Alle inzendingen over vergroeien met de (barre) omgeving waarin je leeft

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

ja u daar heeft u weet van dat u leeft u ziet wel en denkt en denkt maar dwaalt af, terwijl u ogenschijnlijk leest, doch het beeld dat u waarneemt hangt nog bij het feest van gisteren of omdat u zich verveelt of aldoor uw tranende ogen zeemt heeft u weet dat u leeft of zijn uw gewoonten gewoon u doet maar wat bent u het niet zat…

Jij bent niet dood maar leeft en ik gedenk je bevrijding. De hemel lijkt zo blauw blauwer dan blauw gekleurd door mijn gevoel van vrede en de zon schijnt in mijn hart. Ik leef en elke vezel van mijn lijf leeft als nooit tevoren. Je bent niet dood, maar werd herboren en gelijk bevrijd.…

Ze gaat gepaard met pijn, loskomen en blij ze leeft in jou, in ieder en in mij.…

Als kleuren uiteenspatten in het nachtelijk ruim dan leeft mijn fantasie in ons sprookje als exploderende gedachte in het heelal. Een verschijning als een bloem of gouden regen zo dichtbij voor nog één zoete aanraking het gevoel van een verlichtende vrije val.…

ieder die op aarde leeft Het hiernamaals het zwarte gat Het licht, de schat Er is een koninkrijk Van de miljoenen overleden mensen Ik zou ze het paradijs toewensen…

Bij de kom in het gras is de merel komen drinken vier lange teugen voor hij weer vloog - wat leeft, leeft van schrik en beven. Ik ken iemand; hij ligt in zijn groene graf, het is nog vers. Hij zwijgt daar als de schuwe vogel die hij altijd was. Ook ik ben nog nooit zo stil geweest. Er is beangstigend weinig te vrezen.…

Ik sla mijn vleugels open Als een pauw is kleurenblind Kom kijken met je ogen Voordat je me gauw verslind Nieuwe veren van de liefde Ze zullen vallen van verdriet Wat een lichaam kan bieden Sterke geest op zijn knieen Het leven van eeuwig toegeven Maar diep van binnen leeft Hij heeft het eeuwige leven Maar diep van binnen leeft Zal…

“Het is morgen een belangrijke dag.” Dat zei je lachend. “De dag der dagen.” Ik wist van niks. En wou het ook niet vragen. Waarom zo belangrijk? “Ja,” zei je, “Misschien wel de belangrijkste.” Hoe kon ik zoiets hebben gemist? Hoe kwam het, dat ik het niet wist? Toen begon het mij te dagen. Een voetbalwedstrijd. Daar ging jij heen. En…

Ik schrijf het nu maar op, want strakjes ben ik het vergeten. Is alles donker en leeg. Zal ik het niet meer weten. Ik vind alleen maar lege ruimtes, op plaatsen waar ik vroeger antwoord vond, volledig in het duister, loop ik nu tastend rond. Soms daagt het mij ineens, kom ik mijn antwoord tegen. Maar op een hele andere plaats. Had het…

De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen ’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor! Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…

In een sluier van verwarring Omgeven door diepe pijn Verlies ik al mijn vertrouwen Het is een groot afscheidsfestijn In ogenschouw genomen Dat deze vriendschap was Ruw verstoord uit de illusie Zie ik je werkelijkheid pas Hoe moet ik ooit weer in iemand geloven Mijn naïviteit is ernstig vervuild En mijn openheid zal steeds meer doven Ik…

Tussen verdraaide handen het licht der schoonheid omgeven door wanden van geborgen blijheid Wijsheid in stilte behouden door je eigen van angst bezeten kilte dat je doet zwijgen Maar de emotie van hart uitgesproken liefde in een zucht wat in eerste instantie verwart zal vrij zijn door diezelfde lucht…

jouw heldere ogen verbergen dromen verscholen beloften kijken mij aan in beroering aanhorend de stilte van jouw stem zegt zonder woorden wat jou hart verteld mysterie omhult jouw liefdevolle blik telkens weer omgeven door zon in jouw lach…

