Alle inzendingen over verdriet

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren.…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

Mijn Spaans verdriet raak ik voorlopig niet in jou of in een boek kwijt. ---------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…

zomaar van mij heen gegleden mijn geliefde zus heb je niet te lang geleden wat 'n geluk dat ik je nog sprak samen met Femke kwam ik je opzoeken niet wetend dat het de laatste keer zou zijn kwam je mij onlangs bezoeken naast me zitten op je dooie gemak uit het zelfde nest geboren doch schelen wij dag en nacht konden verhalen uit '…

ook al zijn haar keuzes niet de mijne, kleuren ze mijn dag niet minder grijs de hemel regent mijn tranen daar machteloosheid mij ten deel valt uit liefde kwamen jullie in ons leven, met een gebroken hart zal ik jullie moeten laten gaan…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…

(we zijn begonnen met een goed gevoel) nu de dodenweg zichzelf verlaat en korte passen richting witte bloemen zet noem ik de dag al bij zijn asgeworden naam we hebben zacht gestrooid de witte bloemen stil geplukt, waarna ze teder rusten in hun bed van grijs geworden blad ik huil en laat het raam dat altijd uitkijkt op weleer open…

een zonovergoten dag verwarmt hen, die haar zo ontberen stilletjes ontluikt het vers groene landschap met roze en witte bloesems vlinders dansen om elkaar heen op de tinten van de wind wie kon vermoeden dat jij plots werd opgewacht door degenen die jou liefhebben aan de gene zijde als wel wij jou hier omringden met al…

Hoe kan het toch Dat mijn lichaam Vanaf het moment Dat ik geboren werd Elke dag veroudert En elke seconde die Ik ouder word zijn oude Zelf verliest - terwijl Mijn hoofd met de dag Voller wordt en overloopt Van onverwerkt verdriet…

de dag verdwijnt avondwolken schuiven over de schemer ontneemt het licht de bomen hullen zich in zwijgzaamheid hij kan de dag niet langer vasthouden op kousenvoeten sluipt het gevaar naar binnen zij kent de weg naar zijn vele kamers hij slaapt op de rand van zijn en niet- zijn scheidingswanden storten in als hij haar hoort hij hoort…

hun voordeur zwijgt het raampje blijft angstvallig dicht geen licht naar binnen, of er uit een koude ruit die spiegels aan de einders rijgt haar wereld zwijgt, de zijne huilt rond de knop schuilt nog de glans van onvergetelijke vingers, zachtjes ingewreven door de tijd en spijt om oude uren want wat kwijt is, wandelt mee; het leeft…

Jullie waren sterk. Stapten stevig door. Door alle stormen heen, was daar de warmte van jullie harten. Een groot contrast creëerde een vreemde werkelijkheid, die ik soms leek te dromen. Nog steeds lijkt het niet altijd echt. Maar soms regent het waarheden. Het doorweekt je, koelt je tot op het bot. De zon verwarmt de oppervlakte. Steeds…

Als ik je zou kunnen zeggen Kunnen zeggen wat ik bedoel Als ik je uit zou kunnen leggen Wat ik voor je voel Zou je me dan vast houden Voor nu en voor altijd Me nooit meer alleen laten Vanaf nu tot in de eeuwigheid? Zou je me dicht tegen je aantrekken Me kussen, op mijn mond en op mijn haar Zouden je tranen mijn shirt bevlekken Zou je…

hortensia die blijft zwijgen over regen door mijn vrienden onherkenbaar loop ik langs oeverloze gewoontes van de rivier met haar onstuimigheid licht met ongekende duisternis passeer je in de schaduw vol empathie voor het leven in geestelijke ruimte alsof afstand naar werkelijkheid bestaat uit twee werelden beleef ik een rustige vorm van verdriet…

Ik ontmoette heel wat mensen tijdens mijn leven een paar van hen heb ik mijn hart gegeven ik kreeg het steeds in stukken terug maar het klopt nog ik bewaar het in een grote doos deze staat ergens in een kast hij staat rustig daar je kunt hem niet pakken hij is te zwaar.…

