Alle inzendingen over thermiek

ze braken mijn vleugels vertraagden mijn vlucht zijn jaloers op mijn kleuren moet ik uit de lucht mag ik niet meer vliegen of alleen in het dal geen helling thermieken wordt het net nu mijn val we vlogen ooit vrij en dolden de zon vergaten de bloemen jij speelde met mij vleugels die tipten in fladderend gaan ogen die blikten in…

Als het leven kleur verbergt in gesloten harten van jasmijn en jonge bloemblaadjes steeds opnieuw hun nerven uittekenen als op een fris gelaat zal het nectar zijn sluier van geur wijds uitspreiden rond droeve dagen Als gevederde vogelvluchten een te straffe thermiek verdrijven en donskuikentjes nog jongleren om uit te vliegen zal het…

ik zie het wolkenfront met op de rand de engelen ze bazuinen schaduwen rond die zich met zon verstrengelen ze spelen met de buien in afnemend hemels zicht dartelen in bloemkoolwit tot bliksem hun gezicht verlicht de lucht is dreigend heet draagt vleugels in thermiek maar als de donder klapt verschieten ze paniek ze zweven, weven…

Langzaam voel ik de warmte Stromen over mijn gezicht Mijn huidtemperatuur stijgt De bron draait aan het firmament Mijn hele lichaam in het felle licht Zinderende hitte is overal Ik voel de warmte stijgen, kringelen Mijn eigen kleine thermiek Ergens intern Slaat de koeling aan Maar ze helpt geen fluit Mijn poriën openen zich langzaam…

Zwevend zag ik hem gaan door ’t zwerk af en toe met zijn machtige vleugels slaan een vliegend kolos zo er weinig bestaan als wezen uit een geheel ander tijdperk cirkelend op thermiek tussen de wolken naar duizelingwekkende hoogte in spiraal tot ‘t silhouet wegzuigt in de zonnestraal vraag ik mij af hoe kan ik dit vertolken?…

brak Ik omgeef je met een aura van warme licht wat schijnt in toverogen die verblijden Dan leg ik jouw hand op mijn boezem in een roes van openlijk en vrijelijk de zinnen strelen wanneer we de liefde met tomeloze energie bespelen We kijken elkaar de kunst af van onze vleugels wijd uit de plooi vouwen op de dragende wind Als de thermiek…

De krant wordt omhoog gezogen fladdert, kantelt, drijft en duikt op de thermiek van uitlaatgassen klemt zich dan vast aan het glas, wil met allemacht daarbinnen gelezen worden. Op de bodem van de zee een rolstoel.…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

De turbulentiestromen zijn mij bekend, de thermiek trek ik aan teugels. Vrijheid is mijn noodzakelijk lot, ik baad niet in modderpoelen. Door het stof zal ik niet woelen liever ontvang ik het genadeschot. Eenzaamheid is zo wel mijn deel maar zij kan me niet echt deren.…

ik reik je met liefde dit speciale tapijt jij vlijt je neer op het paradijs van weleer samen ontvluchten we de groene oase het brandend zand van de woestijn zal ons met zijn thermiek naar de hemel dragen onder ons bergen en de oude stad waar het eonen geleden goed toeven was beelden met mannen op de achtergrond vrouwen met scherpe neuzen…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

vertel van het uur dat zich traag verplaatst in het lome licht dat schuilt achter verstild bladerdek waar een vogel zweeft op de thermiek van verlangen zoekend naar zon die het voorjaar brengt vertel van de wind die verhalen leest van huiverend woud en vertel van het blad dat een bries imiteert op de zachte deining van een slaapdronken…

uur dat flirt met schikgodinnen en leven brengt in een kleurrijk palet dat de tekens herbergt en rangschikt tot beelden die haar landschap ordenen met kleine gebaren komt linnen tot leven uit tonen die ontstaan uit een vrije val van kleuren wervelend langs onzichtbare lijnen naar een bron waar dromen zwerven en verbeelding zweeft op de thermiek…

Aan de hemel meeuwen, zwevend op de thermiek, hun geluid snijdt door mijn ziel. Vogels zingen, maar meeuwen krijsen. Alsof hun lied een toestand van eenzaamheid is. Zee en verlatenheid, ze horen bij elkaar. Het lijkt een beeld van een apocalyptische toestand, maar vreemd genoeg kalmeert het me. De zee en het besef van nietigheid.…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik Zijn ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

Beklemming van de realiteit waarvan de kleur naar een vrije keus van denken zich langzaam sluit, worden ook de witste vleugels besmeurd, ongecontroleerd in de thermiek van twijfel, omhelst door pure paniek, tegenstelling van elke diagnostiek, terugblikkend door het matglas van verlaten schimmen, een ongeblust verlangen achterlaat…

Wereldwijd de Zuurstofrijke bron Die water doet verdampen Windmolens doet werken Vogels mooi doet vliegen Perfecte partnerschappen Thermiek bolt vleugels Jij vliegt boven de haven Roest wordt weg gekrabd Net als gekleurde bladeren Schoonheid komt langzaam terug Temperaturen Rijzen als deeg in een pan Doen horizon splijten Stralen…

Soms zou ik een vogel willen zijn, gedragen door de thermiek en zweven door de luchten. Soms zou ik leeghoofden verstand willen bijbrengen om hun vernielzucht weg te spoelen. Soms zou ik willen strijden tegen psychopaten zodat slachtoffers niet hoeven vluchten. Soms zou ik crimineeltjes alles willen geven wat ze tekort komen in hun jeugd.…

Ik wil blijven zweven op thermiek hoog boven tussen de wolken, want op aarde word ik ziek... Uiteindelijk zal ik vermoeid mijn vleugels laten rusten om te landen op beide voeten en in het lot berusten.....…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik en ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

Vandaag lag daar de vrijheid te koop op kleedjes op de straat te lezen in vrije woorden in een boek te zien in de dansers in het park te voelen in de vlinders op de wind of bij de buizerd, vrij op de thermiek.…

Gooit op grotere hoogte botsend zo oogt 't remmen los draagt menig blad willoos op de thermiek als albatros. Elzen en oude platanen waar gisteren nog vogels kweelden zien ‘t vreemde gebeuren, zullen vast vallend blad betreuren.…