Alle inzendingen over twee-eenheid

Wanneer zal eindelijk het tij z’n rust eens vinden in gelijkheid van gemoed. Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

Aan het einde van de tijden brengt God Zijn kind’ren bij elkaar, hen, die alleen Zíjn Naam belijden wijst Hij hun plaats, en zegt Hij: “Dáár… temidden van Mijn and’re kind’ren mag jíj nu met hen samen zijn. Laat je traditie je niet verhind’ren, ook voor hén verdroeg Ik de pijn”. Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

Kies geen kant, kies geen kant. Niet van een God of vaderland, wat wanen ook beloven. Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven…

De oceaan ruist eindeloos ver om mij heen -- hier in het beekje.…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

Als ik bij jou ben, zo dichtbij dat ik jou word -- zing ik mezelf uit.…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

Ooit twee-eenheid schoorvoetend door het zand over het keuzestrand kwam de scheiding tot stand, na totale verwijdering doch hun overeenkomst ging hand in hand de angel zit diep dat niemand hem ziet dwingt een sober leven tot een besluit of gaat men voor een ander onderuit?…

De vlinders nam ik met me mee, en zo, zijn we nog altijd met zijn twee. Dus geen NEE!? En de vlinders ook vanzelf want die nemen nooit vrijaf!…

eenheid erkent zij niet Minachtend haar enige knuffelbeer…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

Eén worden met jou is het Paradijs op aarde Verzwelgen in Liefde Warmte van elkaar Een Eenheid van Macht Een Eenheid van Kracht!…

In toonsoort en timbre naar een eenheid toe geleid.…

Denkend aan ons Twee lichamen Versmolten tot nog slechts één Denkend aan ons Een eenheid met warmte Daarna echt héérlijk Koel....…

ministeries en universiteiten Overal vormen zich stammen Met eigen waarheden en martelaars voor de gelogen eenheid van het algemeen belang waar geen stam voor is…

dat leeg gevoel na warme innigheid verlangen dat niet rust na eenzaamheid jou en mezelf hervinden in nieuwe eenheid hoelang is niet gegeven ik heb het leven lief…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

verdiept in een hoger streven rust vloeit naar aarzelende nachten hemelsblauwe luchten om zacht te betasten mijn hart roept de hoogste tonen spontaan bekoord door jouw onverwachte lach die jij aan mijn schuchtere wereld gaf helende woorden uit een stem ontstaan schoonheid vervult dit innerlijke leven vriendschap nadert een verloren hart twee…

Twee mensen De een is aardig, de ander is aardiger. De een haalt de waarheid boven water, de ander haalt de waarheid boven water en wringt haar uit. De een verbergt zich, de ander verbergt zich en is onvindbaar. De een valt, de ander valt en staat weer op en valt opnieuw.…

fluisterend in een waterplas Als twee druppels regen, zacht op haar wang, begraven ze de liefde, een eeuwigheid lang…

en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen ik voel het brandend verweer ik lees verboden krantjes ook al deed het mij geen zeer Ik heb het van horen zeggen een overgeleverd verhaal die twee…

Het huwelijksbootje vaart rustig door heeft de wind in de zeilen mee een leven van ups en downs dat was het leven van die twee. Ze genieten nu van de mooie tijden die hen nog zijn gegeven ze halen eruit wat erin zit in dit prachtig gegeven leven.…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Jouw handen, gerimpeld en zacht neem ik voorzichtig in de mijne ik streel ze met liefde en leg ze dan in de zijne. Vier handen, gerimpeld en oud hebben altijd liefde gegeven gewerkt tot het eind gezwoegd in het leven. Handen die groot hebben gebracht die met liefde ons streelden handen die tederheid brachten en alles samen deelden.…

Jij en ik zijn als honing en thee. Ik bruis, kook en walm maar al te vaak. Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

De knul ging heen naar Dieren: naar 't weeshuis met z'n wijf, om Adrie's feest te vieren. Ze gaven hem de vijf. Ze stonden meel te zeven en wachtten toegenegen op Stientje, die nog even een zelfmoord wilde plegen. _____________________ Noot: Dit is een afteldicht. Ga na, dan zie je zelf op rij en goed in zicht de nummers nul tot elf…

Flarden wolken schuiven voor de maan waar ik ga waar je ook bent er is altijd een cadans tussen jouw hart en het mijne ooit, ooit op een dag smelten ze samen…

streel me je warmte opdat ik overleven kan tussen witte sterren van wanhoop ik kan niet anders dan voorheen of anders dan later wanneer het zwijgen me vreemd dwingt om het zondige te vereren ik ga voorbij vergeet één te zijn met geboorte en met de dood kom naderbij begrijp het ritme het sterven is mijn leven…