Alle inzendingen over tijd beschouwen

Ik heb weer meer te kiezen in mijn leven Dankzij mijn multifunctionele bril: Als ik de wereld scherp beschouwen wil Draai ik de beide glazen op min zeven En als ik even niemand meer wil zien Stel ik mijn bril gewoon in op plus tien.…

Wanneer je op de volle Duitse wegen Op weg naar de begeerde wintersport Reeds door de winter overvallen wordt Beschouw je dat natuurlijk als een zegen: Dat je per auto door de sneeuw mag ploegen Doet echte wintersporters vast genoegen.…

Ze gaan je al als terrorist beschouwen Wanneer je plotseling je baard laat staan, Terwijl je nog meer in de gaten loopt Als je daarna opeens een scheermes koopt.…

Wilde vrouw Wild Niet negatief bedoeld maar puur uit de natuur het innerlijk onbewuste, een onnoembare laag zwervend raadsel onopgelost orakel natuurlijk beschouwend, ontembaar krachtig instinct grondslag van de vrouw.…

het open doekje dat haar ten deel viel bij het vallen van het laatste doek, bleek, bij nadere beschouwing, niets meer te zijn dan een doekje voor het bloeden.…

Het weldoordacht, beschaafd-beschouwend spreken? Dat timbre met een vleugje oud verdriet? Of toch dat hij, door trend noch hype gedreven Traditioneel, maar tijdloos is gebleven?…

Ik ben een man, dus dat is vinkje één, Ik val, en dat is nummer twee, op vrouwen, Je kan mij enigszins als ‘wit’ beschouwen, Ik heb geleerd, daar draai ik niet omheen. En ondanks Joris Luyendijks gezeik, Voel ik me met m’n zeven vinkjes rijk.…

Breuk Neen, jij bent niet mijn privé bezit maar nonchalant zoals altijd beschouw jij mij als jouw openbaar pronkstuk. Al sta je daar zo dwaas te pronken, weet dan wel dat jij ook jou onschuld hebt verloren.…

graag zou ik voor één dagje een kat willen zijn enkel luieren, wat eten, geliefkoosd worden ik zou ronken van plezier puur genietend als kat het leven beschouwen zonder zorgen en ik zou tot de conclusie komen ik wil nog één dagje meer... voor Chopin en Figaro…

in mijn tuinhuis goed verscholen voor de kou en voor de vrouw, want ik was de tijd verloren en de achterdeur al lang gesloten. het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht.…

Zal Christus Goede Vrijdag echt als Goed Beschouwen kijkend uit de Hemel neer Wanneer hij mensen toch weer keer op keer Ziet afgaan op hun ethische bankroet Zal hij niet stiekem in zichzelf verlangen Dat hij maar aan zijn Kruis was blijven hangen?…

Vandaag beschouw ik dat als compliment.…

ik pas,en bewustzijn wordt vloeibaar stroomt tussen pril ontluikend groen archaische momenten nemen het mee en beschouwen vliedend de wereld.…

Zonder elkaar als gelijken te beschouwen. Liefde is niets anders dan elkaar vertrouwen. Liefde is het hart van vriendschap. Is niets anders dan in elkaars ogen, onze eigen spiegelbeelden zien.…

Met vuurwerk doet de dirigent niet mee rotjes, pijlen ziet hij niet zo zitten hij ligt al lang vóór 12 uur te pitten want morgenvroeg dan moet hij op TV dan staat de man die wij als ‘saai’ beschouwen wél veertig strijkers in de hand te houden!…

Mijn bloed bevat gewild aminozuur Ik hoor dus rond mijn bed frequent gezoem Maak licht, zoek dader en dan klinkt weer boem Wat rest is een rood vlekje op de muur Dat ik toch bijdraag aan veel muggenkroost Beschouw ik - krabbend - als een schrale troost…

ik wilde de winter inkleuren met winterse woorden vrede sluiten met de onverhoedse duisternis ik wilde door muren breken zelfs als alles gesloten zou zijn met andere ogen de wereld beschouwen ijs met handen breken ik wilde het ijzige bewustzijn van de dood tot bedaren brengen…

men is zoals men is geboren beschouw het als een fraaie variëteit In een land vol klaver brengt iets anders kleur geluk vertier nee niet zoals een opvallende papaver maar in dat land vol klaver vormen zij de klavertjes vier…

onbeschreven bekijk jij gevoelloos stuk geruit papier de aanslag van mijn pen of ik nog iets schrijven wil de aarzeling is korter dan de pijnscheut door mijn hart bij het denken aan even terug de woorden bleven stromen het krast niet meer zo diep het verhalen van het wedervaren de sterkte is wat minder vandaag zoals met dat lijf van…

