Alle inzendingen over tonen

In Gouda schijnt het niet pluis te wezen, de Kamerleden hebben dit besproken, gewoon, maar volgens de minister op de verkeerde toon, dat doet de oppositie nu het ergste vrezen. Er wordt niet effectief opgetreden de jongeren doen wat zij willen, de politie laat zich bedillen, en veel bewoners zijn met reden ontevreden.…

we bewogen op aangeven door wimpers van je ogen in het ritme van geneuriede mantra's in het spel van stemmen ineens was daar de eerste vocaal in alle helderheid gedurfd in onderscheid en sprankelend kwetsbaar zijn frêle tonen voegden inhoud aan de muzikale omlijsting toe in verbinding klaarden akkoorden de melodie tot…

als woorden falen hun inhoud niet de juiste tonen boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte…

het glas zong transparant in verfijnd kristallijn pas bij de hoogste toon kwam plots de barst leek vertraagd te breken uit de spanning van het vormgeven de dissonanten deden pijn in flonkerend vallen het duurde lang voordat scherven hun rustplaats konden vinden het laatste breekbaar nootje nog kristal kon zingen…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

vriend de hemel prees want het was echt een dag geweest waarin een droom was uitgekomen vond ook hij - die ome Toon toen op zijn meterprijzen wees…

ik streel zacht de stilgevallen vleugel verleid de toetsen tot een melodie met klanken van een sprookjessymfonie in jubel om het vieren van de teugel verzin ik vingervlug een lichte tune voor ‘t gedicht en proef de tinteling in klingelklokjes, de zindering van zomerrokjes in ’t weidse groen aan het venster landen kleine guiten die op de…

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

Je bewoont waarin je het beschrijft, een bos kan niet donkerder of lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijven met wisselend diafragma vast, de scherpte is bepaald in de essentie van je domein, de kern verbleekt in een tegengesteld contrast. Elk detail wordt in kritiek of waarde getoetst, wisselend gesprek of ontwerp die…

Hij kon praten over alles, hij kon kletsen over niks, hij kon oeverloos discussiëren over minder dan jij en ik bedachten. Hij kon lachen om alles, hij kon bedroefd zijn om niks, hij kon oeverloos praten over dingen die niet goed gingen, maar had altijd, het hart op de goede plaats!…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

ik heb geprobeerd de stukken te lijmen van mijn bestaan op kleur gesorteerd maar het mozaïek bleef chronisch ziek in klank gecomponeerd het lied klonk depressief zonder licht in de donkere tonen met letters beschreven helaas wilde de ziel in woorden en zinnen niet leven tot ik in je ogen mocht kijken de geboorte van liefde zag…

Schat van een kerel Reikt op tenor naar hemel In wolk van whisky.…

jij speelde muziek met hart en ziel toch bleef de toon van twijfel aan de strijkstok hangen iets dat je niet beviel waar anderen volgden in partituur en tijd kon jij de gevoelens van je uniciteit niet helemaal kwijt jij componeerde een lied waarbij je hart het ritme aan gaf en emoties de snaren subtiel deden trillen vibraties…

de oven zong het lied dat ik boetseerde glazuurde tekst met lichte tonen in veelkleurigheid tot dromen refreinde speels de melodie in zacht herhalen tussen gebakken lucht klonk de vrucht van mijn hart heel apart er was kritiek maar mijn lied kende zijn gelijke niet…

In gekleurde tonen schrijft de lente haar symfonie met bloemenpracht en tere tinten groen en ontvouwt ze haar schoonheid met perfectie en in harmonie dit wonderlijke seizoen…

In alle eenvoud laat uw onderdanen niet branden maar trouwen laat onze kinderen niet tot hen komen velen omzeilen de heilige interpretatie en maken hen eigen sleep hun biecht naar het gerecht ver van uw hoede.…

mijn stilte is nooit leeg maar loopt vol beelden het is een feest waarin kleuren en vormen verschijnen in afgestemde tonen laten zij tal van emoties boven komen die mijn geest verslaan als ik me volledig laat gaan dan moet ik dansen op klanken die alleen in mijn stilte bestaan…

jij stond aan de andere kant van een vliesdun watergordijn zag je vormen bewegen armen en benen in een plastisch ballet je stem klaterde in hoge tonen boven het ruisend geluid ik wilde je hand maar in het raken verbraken wij de stroom wat magisch betoverend leek bleek slechts een droom…

De klok tikt achterste voren en minuten voelen als uren het vroege ontwaken zet gelijk de toon op gespannen voet sleep ik me door de dag die niet veel goeds voorspelt of zullen vers geknipte seringen de avond omhelzen ons verdriet zichtbaar toch weten we dat het goed is zo…

Benieuwd wie deze handschoen op zal pakken, En wat Ton Hettema hiervan gaat bakken…..…

jij hebt de snaar geraakt die mij deed ontwaken de eerste tonen die ik hoorde van binnenuit het warme geluid van liefde op de melodie van geluk het waren jouw ogen en handen die de schepen verbrandden van een zinloos bestaan voor ons nu de vrijheid tot de hoogste klanken te gaan…

voel warm je snaren stem op je af tokkel een paar tonen speel zacht de akkoorden waarom je altijd gaf je herkent de melodie ik zie je ogen de lach je lichaam in bewegen dat raakt me meer dan dat het eigenlijk mag toch zijn we voor de liefde gegaan genieten de muziek van een leven dat niet mag bestaan…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

ik schrijf vandaag een stukje leven op papier titel als begin punt als eind daartussenin gaat alles zo zijn gang soms van belang voor anderen ze lezen mee voelen zich niet meer alleen herkennen eigen woorden samen delen valt dan mee ik schrijf een andere toon woorden klinken anders dan gewoon je kijkt en luistert naar wat…

als je smelt en wegdrijft als je dat is overkomen dan heb je dat gevonden waarmee je hart zich als nooit tevoren mee vol zal laten stromen dan is je hart ingenomen door die juiste tonen zoiets heerlijks wat beklijft voor altijd elkaar bewonen voor eeuwig samen voor eeuwig verbonden…

kortom om uit de toon te vallen, of om op je strepen te blijven staan zet je best een stap buiten de vooraf gebaande paadjes, doe en leef je een keertje anders dan doodgewoon zo timmer je tenminste altijd tegendraads en soms meer creatief aan de weg!…

mag ik je ontvangen zacht in mijn handen waar vlinders nog spelen met de wolken in je hoofd die jagen de storm uitdagen als rust is beloofd strijk maar neer toon me je vleugels ben trots op de kleuren ja je bent thuis in de muis van mijn hand geland in ons bedje van geuren…

Gedichten spreken andere taal dezelfde spelling andere macht dezelfde klanken andere toon Gedichten tonen uiterste concentratie…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…