14710 resultaten.
verlegen groen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.181 Jij was eerst zo verlegen.
Toch ben je niet gebleven.
Het gras, groener aan de overkant.
Hem vond je beter, interessant.
Jij was eerst zo verlegen.
Je bent bij hem gebleven.
Hem ook een kind gegeven.
Ik ben alleen gebleven.
Hier zit ik,
heel verlegen...
met een groene lach.…
Necropolis
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 415 och, zie toch de treur
wilgen vegen namen van
vergeten stenen…
Oceaan van liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 150 De nachten kon ik niet vergeten
toen we samen
in een oceaan van liefde vreeën
was ik de golven jij de kust
en samen waren wij de lust
om te zwijgen, te overleven
stille heimwee teruggegeven
jouw duistere kant
verlegen ogen
zoals we samen
kalm bewogen
en een geest die uit de fles vloog
toen je ontwaakte in mijn liefdestoog.…
Een beetje
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 928 Een beetje verloren
een beetje verlegen
een beetje verliefd
en altijd maar
een beetje verloren
een beetje verlegen
een beetje verliefd…
Zo pril als meiklokjes
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 507 haar verlegen oogopslag
toverde
een warme glimlach
op zijn gezicht
een blos kleurde
haar wangen
toen zijn ogen
haar kusten
zachtjes ontsprong
in haar hart
een melodie
zo teer, zo pril
er bloeide liefde
toen zijn hand
de hare raakte
legde zij die vol
vertrouwen
in de zijne
de wind fluisterde
over twee harten
de zee
nam zijn echo…
Wandeling?
netgedicht
3.0 met 163 stemmen 16.424 Wandelend door de nacht
kwam ik een dame tegen
een parel zo schitterend
verlegen herkende ik haar
Lady van de liefde schoonheid
troostend in schimmige nacht
nam ze mijn te grote hand
en ik
vertelde haar met zachte vingers
‘iets harder door verlaten nacht‘
mijn angsten teleurstelling onmacht
‘ik dreig een kluizenaar te worden
de harde…
iris calderoni
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 232 in haar naam ben ik verliefd
iris calderoni
memlinc glimlacht in haar ogen
zij heeft iets
van een stille avond in de herfst
en tachtig rimpeltjes
twinkelen in haar gezicht
bijna alles is zij vergeten
maar niet haar naam
men merkt nog aan haar ogen
hoe mooi
de klank is van haar naam
kom binnen zeg ik
ga zitten
hoe is je naam?…
Nee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Nee
ik ben je niet vergeten
zat niet om woorden verlegen, nee
opgeslokt door de tijd
om te zorgen
maakte dat mijn zinnen
stil vielen
wel heb ik je opgezocht
nog altijd vlinder
jij door mijn
gedachten
ik beeld me in
hoe je nu in
het leven zou
hebben gestaan
als tijd je een
boeket aan
mogelijkheden
had voorgehouden
waaruit jij kracht…
Herfst
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 547 In de bekoring slaapt de zon
altijd tussen een glimlach
in het uithangen van de was
op het grote stadse balkon
groeien de dagen
uitéén in elkanders
verlegen brieven
omdat je juist hem
niet in het ademen
kunt laten vergeten
dooft de herfst
de zonkracht.…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.588 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
NAMEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.456 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.…
Droom-Huis
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.729 In de koele en verzielde toon
Staan de dingen stil en schoon
Dingen zonder naam, maar zo vertrouwd
Dat wij geen behoefte voelen
Hen met namen te bedoelen,
En geen klokken tellen tijds verloren goud...…
Kussen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.736 Rode lippen, blanke leden
Wijken uit hun eng omhelzen
Naar de koele heldre grenzen
Waar zich oog en oog ontmoeten
In der ziele kus.
Als de diepe blauwe heemlen
Duren over zee en landen,
Duren over dood en leven, -
Over liefdes dood en leven
Duurt der zielen kus.
