Alle inzendingen over verdriet

Als je nu warempel eens wist hoe ik iedere nacht lig te wenen Sinds jij je van bed hebt vergist heeft mij geen zon geschenen Als je nu warempel eens wist hoe ik naar jou kan verlangen En hoe ik je direct al heb gemist jij houdt mij eeuwig gevangen Als je nu warempel eens wist hoe ik ’s nachts lig te wachten Dromend dat jij vlug herbeslist…

Elke ochtend kwamen tranen na alweer zo’n nacht vol pijn Zij wilde zich gelukkig wanen en nimmer meer eenzaam zijn Elke morgen in ’t spiegelglas zag zij wat ze nooit wilde zien ‘t Meisje dat altijd alleen was dat meisje van ruim zeventien Elke ochtend in ’t vensterglas zag zij, wat zij liever niet zag Een droef meisje met haar tas ’t…

van binnen is er pijn, verdriet en voelt 't leeg…

In de wanorde der vlegels verstoren zij de regels. Ondanks 'n helpende hand en bezwerende gesprekken, worden zij begeleid naar confronterende vertrekken. En gedwongen met gekluisterde handen, worden zij deelgenoot van ontluisterde banden. En ondanks hun plichten en rechten, is er 'n weifeling tussen zwichten of vechten. Met tegenover zich '…

Heimwee. huilt in de nevel van vervlogen momenten. nestelt zich in alle hoeken, en ijle leegtes van duistere schaduwkanten! Grillig tekent de regen onduidelijke contouren op de aangeslagen ruiten. Nergens is te vinden, een terugdraai klok! De adem van brak geworden woorden zweeft verder door de mistige verloren illusie! heimwee…

Ik zou willen reizen, heel ver weg Naar verre landen, met prachtig weer Misschien zelfs wel naar arme landen, want hier wil ik alleen maar meer. Ik zou willen reizen, heel ver weg Naar een land met meer geluk Want hier gaat alles alleen maar stuk. Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in…

Ze was alleen in die donkere nacht in diepe stilte die om te snijden was Ze bestreed de tranen uit alle macht morgen wachtte opnieuw haar klas Ze leed alleen in de eenzame nacht toen pijn voorbijtrok aan haar geest Men had haar na school opgewacht en haar uren getreiterd als een beest Ze was wanhopig deze lange nacht en raadde alsmaar naar…

Distichon 47 Nu is na ----------------------- Ontstaan, bestaan, vergaan, levenslang nabestaan. Distichon 48 Troost? ---------------------- Het was. Het is toenmalig. Troost blijft armzalig talig.…

De wereld trekt plots inmens aan het touw. Verloren maar toch trek ik nog terug want hou zoveel van jou.…

Waar ik maar ga ligt een pad voor me open secuur in mijn blik zoals littekens lopen Hoe de dag ook verblauwt of opvlamt om mij ik volg niets dan mijn hartzeer en het naambord ben jij ------------------------------ uit: 'Ik herhaal je', 2002.…

donk're wolken pakken samen witte regen lijkt voorspeld tot we op de kruising kwamen hadden 't heel anders voorgesteld dat onze wegen hier zouden scheiden had geen van beiden bedacht bleek dat laatste niet te vermijden 'kan niet zonder jou' murmelde jij zacht sedertdien is het gaan waaien in mijn hart en in mijn hoofd bij de zee zal…

Het beste wat me is overkomen Je had mijn liefde aangenomen Ik zag je daar voor me staan En voelde mezelf dichtslaan Je liep nog goed in de lessen Je was een van me besten Plots stond je stil Voor mij werd het heel kil Ik hoorde dat je was overleden Het is nu al heel lang geleden Maar lieve beauty boy, Ik mis je nog steeds En je…

Mijn liefje, ik moet je verliezen. Ja, nee, niet meteen, maar het komt, het moment dat we niet kunnen kiezen, waarop, ongerijmd, alles verstomt, waarop wij niet meer ons, niet meer wij, op een keer zonder weer, zonder waar wij elkaar en ik jou en jij mij, niet meer nu, niet meer hier, niet meer daar.…

