Alle inzendingen over vertellingen

Wil ik u eens wat vertellen, meisje? Uw hart is net een duivenkot: Gij doet het deurke nooit in 't slot, En niemand klopt een tweede reisje... Maar even licht als 't zich voor elk ontsluit, Zo laat het ook de rappe vogels weder uit! Dat gij schoon zijt, wil ik mee belijden - En waarom zou ik 't ook niet doen?…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

Ogen waarin de glans Ontbreekt, haren Dof van eenzaamheid Sprankeling die al Lang verloren ging aan Oceanen van verdriet Open blik die levens Lang gesloten is Leven gesloten ingericht En stem die alle Leven kwijt is En als hij iets Te zeggen heeft komt Hij niet verder dan Toonloos vertellen - Toon van oneindige Vergankelijkheid…

Ga verder dan hier Ga grenzen voorbij En ontdek iedere stap Weer een nieuwe waarheid Die je verder brengen kan In het begrijpen van het Raadsel dat jouw leven heet Ga ook voorbij het verste punt Dat je van hieruit nog kunt zien - Want daarachter ligt het land Van de vertelling, verhaal dat Je verteld wordt als een wonderlijk…

schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood uiteindelijk bracht was veel meer vertellende…

schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood uiteindelijk bracht was veel meer vertellende…

hoe kan ik je vertellen wat ik voor je voel wat je bij me losmaakt zie je waar ik op doel ik wil dit niet kwijt deze vriendschap deze tijd ik ben zo bang dat als ik je vertel wat ik voel dat je geen idee hebt waar ik op doel ik wil het je vertellen ik wil het nu echt kwijt vertellen dat ik van je houd voor eeuwig,ja, altijd…

Iedereen weet het beter Zij vertellen hoe je je leven moet beteren Zelf heb je niets te vertellen Want een ander zal het jou wel vertellen Jóuw fouten onthullen En hun eigen fouten verhullen Ik trek er me er niets van aan Want ik leef mijn leven En dat gaat niemand wat aan…

Wie kan mij vertellen Door welke beelden Zij zich laat vergezellen? Wie kan mij dat vertellen? Wie? Wie? Wie?…

in jouw verhalen hoorde ik je hart kloppen zag ik hoe jij verschrikt je ogen opsloeg ging je stem door spanning omhoog en donkerde droefheid je spanningsboog vingers en handen hadden lucht als decorum zij namen ons mee alsof we daar gewoon hoorden jij raakte ons altijd in het diepst van de ziel omdat jouw warme…

liefdevol is vaak de schroom waarmee kinderen over hun droom vertellen jij hebt ook die respectvolle terughoudendheid in afstand tot onbekend in een dimensie waarin de mogelijkheden ongelimiteerd lijken in werelds verschijnen en toch zo anders van vorm en kleur dan normaal in niet te vangen nuances de droom heeft het vluchtige…

nee ik ben niet bang aan jouw hand wil ik verhalenlang blijven luisteren jij licht altijd de hemel op met je schitterende blauwe ogen nog adem je geen woord maar in de verte is het eerste wolkje opgedoken jij schetst een landschap waarin ik mij kan vinden met tal van bekende dingen zacht kabbelt je verhaal naar nieuwe oorden met…

Vraag het de avond als een gedicht en je leeft weer als de middag jouw vraagt wat je mist en de ochtend je niet vertelt waarom de tijd niet in jouw antwoorden gelooft.…

Laat me het je vertellen hoe ik er over denk Hoe het is om pijn te lijden Hoe het voelt om je geliefden kwijt te raken Hoe ver men bereid is om te gaan met zijn brutaliteit Laat me het je vertellen Dat ik het daglicht niet meer zie verschijnen Dat de ogen van de onschuldige kinderen vol tranen zijn Dat de huilende blikken zoekend zijn Laat…

Ik wil je telkens iets vertellen, Maar keer op keer zijn mijn woorden zoek Het zou gaan over gefonkel, vlinders en verlangen, Over schittering, rust en vertrouwen, over liggen in het gras, schouders en eindeloze kussen, over het kunnen verliezen, over dromen en verdriet.…

