Alle inzendingen over vergroeien met de (barre) omgeving waarin je leeft

mijn tuin kent stenen vierkanten bij de vleet omgeven met kunstgras van een meter breed vanuit de serre aanschouw ik deze rijkdom doch ter volmaking zoek ik een zijden rododendron ik zet hem dan midden in mijn hof van beton hij staat dan in de schaduw, en gelijk mijn tuinkabouter uit de brandende zon…

Ik zou je graag dit geven, dit wat ik niet kan, Door schemerluchten omgeven Als de zuurgraad van mijn behang, Door de tochtigheid van dwazen En de vochtigheid van glazen, Meestal na die drang Ik zou graag met je delen, dat wat ik niet kan De waarheid in vele facetten Als de zoete muren van mijn gevang, Samen verblijven in een gouden kooi…

Gangbaar in'n rood paarse omgeving. Eerbaar in 'n samenspel is noemenswaardig en nimmer ontdaan.…

Zij zijn alleen een deel van een omgeving voor een mens of dier. Zelf vallen zij samen met hun huid van steen, karton of een ander materiaal. Zij kunnen nooit een uitbreiding ervaren. Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven.…

dit bestaan is onbezet, nog open van geest en kind iets dat voor de deur staat, betast door weer en wind met blindheid van ramen in de kraamkamer van gestalten die met de jas over de arm in hun krimploze adem treden tot de stilte hen zal naderen, door afwezigheid omgeven de muren zijn alleen, zij maken nog geen leven…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt! Of 's morgens bij het ontwaken met een…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

Aai mijn Iphone eens; breng hem maar op gang, als het kan een leven lang! App! De ai is de traagste, maar mijn `I' is de snelste; de hele dag een aandacht van jewelste! App! Een moderne vorm van watjes in je oren; geen natuurgeluid dat nog kan storen. Allemaal aardappelbovisten, verslaafd door ondernemerslisten: `I'-adventisten…

Nooit wordt dit beeld verstoort wat in de niches van de geest een mythisch raadsel blijft, een weergaloos moment, ontrekt zich aan de zwaartekracht waarin geen schaduw kleeft, op intuïtief gevoel z’n lichaam leest, bewust te zijn dat hij leeft. “Liefde verkwikt als zonneschijn na regen “ W.Shakespeare…

Nachten rijgen zich aaneen worden uren, minuten in voorbij gaan seconden tellen zich heen, één voor één de slaap is ten einde gegaan Nachten waarin dromen niet bestaan gedachten vol en soms verdrietig zijn weer een nacht die is heen gegaan waarin geen rust mocht zijn Nachten lang wakend lijden waarin vreemde hersenspinsels ontstaan die…

Dit is het uur waarin het meest gemord wordt, waarin, onder vertwijfeld pengekras, een halve zin wegzakt in 'n inktmoeras en, ánders fout, er straks weer uit gesjord wordt; het uur waarin als nimmer spieken sport wordt; zelfs Angélique, de engel van de klas, vergeten is hoe principieel zij was; waarin hij wordt hij word of zelfs hij wort wordt…

En God zag dat het goed was zijn mens, zijn wens: de mens maar de mens keek verder dan z'n neus lang was en zag, dat het beter kon en dat vind ik best en kan je niet kiezen dan is dat ook een keus mij ook best. Jan Jacob Krediet Van den Bos, RijksDichter van Ons Koninkrijk der Nederlanden.…

“Mevrouw, wij gaan straks kiezen uit een scala aan dingen om te doen met ons budget. Wilt u wat extra handen aan uw bed? Of gaat u voor een spannend kickboksgala? En als de pot straks leeg is? Geen idee. Misschien gewoon weer stemmen op d’SP.”…

Achter de chaos die dit leven overheerst, Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt, Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan, Bevinden zich de woorden van een heldere geest Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift Voor…

wakker wacht men op het uur dat klinkend zingt waarin taal zich met muziek verbindt om te vormen tot een krachtig rijm waarin woorden klinkend samenzijn…

