Alle inzendingen over tsunami 2004

Zegt het neefje: "De natuur is mooi hè, behalve als je in een Tsunami zit...!"…

Ik raak daardoor enquêtegefrustreerd, Maar die tsunami blijft mij achtervolgen. En net als Kopland kan ik veel verdragen, Enquêtes echter niet met stomme vragen.…

Geert Wilders uit zijn krachtige verwijten Hij overspoelt Albayrak met kritiek En hekelt Aboutaleb en publique Vanwege hun twee nationaliteiten Al klinkt nu zijn tsunami weer vilein Het zal wel storm in een glas water zijn…

Veel erger dan de beving plus tsunami: Dat Fukushima-kernding in Japan Ik snap er echt geen ene jota van Het hele land is druk met origami Ze doen het, weet ik nu, niet voor ‘t plezier Men vouwt alleen de handen. Geen papier.…

ze willen klodders bloed, emmers tranen van dichtbij filmen journalisten meppen om toch vooral vooraan te staan het verse leed is wereldnieuws tsunami's zijn nu uit reclameblokken tussendoor worden meer bekeken een ramp is commercie…

Veel treurigs is er op de wereld gaande: Tsunami, oorlog, aanslag, watersnood, Een vliegtuigcrash met alle mensen dood, Familie wordt in een klap nabestaande. Vol onbegrip, vol woede en vol pijn.... Je zal verdorie nabestaande zijn...…

Hoe verder men keek, Hoe groter het leek -------------------------------------- uit: Vrijwel alle gedichten, 2004…

Uitgesteld rouwen Soms weken later, soms maanden, zelfs jaren Omdat het niet eerder kon Te onverwacht Of juist verwacht Te pijnlijk Geen ruimte voor de pijn En is die ruimte er dan wel, een tsunami aan verdriet waar alleen de donkerblauwe zee troost biedt…

Je hoort 'tsunami', 'stromen', 'overspoeld' 'We moeten dweilen, maar de kraan staat open' 'Een golf doet alle kampen overlopen' (Hier worden vluchtelingen mee bedoeld) Waar waterbeeldspraak mensen maakt tot rampen Zie je de solidariteit verdampen…

Geen reet Te doen Geen reet Te zien Nou ja Verderop Eentje ---------------------------- uit: 'Verzameld werk', 2004.…

Het was toch jouw besluit, die Tsunami; of ben je niet almachtig? Waarom blies je niet even van te voren op je fluit? Of wist je misschien niet dat het komen zo? En ben je niet alwetend? Kom, leg het me uit. Vertel het nou. Hé! Jij. Daarboven? Wie moet ik dan geloven?…

Heb jij nu één oog aan de horizon een ander aan de grond en zie je toch de vlakten niet waar het water onstuimig stroomt geen tsunami en geen overvloed geen toeristen meer op Pukhet geen hotel dat duizelt van de sterren maar wel de houtstapels die branden op het strand aan de overkant en ik had je nog zoveel te zeggen maar het water…

Ik was in Japan, voelde de aarde beven, vreesde tsunami. We holden omlaag van de elfde verdieping, hotel was weer stil. Overal voel ik de aarde steeds weer beven, de dood heel nabij. Ook Noord-Afrika beefde maar nu van vechten, hoe redden we ons?…

de tsunami is weer langs geweest kaarsen zijn gedoofd in heilige huisjes waar aarde beefde liepen catacomben vol met rijke roomse geesten nog flakkert in schuilkerken de vlam van hoop in droef verwerken brood en spelen zegeviert maar jan modaal betaalt de decadenten voor zijn loos vertier…

. ------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten', 2004.…

het zepige water in de zinken teil begin jaren vijftig woningbouw wordt huizenhoog opgestuwd als bevroren kijk ik naar het zeil waarop het water grote kringen vormt traag verandert in zwembad met rimpelingen zand loopsteigers hete muur voelbare herinneringen het strand van Schier doemt op verlatenheid met plukjes mensen een tractor trekt…

het lijkt op vluchten alsof de wereld achter hen vergaat men wringt door alle bochten een val kan de allerlaatste zijn er is geschreeuw de tijd stormt jagend aan nog weinig kracht in ademnood oranje kleurt de overhand na de nekslag volgen mooie kanten barstensvol van ongeloof golvend in emoties Een Sotsji- shock laat nog jaren sporen…

(18 maart 2004-6 juli 2004)…

mijn allerliefste moedertje ben ik verloren door de dood 6 september 2004…

. ------------------------------ uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004…

Tedere lichtstraal doorschijnt het broze vaatwerk dat mijn lichaam vormt.…

Kabbelende beek, haar verval door zon gestreeld: ultiem klatergoud.…

Anders dan anderen, wij noemen ze de armen van geest, maar is niet juist voor hèn Jezus hier op aarde geweest? Anders dan anderen, hun denken gaat ons begrip te boven. Hoe klein van geest zijn wij om niet in hun geluk te geloven? Anders dan anderen beleven de wereld van een heel andere kant, fladderen en vlinderen door het leven, stevig…

Ruwe brok amber. Zonlicht besloten in hars. Hemelse schoonheid.…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…

je aanraking vloeit mij aan als een tsunami van geluk pluk de wierook uit mijn kelk zodat de geuren opfleuren voor het raam van je heerlijke naam je vloeit mij aan, mijn god, als een elixir van leven beven de schaduwen van de wereld niet van angst hun vangst is onherroepelijk –geboeid tot de dood maar rood loopt je bloed mijn slagaders in…

een muur van water overspoelt de kust enorme ravage kost mensenlevens later herinneren nabestaanden de vloedgolf van Kerst 2004 toen een muur van water met duizend keer de kracht van een atoombom het land overspoelde huizen en bomen als lucifershoutjes afbrak nu is het nog realiteit een muur van water overspoelt de kust van Sri…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

De boodschap was zo verteld en zo verklaard Het werd gebracht kalm, rustig en bedaard Een schouderklop en een hand Daar stopte het medische verstand. Een half jaar! Wanhoop, verbijstering en tranen Emoties zonder banen berusting, ongeloof en opstand Allemaal kregen ze de overhand Een half jaar! Denken, doen en praten Dit wil ik doen en…

Watervloed na watervloed Tsunami ongekend. Niemand weet wat deze stroom nog later doet. Aarde wakker watervloed.…