Vanavond treuzel ik niet Maar ga vliegensvlug naar bed Ik lig klaar, mijn pyjama aan Heb zijn stoel vast klaargezet Mijn vader gaat weer es vertellen Zomaar, uit zijn blote hoofd Maar dan wel op zo’n manier Dat je het werkelijk gelooft Hij tovert vreemde hoofdpersonen Draait een film in mijn kop En na een klein half uur Zegt hij: het…

zomaar uit haar hoofd een beeld geplukt, vertaald naar papieren letters toe tot verhaal gestaald en dan ingebonden en verspreid een hersenflard op weg doorheen de wijde wereld een spoor van onbevangenheid ze schrijft, ze blijft de roem moet afgeroomd een stukje ook voor haar in mijn hand rust haar glanzend pakje hoop ik koop er niets…

Niets dat de woorden dwingt want het verhaal is gevonden waar hij zichzelf zocht en zijn schaduwen en stemmen hem wanhoop deden drinken en slapeloos geloven dat ik besta in elke zin die ik bedenk en die ik hem geef zolang hij elk van zijn fantasieën demonisch maakt.…

maar een zee van tijd om er over te vertellen!…

Vertellen mij dat de stilte een schaduw is van wachten op schoonheid die beweegt en spreekt als de wijzer van een klok die altijd antwoordt. En met woorden mijn ogen sluit. Want ik ben alleen een verzamelaar van momenten en gezichten die verhalen blijven vertellen.…

Taal vertelt me over reizen andere mensen, geest en moed maar jij vergeet me na te wijzen dat ik hier loop, in mijn ondergoed je zegt dat ik niet deug voor kleren als jij niet kijkt blijf ik steeds naakt alsof je anders zou kunnen beweren je werkzaamheden, plotseling staakt ach ja, we weten van het leven dat een ieder snakt naar…

Vertel mij over zwijgende tederheid zodat ik mij ademloos kan laten drijven naar waar de wind mij draagt zonder dat het mysterie mijn naam vraagt. Vertel mij zodat ik mij laat leiden in de stille traagheid van heelals getijden om mij gedragen te voelen als een Goddelijk kind dat met dansende klanken het leven bezingt. Vertel mij…

Hij zei dat zij zei dat hij zei - En toen, en toen, en toen? Het was in de tijd dat de padden dansten. Het was in het Jaar Zoveel. Met meer voeten in de aarde dan je dromen kan verenigt de verteller nonnen en stieren, hermelijn en geweren, karren en kentauren, en wekt bliksem in de melk. En zet een weerhaak in het vel van wie alleen vermoeden…

Dat is wat ik gehoord heb, het is mij verteld, maar niet als iets wat ik niet moet vergeten. Iets horen van lang geleden, alsof voor alles geldt dat het altijd nog kan komen. Wat begint met een langzame golf, een deur die opengaat, wil iemand naar binnen? Wat ik mij herinner is wat mij verteld is, langzaam overeind komen en golven…

Voor mijn moeder en mijn dochtertje Zij luisteren beide naar een oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen, zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, -het witte en het blonde haar - geloof het maar, geloof het maar, alles wat…

Als ik kon spreken zou je alles weten: hoe ik een zomer lang in een vitrine heb gelegen, tussen domme dolken lag te geeuwen en op een vreemde feestdag door vijf verwarde vingers werd bevrijd. Bevrijd. En in een dekenkist verstopt. Er waren avonden dat ik werd gestreeld. Dan zei een stem: 'Ik heb oren, ik hoor dingen. Hoe kan Deborah zoiets…

Vrouwen die anekdoten vertellen, zijn een zeldzaamheid. Echte dichters verstaan de kunst, om de tijd te laten stollen. Rasvertellers verstaan de kunst, om de tijd even stil te laten staan. Ze leren ons glimlachend luisteren. Ze laten ons fronsend nadenken, over de wanen van onze dagen, en de zinnen van ons bestaan.…

Vertel je het een ander? Wanneer ik je dit zeg Wanneer ik zachtjes fluister in je oor Vertel je het dan door Of misschien zeg ik wel niets Heb je dan Aan een blik al genoeg? Met al die mensen om ons heen En ik heel stilletjes Opsta Vertel ik het je dan Vertel ik, dat ik ga…

Er is zoveel en veel teveel wat ik wil zeggen maar.... hoe is het ooit of nooit uit te leggen?…

Lezend, liggend in de tuin zag ik kabouters dansen, ondeugend in het heggegroen met de elfjes sjansen. Ik las veel sprookjesboeken en heel veel ridderverhalen over draken en kastelen die zich tot droom vertalen: dromend streed ik zij aan zij met Ivanhoe te paard, dapper en heldhaftig zwaaiend met m’n houten zwaard. Later hoorde ik…