Netgedichten

netgedicht (nr. 50.138):

Verst(r)ikt

niet in woorden te vangen
vertellen tranen dat de opgelegde
taak te zwaar is om te dragen
met je rug tegen de muur

hou je je al zolang staande
geef mij je angst dan
hou ik je veilig voor de nacht
wieg je voor zo lang nodig

langzaam verstik je steeds meer
in een web dat jij nooit gesponnen hebt
uitzichtloosheid kenmerkt de plaat
die is blijven hangen in dezelfde groef