Alle inzendingen over universeel sinterklaasgedicht

Wolken worden voortgedreven door de hand van een universele god die schrijft in wit en blauw; de aarde is van niemand, zij is van mij en jou.…

In Tsjechië is politiek al eeuwen Vooral een kwestie van een grote bek Da's vrij universeel en niet zo gek Maar hier gaat het ook létterlijk om schreeuwen Een peiling meten doet men hier gewoon Met stemopnames door een microfoon…

Hemellichamen als methane ogen in en door de melkweg verhuld vertekend gezicht op aarde, in bast en borst geschonken gericht op ingewreven zonden gewichten zonder waarde,tussen innig zwart en het weelderig blonde. De maan die zich afzijdig houdt en noopt tot wanhoop, blijven aan elkaar verbonden wat in aangezicht tot pokdaligheid drijft niets…

Liefde is Universeel Liefde is er in overvloed Liefde vermenigvuldigt Liefde heelt Liefde deelt Liefde dat ben jij Liefde is mij Liefde zijn de lieveheersbeestjes En de koetjes in de wei Liefde is een boterbloem Liefde is een aai en zoen Liefde is ook dankbaar zijn Liefde is gewoon fijn Dus waarom zou je iets anders willen zijn Dan…

Als ze danst, wordt de beweging universeel, de aarde, sterren, bloemen, alle stromen alles wordt in haar wezen opgenomen, betreedt met beide voeten elk werelddeel, ze draalt niet in haar zinnelijke vlucht, deelt met iedereen haar serene vrucht, in elke wenteling, wordt de aardse tucht vermeden, draait bomen, groene heesters uit de grond, baart…

De universele taal, Ik leer hoe ik hem kan vinden, Maar vooral door te luisteren, Te zien, Voelen, Te proeven en te horen. Wie ben ik, Maar vooral Wie ben jij. Waar zijn je dromen, Je verlangen. Ik geloof in jou, in ons. Nu jij nog.…

Gedachtegoed van de Messias Hangt zij nog steeds ten dele aan Een Christen is een rare pias Doet goed, kan over lijken gaan Alom bekend met tien geboden In wezen zeer universeel Want ook bekend bij nog meer goden Noem je zoiets spiritueel  Het hebt u naaste toonbaar lief Gelijk uzelf, ga niet begeren  Wat hij bezit…

ik heb lang met huid en ogen de melodie van het zonlicht genoten met wind als ultiem dirigent die de diverse smaken van natuur mens en universum uitstekend kan traceren en weet welke wolken de bak schaduw moeten bevolken voor een net andere melodie…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

zwoel swingend en ontspannen word ik meegevoerd in vele maten opgezweept door de ritmes van mijn innerlijke drum zwoel cool swingend en ontspannen door het oergevoel dat zich uitbreid in universele vrijheid en voortkomt uit de ritmes van mijn innerlijke drum…

Ik sta op de grens van de waarheid Maar nog in het grensland Met links grazige weiden En rechts de roodverbrande resten Van wat waarheid had kunnen zijn Als niet de bedrading van mijn gedachten Was doorgebrand, gedachtenstroom Die zichzelf electrocuteerde En die er voor gezorgd heeft Dat ik wel mezelf, maar nog niet De universele…

aan het strand te Cannes gewerd mij Eliane een petite ratte van het ballet de Monte Carlo zestien maximaal slechts de Franse taal machtig maar Frans is niet mijn fort ik heb mij en haar bediend van universele gebarentaal tot grote contentie alsook satisfactie van ons beiden…

We hielden elkaar aan de lijn, emoties heen en weer, kies ik nu voor een rustig meer en zoek de ware zielenvlam word heen en weer geslingerd van jou naar wie me roept ik hoor de universele klank van een eeuwig liefdeslied de sterke kracht in al wat is…

jij bent de zon en maan van mijn heelal ogen sterren twinkelend in de verte je lacht universeel ik aard teveel om los te gaan in geestverruimen koester macht in zwaartekracht maar liefde overvleugelt dat heb me gegeven om met jou te zweven naar een oneindig leven…

Toneel waarin je de Beelden verglijden laat in De waarheid, die zoals altijd Universeel blijkt te zijn.…

