de vuurtoren: links daarvan de Noordzee en rechts de Waddenzee. Dichter bij de elementen is hij. Meer lucht is hier en minder lawaai.…

Avondzang aan de rede van Texel Op! Texelbewoner! Geen avond ooit schoner; 't Loopt alles ons mee. Op! jeugdige knapen! De zon wil gaan slapen; Kom! baad u in zee! Het westelijk luchtje Doorgolft met een zuchtje Mijn flodderend haar. Twee zeeën begroeten Mijn kletsende voeten; Ze omarmen elkaar. Zie 't Noorderzout blinken!…

De bultrug kan niet terug wat de hulpverleners ook doen hun methoden zijn te stug en een mega-reddingsboei kost teveel poen Het is allemaal nutteloos geknoei terwijl het arme dier tranend zijn ogen sluit en nog wat krachtig met zijn staart slaat of nog wat water omhoog spuit en zijn noodlot haat Misschien dat het tij nog gaat keren roepen…

De trossen gaan los en zilvermeeuwen verschijnen Met sierlijke bewegingen buitelen ze hier door de lucht Zo eindeloos bevlogen tussen land en wad En soms bijna roerloos zweven ze even op de thermiek naar hogere sferen Na een duik in zee glimt hun verenpak als gepoetst zilver in de zon Krijsend vliegen ze rakelings over zilt…

Op den eerste sneeuwdag, in december 1827. - Ha, oude Kennis! weer in 't land? Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen. En, deed mijn jeugd, min kil van bloed, De citersnaar uw roem gewagen; Gij hebt het loon thans in uw hand - Betaal…

Het zwaluwennest: piepend zwiept een eskader -- neer op onze kat.…

Voor Alda Die door een Diep dal bent Gegaan, je eigen Haar verloren, Je hoofd bedekt Met doek of hoed, Met alle kracht Die in je was Door kuren, bestraling En hormoonbehandeling heen, Kijkt nu weer vol Levenslust je leven in - En ik zie de Twinkeling in je Ogen, van vreugde Maar ook van dankbaarheid, En vandaag voor…

Zij lagen daar aan de rand van Texel geheel relaxed en high van de hasj. Hij was even afgeleid door de huppelende borsten van een ranke jongedame, maar daar deden haar tongzoenen het zwijgen toe. Ze bedreven de liefde in de wilde golven van de Noordzee. Jan Wolkers de Geest zegende hen.…

oneindige oeverloze woestenij in niet te omschrijven razernij op deze te smalle Gaza-strook Omgeven door eindeloos prikkeldraad vechten de armen, de hulpelozen voor een lang bevochten eigen staat hamas is niet zomaar verkozen Waar de geur van kanonnenrook het krijsende gekerm overstemde was het niemand, die Israel afremde op deze, groot als Texel…

Texel. 1927 (Verkadealbum) Rondeel In de beruchte boomloze streken benoorden Schagen Zoals de vogelaar Jac Thijsse schrijft Zijn zelfs geen houtwallen die de wind van zee vertragen De wind, die enkel voor het duin soms liggen blijft Maar zie hoe in de vroege voorjaarsdagen De bloemen uit de bollen barsten en de kleur beklijft In de beruchte…

Hun benen zijn behaard als van een Afrikaanse aap, hun armen doen het relatief bedaard met de wol van een Texels schaap. De muren zijn met kunst behangen; alles is hier voor een habbekrats te koop. In vrouwen die obers voor een appel en een ei verlangen zit vanavond goed de loop.…

In Scheveningen leerde 'k de eerste liefde 't was een Duitser de tweede in Texel, Amerikaan daarna opnieuw in Scheveningen één uit Ghana, ook weer ver vandaan. Toen iemand uit weer een ander land kwam hier naar mij We gingen vaak naar Scheveningen, met de kinderen hand in hand liepen we langs strand en aan de boulevard.…

Johannes die alsnog ter ziele gaat: De zingende monteur uit Oudega Maar ook de bultrug in diaspora Die heilloos strandde op een Noordzeeplaat De een kon Voice of Holland net niet winnen De ander gaat straks Naturalis binnen…

mee in Overijssel Salland's Hanzesteden en Twente met z'n rijk textielverleden dan Gelderland, dàt levert mooie streken een pyromaan, verzot op autobrand, de Graafschap, Veluwe, Rivierenland Vierdaagse door het Zevenheuvlenland, in Utrecht de musea en de Dom Noord-Holland dagje Rijks en door de grachten wie van Schiphol naar Texel…

Ze wilde zó graag bij haar vriendje zijn, dat ze haar leven in de waagschaal stelde. Maar toen haar lief de reddingsboot bestelde, toen vond ze dat toch wel bijzonder fijn. Zeg, laat ze stoppen met die dure grappen en spoedig in het huw’lijksbootje stappen!…

Na Meer- en Blauwe Stad weer een project Een zandplaat van wel vijfhonderd hectare De vrienden Lenie ’t Hart en Ecomare Zijn samen zeer bezorgd over ‘t effect Twee nieuwe bultruggen kwamen vast kijken Hoe zij die zandplaat straks kunnen bereiken…

Ik wist niet dat ik nog zo uit m’n dak kon gaan de puntentelling van het Eurovision Songfestival vanuit Tel-Aviv, Israel, afgelopen zaterdagnacht ik was alleen thuis ik keek alleen tv ik verbeet me, bijtte op m'n nagels ik rookte en dronk teveel ik juichte, gilde, krijste ik klapte m’n handen rood ik zwaaide met m’n songfestivalsjaal…

De hele garderobe van Monroe, dus ook de jute zak die zo goed stond, gaat op tournee de hele wereld rond. Haar kleren stelen na haar dood de show. De Stuart-stukken zijn om van te smullen; Monroe’s japons om wat ze juist onthullen.…

Zo is het warme weer in ’t eind teruggekeerd En ziet men lieden, wier gezondheid was bezeerd Door kou, zich in de gloed der zonnestralen koestren, Niet langer in hun huis geklemd als Texelse oestren. De zomer nadert en de Winter schuurt zijn piek; ’t Was tijd waarachtig; want hij maakt het mensdom ziek.…