35162 resultaten.
De wol en het lam, een fabel (La Fontaine nagevolgd)
poëzie
3.9 met 21 stemmen 4.565 Zeg eens, krullebol, sprak een wolf tot een lam bij een beek:
Waarom sta je daar zo te drinken alsof geen mens er naar keek?
't Wordt hoog tijd, dat ik eens kennis met je maak en wat nader spreek,
En dat zal heel wat anders zijn, dan met rammetjes te vrijen.
Wou jij nu hier het water bederven; dat zal ik niet lijen.
Maar, Mijnheer! sprak het…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.1 met 8 stemmen 2.588 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.4 met 8 stemmen 2.554 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt;
o reiken van 't gebed dat slechts…
Brief
poëzie
3.4 met 13 stemmen 2.809 Ik schrijf u met een treurend hart:
mijn maag, thans in een strik verward,
die al de slimmigheid der art-
senijkunst en aptekers tart,
is krank, en gans en al bezeerd.
Het stuiversbroodje, onverteerd,
roept luid: 't is alles hier verkeerd!
Terwijl 't kadet, het stuiverskind,
zich even onverteerbaar vindt.
De haas, de vlugge runderhaas,
zegt…
Van alle reis terug nog voor de reis begonnen
poëzie
3.6 met 13 stemmen 3.217 Van alle reis terug nog voor de reis begonnen...
Wat, dat gij niet en wist, heeft de onrust u geleerd?
- Alle einders zijn ontgonnen
en elke tocht gemeerd.
Welke begeerte die, verzaad, niet heeft bedrogen,
en welke oprechte liefde ooit zonder waan beleên?
- o Dorre brand der ogen
na nodeloos geween!...
Geen bronnen meer, en geen stromen,…
Gij spreekt geen woord, o vrouw...
poëzie
4.5 met 8 stemmen 3.964 Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde
onder 't ontgoochlen dat uw tengere schouders boog.
En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden,
-maar sluit afkerig 't werend oog.
Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren,
en harde plooien, van een spot-lach om mijn mond,
-ik die me eens voelde een zelfde neêrlaag…
Uitboezeming*
poëzie
3.4 met 15 stemmen 2.731 - O kinderkens, wier lieve tred
Het hart ons in verukking zet,
Wanneer gij huppelt langs de vloer
En dwaalt als scheepjes zonder roer,
En, dartelend, zonder dat gij 't weet
Of wilt, op 't ouderlijk kleed
In onschuld treedt,
Wie weet,
Of ge eenmaal al te met,
O smart !
Uw voet niet zet
Op 't ouderhart!
----------------------------------…
Het ijs
poëzie
4.4 met 9 stemmen 3.689 Het maagdlijk ijs is minder glad,
O jeugdlief, dan uw levenspad.…
Huygens' uurwerk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 427 Waar je de tijd bent kwijtgeraakt
Vind je hem weer:
in de berm van de weg waar
je langstrekt, alleen,
met zijn tweeën
in groepen, waar je
je uitstrekt en uitrust…
Hé kijk nou, dat was ik kwijt,
weet je nog wel en nou hier
in deze oude tuin, bij
dit oude huis, waar
de uitvinder van die zus-en-zoklok
werd geboren, uitgerekend hier
vind…
Repetitie (een variant)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 2.462 Zij blikt naar buiten en
een lok zwaar water valt haar
voor de ogen.
Dan zet zij zuchten op papier
omdat zij niet mag spreken.
Dan wordt de kalme
golfslag rond haar hoofd
onderbroken door haar hand,
die kleine, slanke breker,
en blikt zij óp tenslotte,
de kleine zeemeermin,
en legt haar pen treurend
terzijde.…
Repetitie
netgedicht
3.4 met 8 stemmen 3.129 Soms kijkt de meermin op
vanonder vallend waterhaar,
schrijvend aan haar tafel,
het eiland in de archipel
Ze slaat haar ogen op naar mij
en kijkt mij af omdat
ik antwoord weet maar
ik heb geen stem.
En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord.
Tenslotte zie ik dat zij is:
een vrouw die terugvalt
in haar eigen element
zee, zilt…
Ik zal u niet beminnen
poëzie
4.2 met 12 stemmen 3.933 Ik zal u niet beminnen,
Gij, die in vreê gewaad
Voorbij mijn torve zinnen
Langs-heen mijn leven gaat.
Ik zie uw rústige ogen,
En 'k weet hoe goéd ge zijt:
úw tederheid, gebogen
Over mijn eenzaamheid.
En 'k heb u niets verborgen
Van blijheid, drift en leed,
En hoe uw plegend zorgen
Me in stilte wenen deed.
Maar - 'k zal u niet beminnen…
Zilverreiger.
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 248 Je was toch de Koningin
van mijn veerkracht?
En nu
mijn mooie witte vogel
drijf je
aan de oever van het leven
plat op je rug
waar die verdomde
kankerkraai je pikt
op zoek naar zijn Duivelsei.
Straks zal je
na mijn afscheid
voor altijd blijven
zweven
in deeltjes uitgestrooid
waar alle meeuwen
je naam
nog kennen.
Kippenvel met…
De dameskapper II
gedicht
3.1 met 27 stemmen 23.129 De watergolfslag van ambities
liet hem niet onberoerd
In de weekenden reisde hij
met modellen door het land
Nog geen veertig kilo woog hij,
altijd met vrouwen bezig
Verzilverd, gediplomeerd, gefotografeerd
keerde hij terug en liet dit andere
gewicht inlijsten
Uit al deze lijsten, verkreukeld & vernietigd,
herken ik nog altijd mijn…
Sprong
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 487 Spring bij nacht en ontij
in zee, pleeg zelfmoord.
