Netgedichten

netgedicht (nr. 14.146):

Ontmoeting met zoon

Tussen de dennenbossen
langs de E34
viel reeds de schemering
op die donkere januaridag,
toen plots een jongetje
van omstreeks zeven
uit de Konijnendreef opdook,
dat met kwieke tred
richting Eindhoven stapte.
Bezorgd en nieuwsgierig vroeg ik,
want ik ben vader van vier,
zijn naam en bestemming.
Vinnig klonk zijn antwoord:
"Ik ben Joost en reis de wereld rond."
"Zo heet mijn zoontje ook."
zei ik verbouwereerd,
ook over de mij vertrouwde stem.
Ik greep mijn zakdoek
om mijn bedampte brillenglazen
schoon te vegen.
Maar toen was het jongetje
reeds bijna geheel opgenomen
in een mistbank plots opgekomen
over de weiden tegen Postel aan.
Zijn stem bereikte echter
ongeschonden mijn trommelvliezen.
"Die ben ik ook!" riep ie.
Wat me de bedenking ingaf,
terwijl ik weer verwoed
mijn brillenglazen poetsen ging:
wat heb ik ondernemende,
ja zelfs avontuurlijke kindertjes.
En ik strompelde moeizaam
door het dichte onderhout
en de zompige weiden,
waarover verraderlijke mistslierten
nog gevaarlijker waren
dan het prikkeldraad,
naar huis toe,
om het nieuws
aan mijn vrouw te melden.