Netgedichten

netgedicht (nr. 77.774):

Mist

Hangend in de lucht
hul je het open landschap
in een mysterie.

Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare
verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid
waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on-
duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.

Dwalend en verdwalend tussen hoop en
wanhoop waarin zij iedere sirene met verleidelijke stem
en onweerstaanbare zang probeert te achtervolgen in deze geruisloze
sliert daar alles is gedempt tegelijk verschijnen de dingen op het allerlaatste ogenblik.

Bovendien zijn haar slagen anders doordat
een voor een onregelmatig klopt in deze beperkt zichtbare
ruimte waar net als open, openheid en openhartigheid smaken naar enig
onzekerheid in plaats van verlangen op hetzelfde moment zoekt stukje het ultieme geluk.

Mysterieus voor even, ooit zal zon met al haar
kracht en pracht deze waas met sluiervormige banken wegvegen
van het canvas zodat hart opnieuw haar weg vindt in heldere kleuren terzelfder
tijd toegankelijk en benaderbaar waarbij nieuwe kansen en mogelijkheden worden gegrepen.