Alle inzendingen over trillen

Elke stap Is een aardverschuiving te veel Iedere beweging Metst kloven in het landschap Jouw spoor vervaagt na de zandstorm Je voetstappen verdwijnen Maar de doffe dreunen trillen na Je spoor verdampt je blijft bij mij…

Snaren trillen nog na van warme strelingen die stemming brengt zonder woorden tot zinnen te rijmen. Golven van gevoel transpireren door de lucht geur verwijzend tot het land waar iedereen in fabel leeft.…

Natte lippen Trillen vragen Heb mij lief Bemin mij Houdt van mij Slaaf mij Dring in mij Versmelt met mij Lustig gewild Hard gekromd Vol in staat van Beestachtige penetratie Ontladen schreeuwt zij…

Dan trillen de bladeren van dankbaarheid Je zou mee moeten doen . Voel hoe je lichaam nat wordt als je deelneemt aan het landschap in de regen…

ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

Mijn vrouw is een boom in een park waar we samen vroeger wel kwamen Mijn linkerhand rust op haar bast en voelt haar trillen van de pijn als mijn rechterhand er een hart in krast met twee verkeerde namen…

Toneel Als actrice Vol enthousiasme Fakete zij telkens Haar orgasme Dikke dame Ik zag Aan het trillen van het vet Dat ze haar vibrator Niet had afgezet Lippen Zo tussen neus en lippen door verbrak hij plots het befrecord…

Liefde in het leven Gek van een gevoel Gek van vlinders Die ik van binnen voel Een raar vreemd gevoel Diep van binnen Je voelt lichaam trillen Wie zal dit nu niet willen Dit vreemde gevoel Diep van binnen…

Bij Niemann trillen ballen in zijn billen, De darminhoud maakt heden de verschillen.…

mijn zinnen trillen oer vol beven en verwarring o jongeling, ik stamel: "rozenschijn en manengeur" verdwaalde dwarrelwoorden bedwelmde strelingsmompel o, minne's fluistering: "rozenschijn en manengeur"…

ik dans achter mijn voeten aan felle kleuren voeden het verlangen naar warmte naar het trillen van hete lucht boven zondoorstoofde aarde nog even intomen mijn dorst zeker komt hierna de zomer…

In het vale licht trillen in de klank van je stem vergleden eeuwen die je was met een ander gezicht Vormen die verschijnen en verdwijnen in de eb en vloed van geboorte en dood In het vale licht tast ik naar ons tijdloze gezicht…

nog een keer omkijkend zie ik veertjes in het zonlicht zachtjes trillen zoals mijn huid voelt als in mijn gedachten de wind gedachteloos mijn rug streelt alsof tijd stil staat en jij je handen nog een keer hier zijn…

Klankkleur van klinkers gesproken zinnen verdichten vezels vol vervoering gevangen verlamming Snaren trillen warme draden rood, blauw en geel versmelten tot zwart hoe diep en duister kunnen zinnen zweven…

Nadat de aarde stopte te trillen zag ik, haar tranen om wat niet meer is Voor jou geen begrafenis, of engelenmis In haar gedachten voor altijd Jouw beeltenis Onmisbaar, gemis Strak kijkt hij in de camera Het is de persvoorlichter Onbewogen zijn woorden 7.6 op de schaal van Richter…

Trillen ze de woorden traag uit een cilinder Gooien ze een teerling of een bal De dichters Hun gedachten tekenen Merken het papier Overal in hun verbeelding Ver van hier Doen ze de horizon het water likken En toch tempert troebel glas Het zoeken om te zien…

Maar zij zag hem niet zitten en ging trillen, vergat te sturen, kon alleen maar gillen en de auto raakte in een spin. Een helper die meteen kwam aangesneld heeft toen met spoed een spindokter gebeld.…

hier hoog mijn ogen zien achter de bolling begint de lucht te trillen schemer verliest horizon beweegt ik wil hoger zien maagdelijk licht begroet mij die eerste straal mysterieus ontploft in mijn schedel daar schijn ik…

hij houdt de ene hand met de andere vast tracht het trillen te bedaren zijn verleden verscheurd tot op de draad versleten het slaan van de golven het krijsen van meeuwen het wordt hem droef te moede zijn gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte…

‘k Ben zonder gsm gehandicapt Sta in het leven met mijn avatar Aan online tap en virtuele bar Waar veel gefacebookt wordt en gewhatsappt Soms voelt het zelfs alsof mijn broekzak beeft Omdat mijn Tamagotchi honger heeft…

Maar bij het indrukken van jouw nummer voel ik mijn handen trillen dus leg ik de telefoon maar weer aan de kant Maar als jij eens wist hoe jouw stem in mijn gedachten brandt...…

voel mijn lip trillen door jouw dood ik weet, ik zat fout ik had niet mogen raken mogen slaan met een spaan jij verdiende te leven en niet voor even was mijn handen onder de kraan..…

ik ben een danseres met vleugels donzig wit je warme licht streelt me mooier dan ooit snaren trillen, alles golft ik beweeg op jouw gebaar magnetisch glijdend door dimensies elk moment immens najagend, herdenkend, erend de explosie…

duizend werelden ging ik rond met jou aan elke horizon toen je plotseling voor me stond lieve mooie eenzame als over de einder gevallen door niemandsland omgeven beweeg je voor me uit als op een andere bol liefste mooiste eenzaamste laat mijn lijf trillen van het je willen…

het zijn slechts enkele gedichten en niet de dichter die overleeft uitverkoren woorden die blijven hangen in het collectieve geheugen de poëet zal spoedig vervagen sommige verzen van zijn hand trillen nog wat na in de ether soms kan je ze horen als gefluister van wind in kruinen van de bomen…

totaal overbluft hangen de gebroken zijden draadjes van mijn leven nog ragfijn na te trillen aan het plafond van pijn langs de draadjes glijden druppels van zieleweerschijn, traan en zweet ben driftig op zoek naar mijn laatste hartslag en hoop dat jij dat weet…

hij was de grote meester schuilde in een omvangrijke harnas van menselijk genot deelde zijn hoge C met passie en elan was op roem van mij, van zijn publiek verzot geen tenor heeft mij zo diep geroerd, mijn vezels doen trillen en de ziel met herkenning gevoerd gelijk een Schepper het zou willen…

weet je ze zei ik zit er niet mee ben wat blij met jou vent ons plotse vlinderen hoewel vanmiddag bij mijn dochter op de thee begon alles in mij te trillen leek wel jetlag hoe vertel ik jou-van-het terloops fluitje van een cent ooit gewoon mijn kinderen…

In de donkere nacht stil en sereen trillen snaren met gevoelens van verbondenheid door me heen heel zacht je mond fluistert geheimen in m'n droom en ik verdrink in de oceaan van je ogen zo diep zo blauw en wordt meegenomen in de stroom van verlangen naar jou…

De man die heel de aarde kon doen trillen, bleek niet in staat zijn eigen pijn te stillen, ondanks het spul dat hij z'n lijf inspoot. Net als zijn moonwalk ging hij tot besluit niet langer vóór-, alleen maar achteruit.…