Alle inzendingen over verleidt

Gedreven door de nachtelijke coryfeeën, meer bizar dan de wildste orchideeën, bevruchting van haar eerbaarheid, met honingzoet de bitterheid verleidt. Al die innigheid in beider blik ontloken, op het rijke klankbord van verlangen, rijpt een bonzend hart onafgebroken in haar schoot, kwetsbaar maar onbevangen.…

Met smachtende blik verleidt mij godslasterlijk een vrouw in boerka…

ze lonkt verleidt geurt sjanst schittert zo is ze de Lente…

Bid jonge sprinkhaan dat haar mond jou niet verleidt het kost je de kop…

Je lippen Je huid Je ogen Je lach Je verleidt me Je verrast me Je hebt me in je macht…

roze bloesemregen danst weelderig in het rond moeder natuur verleidt…

Ademloos verleidt jouw been stijlvol door de split mijn hart tot meer werk.…

de weg van tranen doorkerft zijn gezicht groeven vol pijn zijn gebroken lach hij huilt ze verscholen waar de stilte hem wacht verlangt naar het eind die eeuwige nacht waar alles hernieuwt in gesloten ogen zijn lach nog heel even de dood verleidt…

verleid mij niet of juist wel te denken die ik ben of verban mijn gedachten bijwijlen naar een hemels paradijs waar ik slechts die ene vrouwe ken ontbloot van zeden en kleed doch getooid met zacht betoverend vlees dat verzuurde appelen nog verzot zo zoetig spijst zij krult langs mijn haren stroperig van kruin tot zool omringt…

Elke kamer heeft een commode een ledikant een tuindeur , een raam met adembenemend uitzicht, de stroom bagage neem ik voor lief als ik weer een moment liefdevol aankaart, het voorjaar binnenstroomt en vertakt terwijl mijn hart een en ander hoort en klopt; alles bekoort en verleidt.…

langzaam word ik door haar uit bed gelicht en ten dans gevraagd met ogen nog toegeslagen bewegen we ritmisch op de maat van de wind in een oogwenk tilt ze me op en zwiert me ongemerkt door de ochtend het schijnt zonnestralen…

Het verleidt me, betovert me, als pure tovenarij. Geen afstand meer, ik verdrink... Ik heb niet het vermogen om te zwemmen in jouw ogen.…

je daagt me uit omcirkelt mij jouw prachtige zijn verleidt mij hongerig zoek ik je in uitgebloeide vlinderplanten alwaar de rest van de familie zich te goed doet aan…

proef ik liefde in je woorden of is 't een leugen die mijn hart verleidt?…

Als een prima ballerina danst de lentefee in perfecte harmonie met ingetogenheid haar symfonie en verleidt ons met haar schoonheid gekleed in weelderig groen en bloemenpracht in dit wonderschone seizoen…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…

frappant hoe zonlicht de schaduw verleidt rokken doet opkrullen ze geeft haar hart bloot dieper gekleurd deint ze uitdagend dansend op het ritme van de wind die onverstoorbaar lijkt…

Het sportjournaal verleidt ons met een dans van punten, scores, wie er heeft gewonnen. Wij merken niet dat ons de zomertijd zo onomkeerbaar door de vingers glijdt.…

ruikt de vuurrode appel die vanaf de fruitschaal naar mij lonkt kleurt de liefde die in dit jaargetij spontaan ontluikt siert de sering die welig geurt menigeen verleidt geniet ik paradijselijk van deze schoonheid…

je raakt me streelt me ontroert me verleidt me herinnert me grijpt me verbindt me verblijdt me verliefd me ontgoochelt me beïnvloed me bevrijdt me besmet me ontspant me treft me benijdt me pleziert me bemint me kust me gewijd me…

hij verleidt me… verleidt me, hij fluistert woorden die ik wil horen bij bloementuinen die zo heerlijk geuren als een kind in zijn armen ben ik een veer gedragen door de wind zo licht ben ik.…

hij verleidt me… verleidt me, hij fluistert woorden die ik wil horen bij bloementuinen die zo heerlijk geuren als een kind in zijn armen ben ik een veer gedragen door de wind zo licht ben ik.…

De melodie trilt door mijn klankkast verleidt de snaren tot verfijnde poëzie.…

Schijnheilig flirt de zon van achter grijs grauwe wolken die middels hagelstenen hun kracht al eerder bewezen doch verleidt zij hen naar buiten te treden om dan in een onbewaakt ogenblik hen flink te verrassen…

verleidt je versiert je bespeelt je pleziert je bedanst je bestiert je begluurt je ommuurt je daagt je plaagt je duwt je schuwt je verwacht je bedacht je lust je kust je iedere keer weer dezelfde maan…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

hoe groot haar hart dan ook mag wezen hoe warm haar woorden dan ook zijn in haar ogen kun je lezen hoe jouw zwijgen voelt als pijn hoe haar liefde ook kan helen hoe haar lachen ook verleidt in haar geluk kun je pas delen als je haar je schuld belijdt…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

Mijn moeder verleidt het garen tot kluwens zij. Zij breit aan mij. Zij reikt twee draden aan mij. Ik brei aan haar. Ik vermeng de kleuren rood, blauw, geel tot één geheel aan haar. Samen breien we tot de draad veel te strak gespannen staat.…