A4 door twee dat is hij, alleen een fragmentarisch man soms hilarisch, maar meestal betreurenswaardig met zijn pen, zijn blik oneindig, ja, onnoemelijk ernaast gericht hij heeft geen weet van het leven, hij schrijft inkten stokje in de hand en droomt zich weg naar papier dat scheurt mocht hij stinken, hij zou ruiken naar de dood…

het uur tikt tak hij zit daar maar hij luistert geboeid de seconden weg stilte prevelt iets hij luistert niet hij is geluid waarom ook niet zijn canon ongehoord een gebroken gerucht in een meer van stilte deze wereld herkent hem niet hij grijnst - en doe het goed want morgen ben ik daar ik mijn grijns, jij jouw hoed wij samen, de…

als ik voetballer zou zijn waren er geen netten zo wit dat de bal er in zou gaan en het gejuich voor mijn ploeg nooit mijn verdienste ook verdedigend liep ik dan met mijn traptechniek geheid tegen de kaarten van KVM aan voor overspel op enkels en andere handzame wapenfeiten of op de bank te zitten heel het spel zou ik doen keren tegen…

de plassen in het woud zijn wat minder helder hun diepte eerder ondiepte en het spat niet meer zo hoog als toen hij als kleine uk zijn lijf erin liet landen op ontdekkersvoetjes met beslijkte kindsandaaltjes het pad waarop vandaag de oude grijsaard schuifelt is geharkt en uitermate droog met afgeschermde en versleten randen om de dieren…

het leven is geen feest zonder een echte deejay dans je ook geen uren tot je voeten pijnlijk smeken om de bedstee of tenminste een stoel de vloer ook ok het leven is geen pretje zonder gevoel voor humor lacht niemand met je mee als je weer eens viel na een nachtje lachen met de fratsen van je vriend en dan huilen om diezelfde in de armen…

met gebogen hoge rug haar staart rondom geplooid bestudeert zij het verkeer daar beneden in de straat waar zij geen woord voor heeft haar interesse al dat beweegt blijft zich uren verder slepen slechts verstoord door de klank van een zieke op weg naar huis in een fluo geel scheurend busje of door het gedaver bij de buren die weer gaten…

hij vervult zijn uren hem eens vrijgevig geschonken met het delen van zijn gedachten talenten penseelstreken gebracht in de luwte voor de nacht het is de eenzaamheid die hem steeds verder drijft maar ook de reflectie aanbidding of begrip in de ogen op hem gericht terwijl hij zijn kunstjes brengt ongepubliceerde artiest in hemdsmouwen…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

onbeschreven bekijk jij gevoelloos stuk geruit papier de aanslag van mijn pen of ik nog iets schrijven wil de aarzeling is korter dan de pijnscheut door mijn hart bij het denken aan even terug de woorden bleven stromen het krast niet meer zo diep het verhalen van het wedervaren de sterkte is wat minder vandaag zoals met dat lijf van…

Het is in de grond, het raakt er het wortelt er aan de beginselen de kus van de dood, de Maan die geboorte gaf aan een levenloze woestenij de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde op een stormen en een blussen tot het over gaat, in een versleten seizoen iets houdt er de adem in op de zijlijn van een woestijn het wervelt er in een navelstaren…

Over de bijbel gebogen zijn de zinnen harde gestalten uitdagend of werend langzaam aan vervagen ze dan tot traag zwevende schimmen die door elkaar heen dringen allerlei gedachten oproepen lust om steeds verder te zoeken al peinzend nieuwe beelden te vinden van zichzelf een vraagteken maken het boek dicht willen klappen mogen deze vele…