Alle inzendingen over tonen

Ik zou niet graag Alleen, vandaag, Door hoven gaan van love'ren schone, Als ik niet kon De lucht, de zon En waar zij óp schijnt, aan u tonen. Hoe licht de schijn Der zonne rein Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde! Maar wat zou mij Dit hooggetij Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde?…

Zijn kleding paste niet meer dus ging hij verder door het leven in een ton. Met enkel nog zijn hoofd boven de ton en zijn voeten onder de ton. En toen begon ook zijn hoofd te branden. Zijn hoofd te zwellen, roodaangelopen van pijn en gezwellen. En hij zocht weer in de berm naar geneeskrachtige kruiden voor zijn hoofd.…

Een toon gezet vormt zacht je oor. Blijf, ik fluister blijf, met tonen zet ik je ranke lijf.…

De tonen strelen je oren De noten springen bij voor een geheel aan mooie klanken Hoewel het licht aan de einder de deken over ons heen trekt houdt deze zaal het gehoor Mooie instrumenten klinken subliem; muzikanten halen, alles voorzien, maximaal uit Het podium davert, terwijl de zaal, met vele voetjes van de vloer elkaars kwaliteiten…

als de engelen zingen en de hoorn is geblazen is de lucht bezwangerd van de gekken en de dwazen want wij zijn niet van hier wij komen van ver, van daar waar het altijd licht is en waar wij houden van elkaar als de engelen zingen en de hoornen zich laten horen door de zuivere tonen te laten zuiveren door de lucht weet dan dat de liefde…

Dat ‘Nederland’ klonk hun iets te belegen Dat kregen ze daar niet meer uit hun strot Nee NPO...dat bekt pas lekker vlot En heus niet iederéén was er op tegen ‘Gebraden vliegen ze zo in mijn mond’ Aldus de zegsman van de duivenbond…

de oogst van haar leven want waar zij is - en in wat ze achterlaat - daar juicht een toon daar klinkt een stem…

Een snelsonnet, bij voorkeur actueel Computerscherm, een toetsenbord, een stoel Een glimlach op ’t gelaat: verheven doel Soms spottend, bijtend, dan weer van fluweel De vraag is niet of het nog béter kan maar wél, wat vindt Ton Hettema ervan?…

Verhoudingen tussen tonen geven klanken quasi-ruimtelijk doel en richting: een schijnbare beweging Maar nooit zonder speler die dankzij zijn 'verbeelding' de toonhoogtefiguren met zijn lichaam tot klank wekt in begrijpelijke gebaren Hoe die klinken is van invloed op de wijze waarop wij op onze beurt dat 'proces in tonen…

Op de prachtige tonen van de ochtendstond. Die zich in vele aarden laat gronden.…

Het voelt zo intens goed dat ik mijn verdriet mag tonen in het bijzijn van jou.…

De toon, de klank van je stem Verandert met het uur Ik ben weg, zegt de toon Het is over, zegt de klank Al luisterend voel ik de afstand die uur na uur ontstaat Zoekend tussen de woorden Hoor ik jou niet meer De lijn is verbroken.…

nog waaien de kleuren van stelen vlaagt wind in schrille tonen de dodenmars bloemen knappen niet af maar leggen zich plat uit deemoed ter aarde in een kris kras pandemonium vullen bomen de kerkhoven van het gigantische bos schoon geregende wortels bekijken de immense ondergrondse hoeveelheid lijken ook zij zijn geveld…

Je damt in een dag 24 toppartijen Dat doe je in je eentje, blind en simultaan Je mist dus ook nog het genoegen van het slaan Naar mijn idee kan daar de geest niet bij gedijen Natuurlijk is een nieuw record absoluut top Maar hoelang zit je met die borden voor je kop ---------------------------------------------------------------- Ton Sijbrands…

schaduw opent geen deuren als lichtval de toegang verblindt jij had dat als kind al want in een stralend arriveren schudde niemand eigen veren zij pikten allemaal hun graantje mee op het feest van gezien te worden op te vallen tussen alle toch had ook jij zo af en toe een dipje in het glanzend aureool als een valse toon…

waar striemende woorden de stilte raken echo’s weergalmen in nachten gehuild ontwaakt dit verlangen nog één enkele keer aanhoort zij de spijt zijn zacht gefluister maar alles huilt in die toon der woorden de stilte breekt oorverdovend…

