Netgedichten

netgedicht (nr. 59.299):

De opstandeling

Kies geen kant, kies geen kant.
Niet van een God of vaderland,
wat wanen ook beloven.

Kom wandel met mij aan het strand,
waar eb en vloed, kastelen zand
op zilte voeten roven.

Herinnering is al wat blijft
geschreven in de tijd
en lijkt alles zo om niet.

Geboren en gestorven zijn
in de ongewisse zekerheid
dat Leven, het geleefde leven liet.

Neen,ik leef niet. Maar leven ikt,
zo diep gewrocht verweven,
dat ik er vaak zo in verstrikt,
nog amper om kon geven

Totdat de levengever reddend riep:

Ik ben De Weg, De Waarheid en

Het Leven