Netgedichten

netgedicht (nr. 35.390):

Kwatrijn,

Omringd door zwarte kammen,
mist verhuld gelijk een nauw gewaad,
kille gezichten op alle stammen
omlijst het blozen van een teer gelaat.

Bevende bloem in een bevroren staat,
waarin het tij de kleuren niet wil verlammen,
geen dichterlijke nevel haar geur in kan dammen
broos in schoonheid bloeit naarmate ze vergaat.

Gedreven door de nachtelijke coryfeeën,
meer bizar dan de wildste orchideeën,
bevruchting van haar eerbaarheid,
met honingzoet de bitterheid verleidt.

Al die innigheid in beider blik ontloken,
op het rijke klankbord van verlangen,
rijpt een bonzend hart onafgebroken
in haar schoot, kwetsbaar maar onbevangen.

“ De ritmische creatie van schoonheid
vertolkt in woorden heet poëzie”

W.Shakespeare