Pas zei de VVD'er Dales nurks: Vertaal toch niet zo veel voor allochtonen; je leert de taal maar als je hier wil wonen! Maar zijn partij werft stemmen in het Turks. De VVD doet zelf niet wat zij preekt. Maar ja, wiens stem men werft, diens woord men spreekt...…

Er was één man, hij scheen niet veel maar voldoende en leerde me mezelf lief te hebben, ook al vond hij zo, zijn bestaan "een vergissing". Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

spiegeltje, spiegeltje aan de wand zeg me nu eens eerlijk wat is er aan de hand wanneer ik in jou kijk verschiet ik mij een bult dan voel ik ontevredenheid en dat is weer jouw schuld jouw glas wordt mat en schraal je toont me wat ik niet verdien mijn hoofd wordt lichtjes kaal en dat zijn dingen… die ik zeker niet wil zien!…

Onbekend maakt niet ongevoelig als je een vreemde die bekend aanvoelt voorspoed en genezing wenst. Dan zal hij wellicht denken je schrijft in en met waterverf, wat weet jij over verbijten schoten van uit de heupen, wat over aangename en onaangename dagen op pad in het leven ongemakkelijke opwinding. Wellicht kent ze de voorbeden ook…

In mij leeft een waardevol en stil respect voor jou. In mij leeft een groots waarderen voor jouw persoon, jouw doen en laten. Jouw stil afwegen, wat wel en niet te doen. Jij leeft voor me. Nu weet ik, na zoveel jaren dat het heel goed was, dit eens aan je kenbaar te maken. Dat heb ik gedaan. Godzijdank.…

Ja, ik heb een buik die ik niet verberg: ik ben – ik en jij bent jij.…

Och winter, barre winter, Wat zijt ge bitter koud! Ik wou, ik had een gulden, Dan kocht ik turf en hout. Een vuurtje zou ik bouwen Als onze plaat zo groot, En 'k vroeg mijn arme buurtjes Op koffie en op brood. Wat zouden ze dan smullen In 't hoekje van de haard!…

goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden die verdwalen rond het aangeknapperd hout In barre…

Ik ben de bruine, barre aard jij bent de Lent, die er bloemen baart. Ik ben het bos, zo dicht en donker — jij spat en speelt er als zongeflonker. Ik ben de droeve, dromerige hei — jij bent de purperen bloemekenssprei. Ik ben de mosplant, zwart en treurig — jij bent het viooltje, fleurig, geurig.…

telefoon was het de heerlijke cafeïnekoffie dan wel de auto die elektrisch rijdt wat toch is het allergrootst geschenk mijn plicht gedaan is het tijd te gaan als fantastisch het besef plots is het summum van de ontdekkingen liefst driedubbel gelaagd en zacht is wis en waarachtig het toiletpapier dat wij als eerste hamsteren moeten in barre…

De klanken zijn fragiel, wat onzeker, niet helemaal zuiver en eigenlijk te zacht, maar nooit heb ik het zo horen spelen als in die barre winternacht.…

Sjanghai zal iedere op sensatie beluste sportliefhebber hebben kunnen genieten van de felle uitslaande afbraakpogingen van de deerniswekkende vendelzwaaiende lansdragers van Agamemnon de rattenkoning met diens onverschrokken commandant, de onoverwinnelijke Achilles, hun ijzingwekkende antiheld Ajax en overig Grieks houtenpaardgespuis tijdens hun barre…

Nachtmerrie, plicht of feest, aanbeden of gevreesd, de tijdgeest is een beest dat nooit lijkt weg geweest. ´t Is of ´t er altijd was, maar ´t is er nog maar pas. Opeens was glanzend dof, succes sloeg om in sof, geleerd werd gedateerd, waardeloos gewaardeerd en ´t minste werd het meest tot glorie van het beest. Ben je geen onderdaan, dan…

Met moed en wilskracht kom je verder dan je denkt dat vertrouwen schenkt.…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…