Alle inzendingen over verschijning

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht, een inspiratie oproept tot een nieuw meesterwerk het is de eierschaal die door de evolutie en de warme zon openbarst waaruit het teerst en het sterkste in een geel handgebaar zich verschijnen…

Hoe ik in de ban ben van de schittering van de maan die met haar lagen gesluierd zilver golft tussen hemel en aarde waar zij ook haar zachte toetsen laat afdrukken op een klein stukje huid Een onverwachte verschijning die mij wakker houdt, nacht zonder slaap ontwaakt.…

Broze schubben onderdompelen in een bad van kleur Hoe zij kort daarna intens met de breekbare pootjes kan landen op een levensbloem waar zij onverwachtheid en nabijheid zal parfumeren Wat bijzonder om deze lentevlinder te ontmoeten; haar verschijning raakt mij diep.…

Dat haar verschijning als een wekker mij een signaal geeft om geleidelijk te ontwaken en proeven van deze verfijning en lichtheid Het zijn allemaal bonen in eenheid, verscheidenheid en binding tot zowaar omge- toverd tot een prachtig zuiver boeket in een kopje dat koffie heet; mijn dag kan niet meer stuk.…

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Dwalend en verdwalend tussen hoop en wanhoop waarin zij iedere sirene met verleidelijke stem en onweerstaanbare zang probeert te achtervolgen in deze geruisloze sliert daar alles is gedempt tegelijk verschijnen de dingen op het allerlaatste ogenblik.…

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Dwalend en verdwalend tussen hoop en wanhoop waarin zij iedere sirene met verleidelijke stem en onweerstaanbare zang probeert te achtervolgen in deze geruisloze sliert daar alles is gedempt tegelijk verschijnen de dingen op het allerlaatste moment.…

Geheel onverwacht raakt wind het tenger lichaam waar men ook luistert naar een stem die steeds dichterbij komt, ogen spreken terwijl de eerste scheuren verschijnen Gedicht met nieuwe ervaringen, een aangrijpend moment om nooit meer te vergeten.…

Vlinders vermommen zich als blozende bladeren terwijl ontwakende paddenstoelen en zwammen als glinsterende sieraden heel snel en in grote aantallen overal verschijnen Van lauw tot vochtig, een met dauwdruppels bezaaid grastapijt draagt bij aan frisgroen decor.…

In d’ ijzige nachtstilte had Jozef zijn hoogzwangere Maria naar de stal gebracht de os en de ezel keken verschrikt naar ‘t vreemde bezoek maar Jozef gaf ze vlug een maïskoek in duisternis en in damp hield Jozef bij Maria de olielamp en toen in een vaag licht een klein Wicht ging verschijnen stortte Jozef tranen van geluk In zijn…

Jouw verschijning is een teken voor een nieuw begin. De eerste nakomeling voor een nieuwe derde generatie. Je bent net op deze harde wereld en nu al ben je een sensatie. Jij bent zo klein en kwetsbaar, maar toch ook zo compleet. Ik kijk naar dit mensje en het lijkt of ik alle zorgen vergeet.…

Laat me het je vertellen hoe ik er over denk Hoe het is om pijn te lijden Hoe het voelt om je geliefden kwijt te raken Hoe ver men bereid is om te gaan met zijn brutaliteit Laat me het je vertellen Dat ik het daglicht niet meer zie verschijnen Dat de ogen van de onschuldige kinderen vol tranen zijn Dat de huilende blikken zoekend zijn Laat…

knijpen Ja, heel goed - sprak achter mij een zware stem de kunstenaar die mij liet schrikken in een ogenblik waarin ik was gebleven Het moet rijpen met uw blik - zei hij vooruit, toe - kijk nog even en vertel mij wat U ziet in uw zo wezenloos gestaar Het viel mij zwaar hier iets te zien op zijn zo witgestreken linnen dat zo wit was in verschijning…

Getooid met botoxiaanse lippen waar Pamela A niet aan kan tippen (de rest natuurlijk minder strak; zodat een Baywatchbadderig pak mijn kledingkast nooit heeft bereikt) en mijn huid die is verrijkt met zonnefactor honderdtien, dan snap je wellicht, dat het zien van mijn verschijning zorgt voor meer dan lichte deining.…

Het water dat verdampt, het stijgt op naar boven, wolken verschijnen, wolken verdwijnen. Het wordt dag, het wordt nacht. De zon zien we schijnen, achter wolken weer verdwijnen, het wordt Donker het is nacht. We zijn gezond, we zijn ziek, binnen een dag hebben we griep. We voelen liefde, we voelen haat.…

Vincent waren van de zenuwen laat hij van alles vallen en hij gloeit bij de stadsaanblik die ooit door Vincent is vastgelegd terwijl hij de gastvrije vrouw des huizes dierbaar kust in datzelfde Parijs zocht ik ooit zo op deze manier de restanten van Arthur Rimbaud ik ging alle huizen na waar hij had gewoond en ik probeerde hem daar te zien verschijnen…

Jouw tijd is nu verleden jouw kleur jouw passie jouw galante verschijning is met een ruk wind mee verdwenen uit het heden. Kan ik licht in licht zien een menselijk wezen in de diepste natuur heeft dood nog leven in zich? Het onwetende blijft een heilig vuur.…

soms werpen ze een kus, soms stokken of grappen dat ik me mooier moet maken tegenwoordig verschijn ik in een lange zwarte tutu draai steeds rond of ren van licht naar licht ver kom ik niet, blijf waar ik hoor onder een lantaarn zou u dat willen, samen gaan liggen na een lange zomerdag luisteren naar wat gonst, wat zingt onder het asfalt…

Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…

Een fraaie verschijning van wie de kleuren en patronen elke keer weer variëren wanneer de zon haar licht doet schijnen op de ragfijne vleugels waar op hetzelfde moment allerhande gedichten en verhalen ontspruiten van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Open, onbevangen en nieuwsgierig fladdert jouw glans rustig voort tussen de kronkelende lijnen van gras en takken in een landschap waar glooiend groen zich van haar beste kant laat zien tot wanneer laatste zonnestralen hun blik nog even werpen op jouw verschijning; een schaduw nabij.…

Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…

Een fraaie verschijning van wie de kleuren en patronen elke keer weer variëren wanneer de zon haar licht doet schijnen op de ragfijne vleugels waar op hetzelfde moment allerhande gedichten en verhalen ontspruiten van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

en aarde heerst Hij neemt me mee op Zijn wonderlijke wegen ‘k zie overal van Zijn werk ‘n overvloed en zegen maar vaak blijf ik toch ook vol ongeloof staan heeft Hij dat werk toch helemaal alleen gedaan hoe kende Hij al die soorten bomen en struiken en liet Hij elk in een eigen blad en geur ontluiken hij liet vogels voor elk seizoen verschijnen…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Deelder Jinek, een ongelijke strijd en wat weer aangeeft dat al die goedbedoelde afwisseling met zogenaamde interessante mensen zo afbreuk doet aan de kwaliteit van binnen en van buiten van Mevrouw Eva Jinek Deelder veegt de vloer aan is onder invloed van zijn dagelijkse heroine maar nu met een schepje er bovenop want beduust is ie voor…