Alle inzendingen over toekoms

De ijsschots onneembaar, ontwijk ik de tere kogel, zoals water ketst tegen de tegels van een nog toekomende tijd. Wanneer? Zodra de stem zichzelf verheft en keien tot dahlia’s maakt; te liefelijk om te geselen, te puur om te stenigen Ontwapent zich de horzel door zichzelf dood te slaan. (Krijgt het mijn zegen.)…

pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven omdat zij deel uitmaakt van het volgend stukje leven hoofdstukken zijn gekleurd door gebeurtenissen in jaar en tal zo heeft een en ander jou al voorbereid op toekomende…

Nog even nog even op de zij liggen inhaleren en uit zwaar eventjes nog gisteren op toekomstige wijze zoals het zegt, zoals het je zou toekomen straks is het weer links rechts links het bubbelt en ergens is een loopplank van essentie het troebelt van mensen om je heen, heden spat steeds weer open rechts links rechts en ontwijken van…

Een mogelijke optie in de toekomende tijd. Ze tonen het beeld van die vrouw op de kaart. Die met jou huilt of juist de lucht opklaart. Haar hand rust op jouw schouder op de juiste tijd. Die jouw weg belijnt op de morgen voorbereidt. Haar hand doet vergeten al die zorgen.…

December is nog maar enkele dagen oud als van overal de hip-hip-hoera's de gelukwensen en wat men al niet zegt op haar toekomen en haar omhullen als dons als engelenhaar wat haar wellicht het ademen enigszins belet nu ze toch op de rand van 2015 zit met vermoed ik het besef één stap en een zoveelste volgend jaar heeft me beet.…

ik, de dromer die de toekomst omver fantaseerde ver voorbij de grenzen van werkelijkheid vertoefde in een niet bestaand heelal en daar de feesten vierde van wat het zou zijn als mijn handen de wereld maakten en dan tekende ik jou in de kleuren die je toekomen ik, de denker die alles altijd aan stukken bedacht met meer kracht dan de waarheid…

Gedachten ontspruiten jaargetijde reeds vooruit als bladeren aan bomen wachten in vertrouwen vanuit het duister op toekomst en licht. Als een geliefde op ontwaken van hartstochtelijke bruid die komt door rozenvelden gekleed in tule als van nevel stralend onder sterrendiadeem als een lichtstraal uit de hemel.…

voel me verloren, oh zo klein kan de letters niet meer vinden schrijf geen namen in het zand wil de cirkel weer verbinden doch mijn zinnen staan in brand wanhopig stormt hoop voorbij op vlagen van de draaiende wind verbrijzelt honderden vragen in mij waarop ik toch geen antwoord vind verbijsterd verkrampen mijn handen ik schreeuw om toekomende…

snap waarom je niet blijft, desnoods even, waarom ik niet wil dat de deur zich echt sluit, waarom ik – genadebrood etend – verlang naar een woord, naar je stem, naar je huid, mezelf volledig vergetend Maar doe nu maar dicht, sluit de deur met een klap Doe mij maar de pijn, laat me janken, me vloeken en huilen en dan stap voor stap weer toekomen…

As 'n mens maar kan weet waar hy eind'lik sal bly, Wie sien dan in die toekoms gevaar? Vanmôre was Japie my maat: Vanaand is hy ... wat? Sal hy nog met my lag, sal hy nog met my praat, Of my hand ooit in syne weer vat? Vanmôre was Japie 'n kind: Vanaand's hy volleerd!…

jonkvrouwjaren Het vrome bidden als tweede natuur Van 's ochtends, driemaal daags tot 't avonduur Zo bad zij in het jaar wel honderd dagen Een aflaat, eens per dag - een litanie Maria, Jezus en aan Onze Vader De naam van het lam Gods werd vele malen Aangeheven en dikwerf gepreveld Jezus, zon van de rechtvaardigheid Vader ook der toekomende…

Wanneer de merels zingen; orakelen de bomen; hoort men de dieren- populatie van heinde en ver naar de beek toekomen. Verzinkt de zomer in een epiloog achter een veel- kleurige regenboog.…

Zijn nicht, Roswitha Witten, besloot toen Henny 85 jaar geworden zou zijn, hem door het bundelen van zijn gedichten en vele foto’s, de eer te doen toekomen die hij verdient, ook al is het postuum. Het boek is in een kleine oplage gedrukt, voor familie en vrienden in december 2014: http://www.roswithawitten.nl/gedichten-henny-wilmer/…