Ik was nooit de held in ons toneelstuk alles was ondergeschikt aan jouw geluk we schreven het stuk allebei maar de rollen verdeelde jij jij had de regie hier voor en ging er met alle eer vandoor ik schrijf nu een monoloog over verstopt verdriet een held ben ik nog steeds niet.…

Toen de klokken bedroefd luidden verstoorden zij de intense stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die…

vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik er ben Verzend signalen Zonder ruis Breng het beeld Zodat je ziet Hoe goed ik omga Met mijn verdriet…

over de vlakte van vergetelheid almaar draaiend in 't rond ben ik opzoek naar jou; mijn zoon wil je vinden hier terstond zoek ik je in de bomen en zoek je in het gras maar hoe zeer ik ook hoopte dat jij hier aanwezig was droogt de wind al mijn tranen sla ik mijn armen om mij heen zal ik je ooit hervinden erger gevoel dan leegte is er…

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

Ik ga geen sorry zeggen Voor 10 jaar tederheid Mij niet schamen voor de liefde Ook al raakten we die kwijt Ik wil niet denken in rancunes Daarom laat ik soms een traan Moet ook stoppen met dat piekeren Waarom het zo heeft moeten gaan Een open einde is nooit leuk Zonder uitgesproken woord Waar vragen blijven vragen Al wat rest aanzienlijk…

Een Fries met dansende vrouwen Gedreven door verdriet Doorgaans oprecht, te ver- trouwen Om wereld, toekomst mee op te bouwen Waarom signaleerde destijds 't ruimteschip geen signalen? (27 september 1990)…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…

Het is alsof ik mezelf niet meer vind ben de weg kwijt zal de toekomst je van onzekerheid en twijfel bevrijden? kan niet meer nuchter denken verstand vertroebelt door psychische waanbeelden ik wil onbereikbaar zijn dan ben ik onkwetsbaar rondom is het stil maar in mijn hoofd is het alsof de donder mij grijpt telkens…

Steeds meer vragen rijzen Steeds meer twijfels ontstaan Hoelang, hoe vaak Kan ik dit nog aan Iedere keer weer opnieuw die pijn en het verdriet Velen merken of zien het niet Maar elke keer verlies ik iets Iets van mij, iets van jou Hoeveel kan ik nog verliezen Totdat ik door moet Zonder degene van wie ik hou…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst…

je mag het best wel weten ik huil soms uren lang er vormt zich dan een watertje een beekje stroomt zijn gang ik traan langs harde keien en zachte rozemarijn ik kletter nog een waterval en weg is dan mijn pijn en als de uren om zijn mijn tranen zijn dan op dan speel ik met de vissen zie lelies in hun knop dat huilen niet voor niets…

Thans vierentwintig jaren geleden geboren daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt…

Ik plant voor jou een boompje midden in de tuin Ik plant het wat uit de wind, op een plek waar vooral de zon heel veel schijnt, ik plant het zo in de omgeving dat het daarmee ook nog mooi lijnt. Ik verzorg hem wel iedere dag zodat hij groeit tot hoog in de kruin. En als ik dan ‘s ochtends naar buiten kijk dan vertakken mijn gedachten…

Vergeet de pijn, vergeet de warmte of de koelte, vergeet de stilte en de kilte, vergeet de drukte maar vergeet niet al die tijd, hoeveel ik ongelofelijk verschrikkelijk van jou hield.…

Harde knuisten kliefden diepe wonden in de onschuld van zijn ziel Over de wangen van de oude man rollen de tranen van een kind Hij zet zich neer Zijn hoofd rust in zijn handen Hij kan niet meer De tijd bewaart verborgen leed en geeft het vleugels Diep verdriet uit ver verleden dat er vroeger niet toe deed vliegt uit De oude…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…