Kunst Is verheven Boven De Algemene maatstaf der dingen Kunst Is gelegen in een gebied van de geest Die alle kanten van het bestaan leest Die alle verhalen heeft doorgrond Kunst is het universele verbond Heeft eeuwigheidswaarde Is het mooiste wat de mens In zijn talenten heeft laten zien op onze aarde…

gestaag golfde energie middelpuntvliedend uit jouw bron het vibrerend rood raakte alles als het licht van de ondergaande zon er waren geen obstakels in de vloed van kracht die jij ons bracht warmte kende eindelijk universele verbondenheid het alleen staan was uit een gepasseerd station omdat reizen sindsdien met de rode…

Er bestaan universele gevoelens, die mensen willen samenbinden. Velen voelen alleen maar liefde. Onbaatzuchtige liefde is het, die onze angst doet zwijgen. Onbegrijpelijke liefde is het, die op ons antwoord wacht.…

veelheid van woorden verwarden mijn oren maar mijn zwervende zijn hoorde hoe je lippen bewogen in de taal van universele liefde handen van strelende zinnen over mijn naakte lichaam ik proefde het genot van tedere tintelingen uit liefde geboren ik wacht op de plek in het nu en weet dat alles roept om meer maar alleen jij moet luisteren…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

Onze schoorsteen is verstopt. ‘k Had het eerst niet in de gaten maar vanmorgen bij ’t ontwaken was mijn schoen niet volgestopt. Ik heb overal gezocht, maar heb nergens wat gevonden, overal waar schoenen stonden. ’t Leek wel een ontdekkingstocht. ‘k Snap niet wie er lol aan heeft onze schoorsteen te verbergen. ‘t Zal heel wat van Pietje…

Ook dit jaar kreeg ik weer bij elk cadeau Een versje dat ik luid heb voorgelezen, Ze mochten er voorheen altijd wel wezen, Maar dit keer was de kwaliteit zozo. Want onderaan las ik tot mijn verdriet: ‘Je krijgt de groeten van AI en Piet’.…

helder staat de ster en zo dichtbij nog frank en vrij als toen een klare nacht de stal bepluisd met wol van schapen die buiten slapen winters aangekleed naast herders en hun vuur de schreeuw van het geboorteuur klinkt weer universeel het hemelse geluid brengt liefde en de wereld hopelijk iets vooruit…

Geef een Fransman, een Engelsman een klap met een houten hamer en luister of geluid nog met landstaal in verband gebracht kan worden Indien klap hard daarna vergelijken: het geluid van een slapende Fransman het geluid van een slapende Engelsman Universele grammatica en fonetiek van slaapgeluiden zonder woorden --------------------…

Een Amnesty-kaars is voor sommige mensen het enige licht ---------------------------------------- © Jan Bontje 1998 Geschreven na mijn optreden op een culturele avond van Amnesty International afdeling Spijkenisse op 25 november 1998 in de CSG Angelus Merula, t.g.v. het 50-jarig bestaan van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens…

zij voelde rond en warm oneindig lief in universele streling zonder oponthoud door breuk vouw of kreuk overzichtelijk tot in lengte van dagen omdat tijd geen deel uitmaakte van maar in rond besloten was zonder begin en einde door ons niet te evenaren omdat wij met ons lichaam helaas niet altijd zo goed konden rondkomen werden…

letters opgeschreven maar ik kon woorden in de zinnen niet meer lezen zij waren voor mij wereldvreemd keek om mij heen maar kon niets benoemen met de ervaring die wij deelden iets dat tijd en ook volume had er was niets menselijks in alles wat ik rondom zag ik was mijn entiteiten kwijt er spiegelde slechts oneindigheid geen universele…

jij sluierde macht langs slankranke vingers transparante voiles dwarrelden sierlijke pracht je lach sprak zacht de meest verleidelijke kleuren subliem waren hun universele flitsen in je ogen te bespeuren tegen de donkere sterrennacht lichtte blond zacht op een volmaakte wij ging in vereniging de schepping voorbij…

langzaam druipt licht in zonneschildering langs kale muren tijd belijst de uren die vergaan zonder enig bewijs van bestaan geluidloos mengen kleuren verglijden naar etmaals donkere entiteit toch passeert niets ongeregistreerd wij zijn nooit naamloze passanten ons leven is geen schijn wij waren daar en deelden onlosmakend het universele…