Alle inzendingen over treurnis OR doodlopende weg

als ik verder moet laat me gaan het mag geen scheiding heten geen treurnis eromheen voor mij geen traan een lach is goed graag neem ik mee de blije groet die ik op weg mag ontmoeten ergens ooit geweten zal ik in niets nergens nooit verdwenen zijn diep vanbinnen verblijf ik voor wie werkelijk zoekt…

Theo Treurnis is mijn naam en nee, ik wil dat niet.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

als een wilg op weg naar winter de bladeren zacht laten gaan takken strak in de wind nog even en het snoeimes dringt tot aan de knot er rest niets dan wachten op herhaling zal een zomer nog de kleuren hervinden van toen alles bloeide en vogelbekjes voedden zich op de takkenschoot de root scheen van goud leven overleefde de treurnis…

iemand op het terras wilde het hebben over Kant ik wist er niet veel van gelukkig wel dat hij altijd dezelfde wandeling maakte van zijn huis naar een punt en weer terug kwam ik dus goed mee weg door dat te weten maar ergens overviel mij een soort treurnis en een gemis aan Kant en wat hij dacht, vertel mij ik weet het niet maar…

Deze doodlopende weg, als een ronddwalend oog, tot niets in staat, in onaf gezicht: alles en niets, niets blijft niets. Wordt het niet tijd om een eigen weg te gaan; bij te dragen aan nauwere contacten? Was het maar zo!…

ik ben god niet, zei de dood bidden helpt niet en je weg ligt open je hoeft alleen maar door te lopen dus liep ik door slepend in vertraagde pas en merkte later dat de weg vanzelf doodlopend was…

wanneer kan stilte eindelijk weer spreken over zaken waar wij liever niet over praten in de immense veelheid van woorden ontgaat ons vaak het onderwerp van gesprek men haakt in neemt snel over eindigt lachend op een doodlopende weg stilte is niets zeggen samen bouwen aan fundamenten van vertrouwen om dan in alle openheid…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel…

ik heb ooit alle paden van de logica gevolgd zij gaven mij geen ander perspectief dan de doodlopende weg ik wist waar ik was en weer zou zijn na vele stappen er bleek iets te ontbreken voelde dat het bestaan inspiratie en intuïtie totaal uitgeschakeld had juist het onvoorspelbare gaf mij een flow deed mij kicken als ik op twitter…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

schrijnend klinkt het klagen jammert echo's in het dal treurnis blijft het vragen druppelt tranen neer en zal na eindeloos weerkaatst te zijn nog galmen voor een laatste maal een beetje talmen nog zingen nog eenmaal gehoor doordringen en tot slot weg sterven in wezen verdoofd door onwil om te luisteren naar het leed dat het verwoordt…

melancholie is de zachte treurnis om het gemis dat nog zal komen ginds in een zweem van mist hangt het al pijnlijk in de bomen…

hard doodlopende singels rond herinnert nu aan hoe jij jouw ogen je geur en mond je handen mij mijn zijn alleen gewond in je hart vond…

Het is een vreselijk hondenweer. Ik sta voor een beslagen ruit, en denk: "vooruit, het moet maar weer." En laat mezelf uit.…

In de hondsdagen, ruimschoots voor de herfst zijn de etenswaren op hun bederfst.…

Ik ben te dom, ik ben te dik Ik ben in niets een kei. Ik spiegel mij aan iedereen Maar wie spiegelt zich aan mij?…

De zomerkleren weg, weer het wild gepruts met knopen, oorwarmers sjawls en wintermaand en elke dag weer stamppot met Unoxworst. De vreselijke regelmaat der dingen; Ik kan een golf van walging niet bedwingen.…

Een Berliner bol mag niet geconsumeerd, Duitse Herders moeten het land verlaten. Moeten Herdwickschapen straks Hollands blaten? En wat als de Spaanse griep mij infecteerd? Ik weet een volgend punt voor de PVV: een inburgeringscursus voor Engels vee! ...naar aanleiding van het standpunt van de PVV dat Schotse Hooglanders terug naar Schotland…

Het steenkoolduits van wijlen Rudi Carell, lacherig door de Hollanders ontvangen En door geen westerbuur ooit te vervangen. Want hem verstaan, dat kon elke Duitser wel. Met onvervalst Twents kom je er een heel eind, al klinkt het echte Duits toch veel meer verfijnd. ------------------------------------------------ Het aantal Nederlandse scholieren…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

weg…

De dag is druilerig en dof begonnen de vogels zijn zelfs stil geslagen de stilte is beklemmend en zwaar de stenen lijken iets te fluisteren je legt je oor te luisteren maar je hebt het allemaal al eens gehoord het nieuws blijkt oud en grijs…

zij wiste de tranen van haar gezicht maar de beddingen bleven vochtig in onbenoembaar verdriet haar treurnis in dit lied gold niet de dingen van de dag maar meer de stappen die anderen in overmoed namen zij was tevreden met de tuin en een kleine stapel vee alleen hij wilde meer de stad en verder weg voor echte mannenzaken…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

voordat ik aan je kon wennen je kon begrijpen was je al weer weg ik bid de hemel kapot door een mist van wanhoop…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Niet elke dag dat ik leef is een dag met een ster treurnis die ik beleef is niet meteen over dan helpt het geloof mij want God is aan mijn zij. Er zijn ook van die dagen dat alleen de zon schijnt er zijn dan geen vragen maar ook zo’n dag verdwijnt. Toch is elke dag een belevenis ook die dagen vol met treurnis. Klaas van Eijbergen…

de treurnis van de fotograaf die genoegen moet nemen met de keerzijde van de zebra en die dan uiteindelijk toch maar een plaatje schiet…