Alle inzendingen over utopisch/geluk

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

er was eens..... een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het…

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

Ik had met jouw aanwezigheid dáár, geluk tot in eeuwigheid!…

Pech bestaat bij de gratie van geluk!…

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

Passievol genieten en het geluk opslorpen als een spons - ik aanbid ook gesnuffel Flaneren en jawel ieder krijgt een dikke zoen of knuffel. Geven, ontvangen en delen Kinderlijk spelen en kwelen. Kommer en kwel erg ver weg want het is allemaal zo wondermooi Genoeg getoefd in mijn enge zwarte zielige kooi. De rokken vliegen los...…

ondanks transcendente meditatie, het agressieve in de mens kent geen spoedige inflatie, dat blijft een utopische wens. als de mensheid is uitgestorven met haar eeuwige oorlogszucht is de wereldvrede dan verworven? ook dierentanden en -klauwen zijn geducht!…

Als in een droom zweefde jij voorbij een droom die enkel eventjes duurde Jij morste een druppel liefde voor mij en kroop terug achter het ommuurde Als in een illusie laveerde je langszij een illusie dewelke iets utopisch had Je fluisterde stil wat woorden tot mij en ging met al dat ik aan liefde bezat Als in een visioen wist ik jou vlakbij…

Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Het was een feest met alleen maar geluk Voor ons kon de toekomst nooit meer stuk. Het leek voor ons een hemel op aarde Tot die dag dat ik het ontwaarde: Jij verdween toen plotseling uit mijn leven, Zodat ik mijn geluk voorgoed op moest geven. Maar die keren dan, dat je weer terug bent gekomen?…

De vanzelfsprekendheid, hoe je meeging, hoewel nieuw voor elkaar jij voor mij als een anker, een treinvakantie, alsof jong. En dan na aankomst in de bergen en regen naar het einde lopend van een kaal dal terug langs een helling op een schapenspoor. De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland…

De drang ons voort te planten blijft Al worden wij door brand geteisterd Wat is het dat daartoe ons drijft? Het fascineert, boeit en verbijstert Ja in Europa zit je goed Zo zijn er nog wel wat contreien In Afrika vloeit heel wat bloed En hoor je hete tranen schreien. De mens ontvlucht zijn eigen land Wanneer dat knoeit met mensenrechten…

. ___________________________________ PDPC is als een panacee Voor al het pre-utopische gebeuren Het zal initiatieven goed gaan keuren En alle disciplines denken mee Het post-industriële is passé Hoewel Bengaalse kinderen aan touwen In Sinkiang Oeigoeren en hun vrouwen Nog dwangarbeiden in een atelier Wat is een wereldramp, een pandemie…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Mijn ogen schitterden van geluk Nu zijn het watervallen waarvan de dam op ieder moment kan begeven door de druk van mijn recente leven.…

verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde ballonnen zo, mijn conclusie luid: snel verloopt de tijd als prille liefde je intens begeleid maar traag verloopt de tijd voor allen wie geluk…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Het woord heet ‘zwijgen’ om aan te kunnen blijven, te visualiseren wat de wind ons kan leren. Zij die ook op deze drempel ooit hebben gestaan weten hoe een en ander nu verder zal gaan. We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken…

Uw blijk van waardering voor de eeuwige terugkeer van de schittering in mijn oogopslag voor alles wat leeft en bloeit doet mijn hart juichen gelijk een dolgedraaide springbalsemien! Edoch, ik raad u evenwel ervoor te waken dat uw hooggestemd gemoed niet een loopje neemt met uw hart het slot van uw poëem slaat op hol in 't zenit…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…

Ik draag je bij me, als altijd draag ik je bij me Zelfs door mijn jaszak heen hoor ik je ruisen, hoor ik de zee die in je is - Ik zet jouw schelp tegen de mijne En hoor hoe je ruist, hoe de wind in je suist - Alsjeblieft, Lispeltuut, vertel me alsjeblieft hoe laat het is, Want niemand hier weet hoe laat het is.…

Wat is geluk? Hoort het niet te zijn: PER-ON-GELUK? Gewoon: "perongeluk" heb ik geluk! Bijvoorbeeld, even vorsen... Geluk in de Liefde Geluk in het spel... Geluk is niet een vaststaand feit Het is, denk ik, per-on-geluk Geluk is niet te koop Geluk niet te verdienen Hebben we dan gewoon Geluk gekregen van de Ongeziene?…

Utopisch en mytisch is de bloem die hij vind, van nature prachtig, één die iedereen bemint. Altijd troostende schoonheid die haar siert, naast magie die de Bij pleziert. Jammer is dat de korf, als zijnde maatschappij, weer roept, op jacht naar honing, is waar de korf de Bij op beroept.…

ik heb je gevonden eindelijk maar toch overal gezocht het verbaast me nu nog je was al die tijd al daar veel te dichtbij daar zocht ik niet naar ik keek je voorbij nu zie ik het wel we hebben vrij baan ik heb je gevonden laat je nooit meer gaan…