Alle inzendingen over vechten met jezelf

Je was wellicht aanhankelijk en maakte jezelf afhankelijk... Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is... verdedig jezelf niet Maar... ga in de aanval!…

Zo alleen in zijn eigen wereld -soms plots zo helder Klimmend op een berg frustratie -soms zo teder en diepgaand gesloten en niet te peilen -zo hard vechten tegen jezelf zo vol levenslust, dan weer in de put -krampachtig claimen zoeken naar houvast -buiten zinnen van woede in een rustig vaarwater -verstrengeld in de liefde twee zielen -…

je jezelf weer groot maar overgave sluit toch alle boeken…

Waar komt het ineens vandaan Zoveel mooie gedichten voor mij Het doet me echt wel goed En maakt iets los bij mij Ja, ik weet dat ik aan mezelf moet denken En moet kiezen voor mijn eigen Ik Maar egoïstisch zijn is niets voor mij Ook dan heb ik het gevoel dat ik stik Maar inderdaad nu moet ik even Mijn grenzen zoeken en waar ik moet staan…

Breekbaar is zo kostbaar zo moeilijk heelbaar Weg, weg, je wilt nu weg maar vluchten is breken dus vecht je door Eén stap vooruit een halve achteruit Even is er evenwicht de wind lijkt minder…

Wie stopt er niet bij de oppervlakte en Ziet een stukje verder dan je zou Hopen dat jezelf niet zakte Naar diezelfde onbegrijpendheid Als niemand ziet waar jij voor vecht Als niemand ziet dat het je spijt Dat alles niet echt Maar in je hoofd Want wat is oprecht En wat had je aan jezelf beloofd Dat jij En niet zoals hun Maar, Zie je jezelf…

Het is soms oorlog in mijn hoofd De pijlen en de kogels schieten om mij heen Ik wou dat de pijn wat verdooft Maar het komt zo hard binnen Dat al mijn zinnen tekortkomen Er is geen ruimte voor vrede Want die vechten wil, moet komen Maar tegen jezelf vechten is overgeven aan je gedachtes Laat het maar los zeg ik nu Want wie vechten wilt tegen…

Je moet blijven vechten, doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor mij. En als je dat niet meer wilt, vecht dan voor een ander. Maar alsjeblieft.. VECHT! Ik wil je niet verliezen.. Ik moet verder, jij moet verder, gaan we samen? Want het is te mooi om op te geven.…

Bij collega's ben ik iemand Die niet veel zegt Bij vrienden ben ik iemand Die voor een ander vecht Bij jou ben ik mezelf Je neemt me zoals ik ben Want jezelf anders voordoen Is alsof ik mezelf niet meer ken…

leven is vaak twijfelen dood de enige zekerheid leven is vaak vechten in een ongelijke strijd soms wil je hard rennen ver weg van wie je bent omdat je na al die jaren niet eens jezelf echt kent je bent thuis, maar je voelt je vreemd je verdwaalt, in de leegte van jezelf maar niemand zal je helpen als je niet eerst jezelf helpt…

Wie ben je toch om dit te kunnen doen Om willekeurig slachtoffers te maken Jezelf en zoveel anderen te raken Een dodend vreemdelingenlegioen Zing - vecht - huil - bid - lach - werk en bewonder Niet zonder ons…

In door schaduw verduisterde gedachten volg je ondergronds op afstand jezelf wegglijdend in zo’n fenomeen van tweeslachtigheid: meegaan of vechten voor allebei te moe doe je niets laat de keuze maken…

, sjaggie het hoort erbij Al ben je soms het vechten meer dan zat Lieve schat je moet door Je bent het echt waard Kijk met mijn ogen naar jezelf Ik heb je mijn liefde verklaard Zie in de spiegel en wees trots Die molens heb je al voor de helft gedaan Je moet door met die strijd En stuur je familie lekker naar de maan!…

Vechten zit gewoon in mijn bloed Ik geloof en vertrouw, alles komt weer goed.…

Dompel ook jezelf in een wasbad onder. Reis met je zending mee. Op geen andere wijze vecht men met engelen: opzittend achter een vuil venster. ----------------------------------- uit: ' Ontfermingen', 1998.…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

Tijd, streelt van ver De hoop die schuilt Opzoek naar de ster Een jij die niet huilt Kracht, vecht voor erkenning Een masker af te zetten Uit de cirkel van gewenning Om altijd maar op jezelf te letten Wil, om bestemming te halen De ster in de spiegel te herkennen Niet langer in vervreemding te dwalen De weg van waarde te verkennen…

Of zit het in je lichaam dat heeft geleden Weet wat je jezelf beloofd En maak een leuk verleden Zonder regels maar met wetten Alles is dat beetje op jezelf letten En dan ben je al een heel stuk daar Hou van het en hou van een Zo heb je meer kansen En zal het meer zijn dan geen een…

Mensen vinden Daar waar je ze zocht een wakkerd vlammetje dat de storm overwint lieve lachen overschaduwen de tranen vechten tegen onzichtbare vijanden -slaan op gevoel- daar waar messen snijden drogen tranen Harten bevriezen in de grootste vlammenzee...…

Donquichotterie is als vechten tegen de bierkaai: hopeloos…

niet Mijn Vecht gebroken door een til het tij van mijn jeugd mijn heden en mijn toekomst sprakeloos heb ik jou lief…

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

Vechten om een doel. Vechten om een wil. Elke dag vechten. Elke dag zo stil. Alsof het niet lukt, lukt wat ik doe. Ik voel me zo verschrikkelijk moe. Vluchten voor de mensen. Vluchten voor mezelf. Dat wil ik nooit wensen. Hoe is het om echt te leven? Jezelf te zijn en te zien? Langzaam breekt het af. Zo pijnlijk, bovendien.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Ik kan er niets aan doen maar ben zo gek op jou Het blijft en het blijft maar ieder uur hou ik van jou Ik kan er niets aan doen wil je weer terug winnen Vechten voor deze liefde opnieuw met jou beginnen Ik kan er niets aan doen met jou wil ik verder leven Mijn hart behoort aan jou wil je meer dan alles geven…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

Bij het vechten heeft het resultaat zich tegen je gekeerd de frustatie overwon je laatste woede aanvaarding rest laat me maar met rust is wat je wilde zeggen dat is echter niet wat men horen wil wat jij horen wilt dus zwijg je ga je door met vluchten voor jezelf voor de ander voor de realiteit een zwarte lucht met hier en daar…

De warme wind waait wollige witte wolkjes langs de knipogende zon de miezer voelt als vochtige vlinderkusjes vrolijk fluitende vogeltjes fladderen vlak voor me langs mijn aura weet zich gekoesterd dankbaar geef ik de natuur een dikke zoen terug…