En daarom dank ik jou Toon Hermans, voor dat wat je ons achterliet. Je bent er mede oorzaak van geweest, da'k ook probeerde te gaan dichten. 't Lukt niet altijd, maar ik doe m'n best. Misschien krijgen mettertijd mijn rijmpjes ook "gezichten".…

trots staat nog het silhouet tegen de koude avondlucht waar schrale zon contrasten van immense verwoesting laten verbleken zo dat warmte van binnenuit geen kleuren meer kunnen geven waar alleen het zinloze gedonder van de inslagen de dood doet leven in verscheurde kleding die kapot wappert in de verdere ver ontmenselijking…

Ik ga mijn pen nu dopen In het bloed van mijn hart Ik schrijf in rood mag ik hopen Maar de kleur is zwart. En zo voel in mij van binnen Niets geeft nog kleur Wat moet ik beginnen Hoe open ik die deur Die mij de weg laat zien Mij kleur weer kan schenken En mij voor heel even misschien Aan iets moois laat denken.…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

ik speelde met lijnen van het perspectief de horizon werd irreëel alsof hij danste op muziek ook het geluid vibreerde andere tonen waarbij de melodie totaal afweek van het gewone ik zag een grotesk wereldbeeld waarin emoties vingers kregen voelde hoe normaal ging tegenstreven verloor zo mijn houvast liet me willoos gaan in een…

Foto van een gezicht dat men straks in het openbaar niet herkent waaraan voorbijgelopen wordt Op de markt waait het doek van een kraam op zonder reden de marktman kijkt bevreesd maakt een gebaar en haalt omhoogkijkend zijn schouders op Geloof is een mooie zaak en afstand een lijn tussen twee punten…

roezigheid regeert waar transparant te helder is sluimer probeert contrasten te laten vervagen nog zegt zijn stem in duidelijke taal ik houd van jou maar druk achtergrondgeruis vlakt snel de intonatie uit anonieme tonen wekken geen dromen in het liefdesspel stroboscopisch licht wist iedere emotie van zijn gezicht heb…

er is iets dat me al tijden vreselijk irriteert eerst vaag en onbewust heb het nooit gesust dacht ermee te kunnen leven maar het heeft nu stem gekregen sist indringend venijn spreekt tegen wat goed zou moeten zijn het lijkt luider te worden door rebellerende tonen is tegendraads en opstandig in attaqueren van het gewone…

ik ging mee met de galmen van kerkklokken zag hoe vogels op het land van de hoge tonen schrokken zij kenden het onderscheid wisten de tijd van de vrolijke stoet die met aanhang vertrok voor de huwelijksreis kozen hun plaatsen in het lommerrijke groen van statige bomen om maar niets te missen van wat er zou komen bij het donkere luiden…

ik keek zag ogen vol ondergaande zon streelde je hand merkte hoe ik door vervoering werd overmand het diffuse licht van de avondschemering gaf in een magische vorm entree aan wie daar naar binnen ging zag je mond hoorde in mystieke tonen de uitnodiging om mee te gaan naar andere regionen die delen van leven meer hadden te geven…

nog hoor ik klokken luiden terwijl hun gebeier steeds vrijer wordt tot ook stilte eindelijk de klanken smoort er is geen stop maar harmonie verliest verbondenheid in de melodie die als los zand zijn decibellen ziet stranden alleen de wind vangt wat vlagen herinnering die in verdwaalde cohesie nog naar bekende tonen klinkt…

En vierentwintig rozen wie mens is weent daarbij dat is Valerius de Saedeleer in de sneeuw met uitzicht op een boerderij…

uit het niets kwam jij liep mijn gedachtenwereld binnen in voetsporen uit de tijd een golf warme lucht overspoelde mij en juiste snaren werden geraakt waarin dromen leefden dankzij de opwaartse stroming tot onder de juiste toon sliep ik langer dan ik waakte in ogen die doortastend zijn en elke wolk waas ’n gezicht reizen woorden met…

ik zag hoe je handen voorzichtig stukjes oude weerspannigheid weghaalden uit het monument van je jeugd het waren deugd en gehoorzaamheid die jouw lang hadden gedragen in een vaste wereld met een huiselijke toon vertrouwen in een met positief elan behangen maatschappij tot daar de jeugd met bloemen liefde en plezier ging…