Koester zout als talkpoeder.
Verzachten kan nooit
pijn zijn ook als de ziel
een huid is ook als de ziel
van huis is en in zee springt
Koester bij nacht en ontij
de zachte sprong.…
Gustav Mahler, symfonie nr.1
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 443 Hij aan zijn schrijftafel dacht:
laat ik nu nog even dan dit
in stilte laat ik dan en dan
laat ik dan glinsterend beginnen:
Ging heut’ morgen übers feld
Ja, zo moet het zijn.
Maar hij moest droevig verdergaan:
het zwakke hart, dat nog niet wist,
wel opmerkte de tuingeluiden in mineur:
Bruder Martin, schläfst du noch?
Hörst du nicht die Glocke…
Kortaf
netgedicht
2.9 met 11 stemmen 1.467 Jij zei: daar liggen ze,
ik was ze niet.
Er werd getandenpoetst
in haatpositie van ellebogen
die weerhaakten.
Ik zei: koffie
Jij zei: is klaar dankjewel
En zo ging de dag voorbij
in de grootste
eenvoud van woorden.…
Laat
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 420 ik heb gedag gezegd nog god
god ik wist niet eens tegen
wie of wat ik dat zei en zei gedag
ik zei gedag en er was stilte
niemand antwoordde, zei hoi
prima zo joh ga zo door
en er was een heel verlegen
wereld.
Daarna werd er niets meer.
Ik was geworden tot
een meisje eenzaamheid.
Daar is de trein,
mijn hoofd loopt om.…
Onbegrepen
netgedicht
1.2 met 5 stemmen 603 Sergei Kallinikov hield van
divergerende chromatiek.
Maar u begrijpt mij niet.
En toch onzegbaar mooi
is die muziek.
Je snapt me wel.
Sergei Kallinikov
hield ervan.
Begrepen?…
Wakker worden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 521 er was vanmorgen
een onthaspelen van
het naspel van de nacht
en de geliefde
er was een nieuwe morgen
die zich opwond rond
mijn vingers en mij
bond, een hoop
op mooi
Maar bleef:
de dag een kerker,
de avond rusteloos
Maar bleef:
een perron
een wachten…
wat ben ik waard?
hartenkreet
3.6 met 8 stemmen 973 Is er iemand die mij vast houdt
Wanneer het leven me benauwd?
Hoeveel mensen hier op aard
Vinden mij nog iets waard?
Ik ben van alles, behalve goed
Na 14 jaar....verlies ik de moed
Om te geloven in mezelf
Alleen mijn dochter van elf
Zij vindt mij wel aardig
Voor één mens ben ik waardig
Is dat genoeg, om te willen leven...
en te moe ben…
Als, bij moe-tanend avond-lichten
poëzie
3.6 met 9 stemmen 2.239 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten, en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gij hebt zachte woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
En wij, die uwe gaven eten,
wij rusten in uw blijde…
Brandwonden
hartenkreet
4.3 met 22 stemmen 3.080 Het vuur
Laat zich niet doven
Is verterend
En doet pijn
Een pijn die blijft
Brandwonden
Moeilijk te genezen
Littekens, onzichtbaar
Diep van binnen
De nachten
Gaan voorbij
En ik,.....
Ik ben niet meer
Wie ik eigenlijk had willen zijn
Mag ik opnieuw beginnen?!…
Prediker
netgedicht
3.6 met 8 stemmen 397 Een oude wijsheid
van een oude koning
(die alles had gezien, zei hij):
Er is een tijd van
liefhebben, haten
opbouwen & afbreken
enz. (we vatten samen)
Hij zal wel niet bedoeld hebben:
van 3 tot 4 en van 4 tot 5
Een oude wijsheid
van een wijze oude:
Er is een bestemde tijd,
op geen klok te zien
maar aan de eeuwigheid
af te lezen…
De bever
gedicht
3.0 met 64 stemmen 17.897 Waar land
geleidelijk in water overgaat
en je in zompige poelen
het ontstaan van leven waant
waar tussen de groen- en grijstinten
van het wilgenhout
de modder glinstert
als de avond valt
kun je onverwacht
een rimpeling in het water zien en
mits onbeweeglijk,
een dier aanschouwen
die in alles rust uitstraalt.…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.2 met 9 stemmen 3.092 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Zanglijster
netgedicht
4.6 met 10 stemmen 632 De zon komt op
achter de horizon
en schenkt hem
haar rosse gloed.
Hij repeteert
hartstochtelijk
zelfverzekerd
over Wonderen -
heelt juichend de tijd:
de winter voorbij.
Hij overdondert haar
met zijn waterval
van schrille tonen.
Fantaseer ik
in haar bekhoek
even
een glimlach?
Ze vliegt op,
de schaduwen glijden
en houden haar geheim…
Zeker
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 331 Langs een lege hemel
ontschiet mij vaak iets
dat weten heet of God
het scheert, het weifelt
langs een blinde vlek.
Staar
je niet blind
zeggen mijn ogen…
Wonderlijke Wonderhoorn, Mahler 2
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 541 …van klagen horen
allerzielen opstanding,
middernacht,
…waar wij tenslotte gaan
heen gaan,
heengaan.
…uit het raam zien
waar mensen dansen in een zaal:
geen gehoor, geen muziek maar
Urlicht,
mijn God
en dan beseffen dat
het grootste is
het kleinste licht:
lux lucet in tenebris,
de liefste voorlopig,
die vrouw,
mijn god…
NIET WAAR?
poëzie
3.4 met 11 stemmen 2.420 Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood,
en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen...
De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen
wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood...
't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest;
maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden,
o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden…