Alle inzendingen over tweestrijd

Ik weet vaak niet wat ik moet doen dan is er weer zo'n tweestrijd waarin ik me zo alleen voel en denk: straks ben ik alles kwijt. Maar jij zou me echt begrijpen me raad geven zoals altijd maar 't kan niet meer, want jou ja jou ben ik voor altijd kwijt. Ik mis je mam.…

gelaat strak trok en nog net voldoende ruimte liet voor priemende ogen het was genoeg geweest de schade die de natuur de eerste jaren niet te boven zou kunnen komen tussen het dode hout groeiden enkel nog dromen de elemententweestrijd moest er komen de open plek waar vroeger de heksenwaag heeft gestaan was de plaats waar de tweestrijd…

Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen of ter veraad... zeggen, praten of zwijgzaam, via agressie of kwetsbaarheid. Neen, met de woorden kon de mens toch niet zichzelf zijn.…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

breekbaar op het moment dat de heilige zijn woord verbrak en sprak met de schittering in zijn ogen zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog liep de koestering naar hoop dat het leven voor het gerecht nog vrucht mag dragen het raamwerk van lint en kunst baart de erf in een zonderlinge tweestrijd…

spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al met het wasdom geliquideerd tot het krimpen in eigen nat aan deze aardkloot is gebonden de tweestrijd…

Lieve Heer, U zit daar nu wel boven En ziet alles wat hier op aard gebeurt Maar moeten wij dat allemaal geloven We hebben al zoveel ellende betreurd Eens, zegt U, mag ieder bij U komen, Eens zal voor ieder de hemel opengaan Komt er een eind aan alle dromen Zullen ook wij door ’s hemels zalen gaan Maar toch blijven wij inmiddels wachten…

dit is de afgrond waar je ons bracht je rende weg je was te bang terwijl ik nog steeds naar je verlang weet mijn hart dat dit het was de punt, de finale vanuit het dal kijk ik naar boven de richel van de afgrond waar jij gebogen neerkijkt op mij je langzaam omdraait je schaduw langzaam verdwijnt en mij hier alleen achterlaat in een tweestrijd…

Als dit takje hier vlak voor mij Dat op het toppunt van schoonheid Zich in tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als…

als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over kop nog voordat ik zelf had kunnen stoppen en lag met een pijnlijke bult en huilde van de schrik en weet niet meer hoe ik toen weer terug ge- gaan ben, maar wel dat ik me schaamde en het wilde vertellen, en in een soort tweestrijd…

van ongenoegen door elkaar niet goed te verstaan in een ongeordend patroon van uiterst vreemde voorvallen juist in de tal van fijngevoeligheden konden wij bij elkaar zaken kwijt zonder de grote klok waarvan al was bewezen dat die methode geen oplossing zou geven ook in harmonie leek de balans stil te staan en juist in die tweestrijd…

Maar als je in tweestrijd komt in je hoofd met jezelf en wat je me zojuist hebt beloofd Als je niet zeker bent van ruis en waarheid van keuze en spijt als je verdrinkt verminkt de wolken je overmannen in hun sluiers gevangen Zeg dan nog een keer "nee" dan mag je altijd met mij mee.…

spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee mijn geloof en hoop verraste slimheid onverwacht deed licht haar volle intree Park en pleinen baadden in gastvrijheid maakten van de stad een lichte woonstee elke straat verdrong mijn lange tweestrijd…

Waartoe is de Mens anders op Aarde dan om Simpelweg te Overleven - En in de tweestrijd Met Troye aan het Langste eind te Trekken, nadat de Vijand onder de voet Is gelopen, verpletterd, Vernietigd gewoon door Ons, die alle tegenstanders Hebben gedood, die nu De nieuwe Koning Ontvangen, Agamemnon In hoogsteigen persoon…

Z'n levensgrote tweestrijd blijft tergend onbeslist. De man, die gaarne meelijdt, is sadomasochist. Hij wil om tijd te doden gaan moorden om de lust in serie. 't Is verboden. Dit maakt 'm ongerust. Z'n dwanggedachten bieden geen uitkomst, dus de vent besluit tot suïcide die hem met lust verwent.…

Met de pijn van de geboorte Wordt het gevoel geboren - Woorden en verstand Ontbreken nog, ogen die Zich onvast richten op De mens die voeding geeft - Groei die volgt kent een Tweestrijd tussen voelen En denken; daarna Een nieuwe wereld: Denken, rede, ratio nemen Bezit van de frontale cortex, Gevoel wordt uit dit huis Van lieverlee…

