Alle inzendingen over trommelvliezen

Achter mij zingt een man mijn trommelvliezen bol, zijn ritme schokt de bank. Vol overtuiging klinkt het. Lofprijzend is zijn dank. Bij het verlaten van de kerk valt hij het orgel bij. Zijn echtgenote fluistert sssst maar hij is veel te blij. Haar diep ontroerde ogen beroeren die van mij.…

Het vuurwerk klonk alweer in overvloed Zoals dat tussen kerst- en nieuwjaarsdagen De trommelvliezen steevast komt belagen Wat in diverse kringen opgeld doet Zo'n knalfeest is decemberhelden eigen: Onzichtbaar èn ongrijpbaar aandacht krijgen…

Ja, onze trommelvliezen trillen. Wie ben ik om jou te kunnen oordelen? Wie ben jij om te zeggen wie ik ben? Wanneer we ons kunnen bevrijden van dat eeuwig misverstand, kan de dialoog beginnen. Wil jij een dubbele espresso? Nee, geef mij trappistenbier!…

Langzaam verdrink ik in de wereld van geluidloos lawaai ik zie monden bewegen maar beheers niet hun taal hun lachen scheurt de trommelvliezen van mijn ziel ik speur het zwerk naar de oorzaak van pijn, zoek in mijn gerafelde binnenkant langzaam terugkerend naar de wrede stilte van het niet erbij horen de hoofdse schelpen aan…

Een dik gordijn van mist omsloot geheel de wereld In de verte echter klonk een mooi lied Haar stem streelt mijn oren met die van jullie erbij Een enorm genot door de trilling van trommelvliezen Met liefde worden noten aaneengeregen Vanuit het hart, rechtstreeks is wat kunst hier biedt Muzikale tonen beheersen oprecht de zaal De notenbalk…

het lied laat ik mij meevoeren vervoeren ontroeren en stilte daalt in mij neer rust keert weer om plotsklaps -vanuit het niets- over te gaan in een kakofonie die pijn doet aan oren en het hart ineen doet krimpen van smart tromgeroffel tart mijn trommelvliezen…

Mijn bloedbaan regent in mijn trommelvliezen. In mijn slaap dansen mijn armen en benen tegen elkaar in. Hier staat gelukkig veel tegenover. Ik bezorg met regelmaat volle bushokjes de zenuwen door grijnzend mijn hart omhoog te houden voordat ik het met zuigend geluid terugstop in mijn hersenpan.…

willen wagen maar tegen beslagen ramen stuiten lach jij ook wel eens als je lijf in beton is gegoten of nagels je vastpinnen terwijl de zucht in ijzer blijft opgesloten, wezenloos diep van binnen voel jij ooit als jouw woorden een afstand willen slechten ook, de verte van onpeilbare diepe grachten dat trommelvliezen…

It is better to have loved and lost Than never have loved at all Samuel butler Gevoelens als vuurwerk aangestoken En met hartstocht uitgesproken Schieten gelijk pijlen omhoog in de nacht En spatten uiteen in duizenden kleuren Gevoelens van woede uitgebarsten als vulkaan Beuken op mijn trommelvliezen…

De ontluistering geschiedde; mijn nekvel spatte open in een bulderend geroffel op mijn trommelvliezen. Ik klapte mijn opgevouwde botten weer staande met een innige deelneming; 'Dankjewel voor de openbaring van vandaag!'...Dageraad. Deze keer hoorde ik de regen Strauss' 'Also sprach Zarathustra' fluiten.…

Zijn stem bereikte echter ongeschonden mijn trommelvliezen. "Die ben ik ook!" riep ie. Wat me de bedenking ingaf, terwijl ik weer verwoed mijn brillenglazen poetsen ging: wat heb ik ondernemende, ja zelfs avontuurlijke kindertjes.…

noorden blaast, met zijn scherpe, heldere kleuren: dat zie ik niet meer met deze ogen, terwijl ik niet eens blind geworden ben die felle, polaire kleuren zijn verdwenen, voor altijd verloren, onzichtbaar geworden, misschien laat hun felle intentie zich nog het best, op dit moment, met mooie muziek vergelijken, hoewel ik ook merk dat de trommelvliezen…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Bliksem doorklieft van razernij De aan de Einder zwartgeworden Luchten Mijn penseel vliegt over Het kleurenpallet, mijn Fresco gestalte Gevend De aarde scheurt onder Mijn voeten, angst Is mij Vreemd Kleuren door mijzelf gekozen, Afgedwongen door sjamanistische Visioenen, wijds Verbeeld Woeste trommelaars verscheuren mijn Pijnlijke trommelvliezen…

bekeurde Dat ik soms best rustig was En heel langzaam kon praten Dat ik fantasieloos was En dat ze me vergaten Er zit een kinderstem te schreeuwen Keihard om aandacht Zoals alleen een kinderstem kan schreeuwen Volgens mij ben ik het zelf En stemmen van vreemden In onverstaanbaar brabbeltaal En die van mezelf Toen ik 80 werd Mijn trommelvliezen…