De kleur van mijn leven heeft de kleur van de zon Dat is ook de oorsprong van hoe het begon De kleur van mijn liefde heeft de kleur van mijn bloed En is vaak omgeven met een heldere gloed De kleur van mijn hoop heeft de kleur van jou Waarmee ik wil zeggen hoeveel ik van je hou De kleur van mijn ziel heeft de kleur van het licht Alles…

De aanslag, niet te verkroppen, Honger naar een antwoord, Vragen, Omgeven met raadsels, Een antwoord niet te vinden, Een lach, een traan, De duisternis en een vrouw, Vingers, Die je gezicht strelen, Een spoor van bloed achterlatend, Een vrouw en kind, Geluk, daar lijkt het op, Oude wonden, Ze helen niet, maar komen terug, Door het…

Een blijvende stilte is mij omgeven en moet daarmee nu verder leven want mijn oren willen niet meer horen O mijn God wat heb ik veel verloren.…

vastgeketend in een vicieuze cirkel begeef ik mij in het vertrouwde, net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden, niet loslatend zit ik in de sleur die gaat maar door, door, door en door…. Vasthoudend aan het vertrouwde Blijvend vastgeketend in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…

De kleuren van de regenboog, omgeven in stilte. Gods kleurenpalet.…

de processen zijn gestopt ontleden is verleden tijd eindelijk adem ik jouw warmte weer voel ons bloed in samen stromen wij kijken en zien in harmonie met omgeving niet gescheiden maar delend in het gaan van ons bestaan geen kleine scenes of drama’s maar het leven nemend in zijn geheel…

Uw zegen in het zondagslicht het lichten van Uw Aangezicht het geeft ons zoveel vrede gaande met U in ’t hier en nu voelen we door Uw leven dat U ons blijft omgeven.…

In de kern van jouw menszijn Was je voor iedereen jezelf En, belangrijker nog, Voor iedereen gelijk, Als geen ander doordrongen Van de gedachte dat de mens Alleen samen met de ander Het leven leefbaar kan maken Zo hebben we je meegemaakt, Buurman die voor alles Medemens was, altijd klaar Om de naaste in jouw omgeving Te helpen…

in de woorden die je sprak hoorde ik de melodie van je gedachten je ogen speelden de akkoorden die bij jouw zinnen hoorden handen dirigeerden de rest van het orkest de omgeving liet in koren duidelijk van zich horen maar jij was als muzikaal onthaal het best op dreef toen de componist jouw stiltes schreef…

nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende stilte Omgeven…

Voldoende reden heb ik Om het zonlicht niet Binnen te laten, Me te wentelen In een warme deken Van alles bedekkende Duisternis, onzichtbaar Omgeven door alles Wat zij in de jaren Heeft bedekt - En dan is daar Zo ineens, zo totaal Onverwacht dat luide Krassen van die zilvermeeuw Dat me wakker schudt, De ogen opent voor…

in woorden las ik je gelaagdheid je raakte aan verleden tijd voelde als een deel van mijn omgeving verbaasde met vertrouwelijkheid je maakte altijd deel uit van mijn leven, groter dan in dit geheel je bent een van die honderd ego's die met mij de hemel deelt zeven levens om te zoeken wie er van de appel at, wie er…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

Er is een engel die mijn kind hoedt Die zo vaak in zijn overmoed het leven zo roekeloos leidt Misschien is het juist omdat hij zo om het leven geeft dat die engel zo dicht bij hem leeft.…

KOMT dat omdat je alleen voor jezelf leeft?…

Leven als een God leven als een armoedzaaier leven als jezelf er is maar een leven wat je leven kunt hoe je ook leeft je hebt je leven aan jezelf te danken, dus leef!…