Wijze breinen zijn best bekwaam te manipuleren Kunnen heersen, dirigeren ook regeren Met bedoeling het beste in mij naar boven te halen of het slechte Mijn hart tracht duidelijkheid te zien, twijfelt en vecht De tweestrijd vreet aan me zo van ' snap ik dan niets?…

ik zoek je in de ochtendmist die alles wist van gisteren ik ben je kwijt geraakt in de tweestrijd van je hart je kon het niet meer aan en moest me laten gaan ik wacht op je bewegen in flarden grijze kou je jas van bont omvat het lijf waar ik van houd handen die me warmte geven ogen die me weer doen leven lente bracht wat bloemen in…

Je leven is geworden tot een tweestrijd, een paar dagen hier en een weekje daar. Ouders, die ieder hun eigen weg gaan. Terug naar vroeger? kon dat maar.... Het pad wat je in deze tijd bewandelt is niet duidelijk, best wel vaag. Maar blijf wel lopen op het rechte pad, dat is van mij aan jou de vraag.…

Schaam je gelogen zinnen in dieprood Beeldvorming van jouw hallucinatie Draag mijn dromen naar niemandsland Wees stil ontzie je verzegelde lippen Kijk niet in je verblindende tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden…

wegbereiders zijn het recept kwijt met de zeebenen van een landrot uitzichtloos op golven deinen een beetje zonnig zinnen schijnen klankrijmen in dubieuze tweestrijd men ziet geen metaforen bij de zot ik zie vreugdevuur op alle pleinen we dalen af in vergeten mijnen roestvrij stalen zenuw leidt er is geen gebod en geld is God laat mij…

" Een laatste ruk aan je lijf, om vervolgens weer met dezelfde kracht uitgespuwd te worden De aantrekking en afstoting: beiden even overweldigend overdenderend en overdonderend Je keert telkens terug, raakt slaafs aan de tweestrijd in dat gevoel Totdat je ooit op een dag dood aan de branding komt te liggen Speelt ze het spel…

In Moskou is een kunstwerk opgericht dat in die stad de hoofdprijs heeft gewonnen. Een fallus, - echt, ik heb het niet verzonnen - komt op het wegdek van een brug in zicht. Een beeld dat goed de politiek weergeeft. Ze doen gewoon wie er de grootste heeft.…

als het is, hoe blijven we zichtbaar in een spiegel waarin de het idee dat de morgen niet bestaat blijft die retorische vraag of tevens de bevestiging van de tegenstelling van het omgekeerde waarin de zon van de waarheid nooit ondergaat, het tegenstrijdige stemt overeen als verschillen in de mooiste samenhang voortvloeit uit tweestrijd…

mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd opga in het vertrouwen dat jij me waardeert die tweestrijd…

bloemisten verwelken zienderogen boeren zitten op zwart zaad naaisters knopen eindjes aan elkaar en geen mens weet zich nog raad ouders slaan zich er wel doorheen kinderen en ouderen zijn de pineut de meteorologen zijn depressief de arbeiders zien werkeloos toe rijken worden de nieuwe armen en geestelijken geloven het wel door het tweestrijd…

Maar we wisten beidden, er komt een tijd, moeilijk en zwaar, een harde tweestrijd, vlinders stierven langzaam in mijn buik, ik verloor al mijn zorgenloos kleurgebruik.…

wilt haar zoenen maar je doet je ogen toe om alles wat mensen denken en wat anderen doen Alleen door hun jaloezie dus je geeft haar geen zoen Want ze heeft je gedumpt het enige wat je zegt Is dat je van haar houdt en dat je voor haar vecht Maar niet met zoveel woorden want je ziet dat ze lijdt Je wilt je niet mengen in haar tweestrijd…

krol te stoeien met eymons shahbazy en nooitmeer tellingen raumatarsingh onder den haegen van de rozenbaum Erradus beeverloo en kahramann zijn voor kick out, net als louhenapessy en zijn collega's vulpez yildirym boulachjar torronoglu braekelmans Maar dat, zegt joseph heite zeedijck-raeven komt door salah rahmany en chabban de tweestrijd…

Soms zijn je lieve smsjes Zo suggestief en heerlijk geil Lag ik op dat moment bij je Ging je direct voor de bijl Het houden vanuit mijn hart Die zegt laat haar beslissen beter een paar keer minder Dan alles te moeten missen Maar mijn mannenlijf Verweert zich danig En die zegt je bent zo stom En te onderdanig Al met al een grote tweestrijd…