Toch, ons zielen konden nimmer
Tot elkaar in ogen reiken,
Konden niet uw…
Eindeloos
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.487 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief, dat gij mijn zijt,
Lief, dat ik uw ben,
Wat is het…
Winter-stad
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.432 In het koele gouden bad
Van het fijne winterlicht
Rijst de grote mensenstad
Tot een droomvervlucht gezicht:
- Al de gangen, al de zalen
- Waar de ziel in droom mag dwalen.
Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van…
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.879 En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -
Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten
Der gouden dagen, der juwelen nachten…
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.915 Die de blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weerlicht om één sterflijk hoofd:
Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God die enkel uw verkoornen
Loven voor het hoogste goed...
Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden ziende weer mijn ogen
Als in nieuwe…
Rijk gemis
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.800 Als onwisselbare schat
Draagt de ziel heur rijk gemis
Door de bonte wildernis
Van de grote mensenstad:
Heel de volheid van haar hart,
Nardus in zijn broos albast -
O te liefelijke last
Voor dees markt van vreugd en smart!
Stil, want hier of nergens woont
't Jong en uitverkoren hoofd
Wie uw balsem is beloofd,…
In de mist
poëzie
1.0 met 3 stemmen 2.312 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooiden…
Nacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.256 Vind ik u eindlijk, broeder Nacht?
Hoe heb ik dag en nacht gesmacht
Naar 't water uwer ogen.
Wel viel de dauw der donkerheid,
Maar neevlen dicht en kimmewijd
Hielden uw blik betogen.
Nu aan de open hemel staat
De vaste rust van uw gelaat
Zo sterrestil gerezen -
Tot grauwe dag de vooglen wekt
En met zijn floers uw glans betrekt…
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen 2.525 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.802 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
Eervolle zachte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 322 Een kopje schuin en wijs,
haar feestzaal, de straat
Steeds dansend op reis,
in veel vergeten ornaat
Ze spreekt om te vragen,
haren krijgen de wind
Straal je weer met vlagen,
de gedachte blijft bemind
Je kon je leven niet kleuren,
dus dans je telkens onrijp
En de reis zal blijven zeuren,
tot ik oud en wijs begrijp
Een traan hoopt op…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
De naam
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.274 En God, Wiens ogen ’t hart doorboren,
Heeft nog een nieuwe naam bereid;
En wie die naam heeft mogen horen,
Geroepen tot de zaligheid.…
Doorgestreept
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 op de wc-kalender
staan verbleekte namen
in laatste overbodigheid
de een is overleden
een ander is verhuisd
er zijn er ook vergeten
soms keert een naam terug
die ik weggestreept had
contact, dat weer hersteld is
toch aarzel ik even
als ik namen weglaat
op mijn nieuwe kalender…
Verleg je grenzen
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.120 verleg je grenzen
als je ze overschrijdt
of loop jezelf voorbij
waardoor ze vervagen
verlies jezelf
in onnodig gepeins
waardoor je vergeet
gewoon te leven
liefde te geven
waarvan je weet
als je nu terugdeinst
eindig je als gewelf
waar heimwee blijft knagen
bij elke volgende mijmerij
want je bent haar kwijt
kunt haar alleen nog…
Relatie op rolletjes
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 561 Wat ik de hele tijd heb gedacht,
dat het ging lukken, je hebt op me gewacht,
kleineer jezelf niet, je hebt evenveel macht,
je bent net zo mooi als ieder ander, dame wat een pracht,
ik wil je omarmen, teder lief, zacht,
je bent zoveel, het meisje met magische kracht,
we gaan het zeker maken, lang genoeg gewacht,
ik lig lekker naast je, in je bedje…
Depressie IV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 192 Ongemerkt gestorven
Te lang al
Dwaal ik over
Het kerkhof van
Vergeten namen
En ontdek in 't
Voorbijgaan mijn eigen
Naam - en 't stelt
Mij gerust want
Mijn eigen sterven
Was ongemerkt
Aan mij voorbijgegaan…
Cabaret: VOOR IK HET VERGEET
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 431 moet ook op het programma staan
cabaret moet wel een naam hebben
stel je voor dat het geen naam heeft?…