Tussen muren van eenzaamheid krijgt de stilte nauwelijks ruimte in volume van leegte herhaalt het vacuüm een spiraal ook zonder jou gaat de zomer voorbij dwalen dromen tussen geesten van overleden vrienden die hebben gezien hoe jij geboren werd in dit zonderlinge land van stilte en falende voorbehoedsmiddelen ben jij het ongewenste product…

wie ben je op die foto als je hart bitter weent om het kind op je schoot omzwachteld in gebroken wit laat het prille leven niet gaan nu wanhoop uit de hemel stort begraaf het kind niet in haar laatste slaap we willen het wiegen in onze armen in het open veld onder de zwarte hemel in het hoge gras zullen we naar de sterren kijken…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

Geluidloos neemt de herfstnacht alle gedachten mee naar toen het begon met jouw fluisterstem, daar bij het graf van jouw vader vertelde je eindelijk wat jou was overkomen in jouw jeugd er vlogen kraaien boven bomen die onder herfstlicht op het kerkhof stonden er huppelde een verdwaald konijn op het goed onderhouden graf van de…

Ik neem je krachteloze hand in die van mij en streel hem zachtjes, teder .. Volg met mijn duim de aders, dik en blauw. Je kijkt naar mij, je ogen leeg, je draagt niet meer de last van het verleden, maar evenmin die van de toekomst met je mee. Er is alleen het hier en nu: een flauwe flits die dooft nog eer het helder wordt. Waar is die trotse…

had ik maar een broer die mijn broer wilde wezen had ik maar een moeder die mijn moeder wilde zijn had ik maar een vader die een vader voor mij zou wezen had ik maar oh had ik maar hoe zou het leven dan toch zijn…

Traag vergat ik wie ik was en keerde naar mijn oorsprong weer. Zelfs voedsel kauwen gaat niet meer, dus slik ik maar zonder te eten. Soms buigt zich iemand over mij waarvan ik denk dat ik herken en al de pijnen weer ervaar in het zwart gat van mijn ellende. Soms ben ik thuis, soms in de hemel en vliegt ik met de engelen mee. Een “Lieve…

Zo komt verdriet naar boven en zo lach je je dood wie zou jou nu nog geloven, door je tranen heen lach jij je tanden bloot maar wat zou je je druk maken om wat een ander denkt ze kunnen je stalen hart niet raken in het geval dat ook maar iemand je krenkt.…

Waar ooit de liefde heeft gewoond is evenzo de rancune gauw geboren Hij heeft al vaak de liefde onttroond waar eeuwig liefde werd gezworen Waar geliefden elkander zo minden dat ze wel door ‘t vuur konden gaan Lieden die elkaar konden verslinden om later op voet van oorlog te staan Waar monden woordeloos spraken; twee harten overvloeiden…

ik wil je geest verleiden uit mijn hart te verdwijnen je stem dwingt mijn oren om te blijven luisteren mijn mond proeft de leegte als verzengende droogte na een warme wervelwind ik struikel telkens over je naam in een vervagende herinnering minne strelingen plagen mijn rubberen lichaam mijn lach is verloren in onbegrepen verdriet…

Soms doet het horen van een woord zoveel verdriet, ook al wil ik dat niet. Soms denk ik dat door te vergeten alles na een tijd zal beteren. soms is een illusie, soms bestaat eigenlijk niet Want altijd weer komt het terug, het slechte gevoel waarvoor ik vlucht.…

niet in woorden te vangen vertellen tranen dat de opgelegde taak te zwaar is om te dragen met je rug tegen de muur hou je je al zolang staande geef mij je angst dan hou ik je veilig voor de nacht wieg je voor zo lang nodig langzaam verstik je steeds meer in een web dat jij nooit gesponnen hebt uitzichtloosheid kenmerkt de plaat die is…

Jij verdriet? Keuze van jou maakt beter? Jij gevlucht voor verleden? Jij gevlucht voor wat komen gaat? Jij gevlucht voor mij? Twijfel, geeft je keuze me rust, maakt je keuze me blij? Heeft de dood je geweten gesust?…

Als ik in stilte aan je denk, vraag ik aan mezelf : waarom was ik boos het was makkelijker als ik voor zo'n gevoel koos maar toch voelde ik verdriet waarom wist ik toen niet Dus als ik nu in stilte aan je denk denk ik aan die momenten samen dat we zoveel dingen deden, dat we echt verbonden waren en ik heb spijt spijt, dat ik dat…