Alle inzendingen over verborgen schat

Ik weet dat ik niet meer aan de verwachting die jij van mij hebt voldoe maar telkens verder springen dan ik kan of steeds maar weer dezelfde hoogte halen maakt me moe ik struikel over lijnen die te strak gespannen staan en voel de latten die jij legde zijwaarts hellen de vensterloze wanden van het hokje waar ik volgens jou in pas…

In een houten kist op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht…

Ik wou even zeggen Dat ik van je hou Dat hoef ik niet uit te leggen En als ik een keuze hebben zou Ging ik hier weg Samen met jou Die andere mensen hebben pech Ik hou meer van jou Dan dat ik van iemand anders zou!!…

Als bloesem in het voorjaar als dauw op een blad de maan in je ogen het leven als schat de glimlach op je lippen de glans van je haar een blik uit jouw ogen die ik zo bewaar de zee die wij horen een meeuw in het zicht ik schilder de plaatjes met mijn ogen dicht jouw hand in de mijne hier aan het strand een liefde voor leven doen wij…

heel diep, op het mooiste plekje van mijn hart woont mijn allerliefste schat...…

ik heb een probleem ik hou van jou…

Mijn schat in juwelen, parels of in woorden. De klank van je stenen of getik van mijn pen. Jouw omhelzing schittert in het duister. Elk metaforisch beeld brengt mij in het Zen. Iedere golf wat uitstrekt over mij heen. Het geruis van de deining tegen de kust. Deze schat is een ervaring van het heelal.…

ik zie je te weinig maar wat ben ik blij als ik je zie er zat een vlinder op mijn gordijnen gisteren een mooie vlinder en ik dacht aan jou die vlinder zat er echt terwijl het toch bijna winter is en er geen vlinders kunnen zijn…

je zit nu in Afghanistan bij je man daar waar je niet bij wilt zijn kom terug alsjeblieft je zit daar al te lang en je bent al te lang weg uit mijn armen het is koud in klote Kabul en nog kouder is het in Amsterdam zonder jou…

Richt je Naar je kern En vind De schat Waarin realistische Beloften liggen…

zachtere wanen we liepen de lange weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien verschillende liefdesgoden hadden veertien mentaal gegronde aandoeningen en niet genoeg om echt te verdwalen achter dikke gordijnen vond ik geen beelden om jouw zachtheid uit te drukken in een ander woord dan schat…

daar buiten ligt Een gouden schat verborgen; Je vindt hem heel de dag niet meer, Verslaap je een mooie morgen, En wie hem 's morgens vinden mag, Die heeft geluk de hele dag.…

in leed Wie zou ooit vinden zijn verre land Hoe eenzaam is mijn enig recht Lief als de schat die ik bevecht…

Wat jou hiertoe heeft gebracht Rest mij slechts nog hier te schrijven Vaarwel, liefste schat, slaap zacht.…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

Dit is mijn schat mijn erfdeel en mijn buit wees niet jaloers want het maakt me ook niets uit de Liefde stuurt me niets waar ik me aan vasthouden kan alles wat tegengesteld is hecht zich aan mij niets maakt het meer uit: Triestig plezier ...…

De oester was jaren dicht geweest Zó dicht, ze ging bijna niet open Totdat een kreeft kwam aangelopen Hij tikte op haar robuuste schelp Alsof hij wist van de kostbare schat Die binnenin verborgen zat Voorzichtig opende zij haar veilige huis Hij gaf haar zijn schaar Zij liet hem binnen Een welkom thuis Hij is daarna niet meer…

Ik zeg je: 't is een schat van een stad een schat aan verleden een schat aan heden een schat aan toekomst een schat aan moggelukheden Rotterdam 'n schat van 'n stad dat zeg ik je!…

In een deel van mij waar ik me heb verborgen daar is hij nog gisteren, vandaag en morgen geen dag zal mij passeren zonder even daar te zijn soms wil ik niet, maar doe het toch als ik daar in mijn tranen zwem ontwaakt de liefde weer die ik nog voel, voor hem herinneringen...dalen op mij neer in deze duist’re ruimte waar weemoed overheerst…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeer gaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting…

verborgen in een hoge kamer met het uitzicht op wuivende bomen geprangd tussen witte muren het lange licht te vangen voor de nacht gaat komen gedompeld gedurig onder de duur der dagen geduldig staan als een paard in de avond ------------------------------------------ Uit: 'Herkenbaar als lente', 1981.…

Zomaar op de hoek van een straat Je stond bij een auto en stapte in Ik wilde roepen maar was te laat Ik ben je vannacht tegengekomen In mijn dromen de vlucht van de dag Het was net voordat ik wakker werd Dat ik je lieve glimlach eventjes zag Ik heb je vandaag gevoeld in mijn hart Net zoals gisteren en de dagen daarvoor Daar blijf je verborgen…

. -------------------------------------------- Neem, in volgorde, de eerste letter van elk woord en het verborgene komt te voorschijn. (boodschap van de auteur)…

Wat er is tussen hem en het laat zich met trage vaagheid beschrijven tussen hemel en aarde is ook zo iets wat mensen motiveert bindt het het met hem het verklaarbare blijft het verborgene ook met moeite is hij het die het vormgeeft…

zijn het de woorden die het vertellen of de gebaren wie zal het zeggen het luistert niet of nauw verborgen achter lakens als gordijnen nog niet ontdekt in duister verscholen wordt het licht of nooit wie zal het zeggen wie zal ze zeggen de woorden…

Verleden schaduw ogen zonder licht verborgen horizon het nu raakt uit zicht. Dichte mist wijkt liefde creëert zacht pijn neemt afscheid genieten is kracht.…

mezelf verborgen zomaar ergens in de morgen dus geen zorgen ik ben nergens goedemorgen…

Waar de goden nimmer stierven in verhalen van de schrijnen van Dilmoen - een zon die onderging in wijndonkere zee zo zijn we zelf ons niet meer misschien een ander mens geworden in camee een zucht herinnering een hoorn die verging Ik droomde weg in overvloed zou er een witte kroon nog vangen ooit geweest van de Verborgene die in godskastelen…

Soms schrik ik dat ik kan haten Gedachten kronkels mij niet verlaten Dan weet ik weer diep in mijn hart Huist de herinnering aan pijn en smart Gevoelens blijven soms ver verborgen Maar laaien weer op vandaag of morgen Soms schrik ik van wat er dan gebeurt Het verdriet van toen me weer openscheurt…

begroet door het roze ochtendgloren rekken wolken zich uit als de krant zich opengevouwen aandient om het gedrukte nieuws te openbaren het regent letters vol ongeloof en afschuw over hoe onveilig de wereld is heel ver weg maar ook dichtbij zijn onzichtbare grenzen overschreden blijft de pijn voor nu verborgen daar het brein dit nog…