Alle inzendingen over verward vormen denken

denken aan hen die er niet meer zijn draag ik in mijn hart kaarsjes steek ik aan tranen komen uit het niets deze tijd maakt me verward antwoord op vragen het worden er steeds meer niemand kan ze geven zij bestaan niet meer wij moeten door door met ons leven lichten van de kerstboom het uitbundige eten het maakt mij niet blij…

Huis Ik denk de hele tijd aan jou, jouw stille passen in mijn herinneringen aan jouw passen in dit huis blindelings in het donker van mijn verwardheid naar de liefde onder mijn angst een leegte nu, geen stem om te roepen, geen tranen geen lichaam meer, verloren als ik hier weg zou gaan of een ander leven leven als ik dat zou willen…

Het regent buiten 'n storm gaande in m'n hoofd Hoe kan ik dit uiten als ik het zelf niet geloof Denken met je hart maakt het leven pas verward Toch weet ik pas echt als jij er ook voor vecht 'Ons' was echt niet voor niets is waar ik nog steeds voor kies 'Wij' zo moet het zijn Ja dat is pas fijn De tijd zal het leren of het tij…

'k Moet niet klakkeloos meer denken, dat wat wij ooit meekregen van huis uit dit ook aan de jeugd men 't zou schenken want nu, nu lijkt de spiegel dus een ruit. Een ruit waarin men niet kan spiegelen slechts doorkijken, mits gezeemd een spiegel echter, voorgehouden is de toekomst niets meer vreemd.…

Muze Neem me morgen mee Als ooit tevoren Laat me dan verloren zijn In wat ik nu zo mis Mijn vleugels, laat ze groeien Mijn woorden overvloeien Mijn hart onstuimig En verward Waar dat nu rustig is Maar kom nog niet vandaag Kom niet al deze nacht Ik denk wel aan je, warm me aan je Hoe ik je verwacht Met pijn naar 't felle leven…

Warboel van kabels In mijn hoofd Overal knopen Die mij het Zuivere denken Beletten - Warrelige warboel Van eindeloze Gedachtenkronkels Die mijn denken Op slot zetten - Pas als ik Schilder en met Verf mijn emoties, Mijn diepgevoelde Gedachten vorm geef Lukt het mij alles Dat in mijn hoofd Vastzit te ontwarren…

in elkaar verward gebladerte in een lege studio riemt de man van het heftige handschrift zijn hond af toe mijn trots mijn plebejische bruid sla maar kadetjes in de zorgvuldig uitgekozen brokken barbecuehoutskool glansden inderdaad als zwarte juwelen allen grillig allen anders van vorm - ik gloei zo en ik hoor de wind… tengels thuis laat…

Onderbewustzijn prikkelt gedachten hersenfunctie verstoord onzinnige bedenksels pijnigen mijn verwarde hoofd Ik had het mezelf toch beloofd Maar realiteit en dromen botsen eens te meer probleem oplossend denken hoe kom je aan zo'n antwoord Ik had het mezelf toch beloofd Gevoel en verstand het is nooit eens gelijkstand dus blijf…

Verwarde gedachten stofjes in mijn hoofd Dromen zijn verneukt niets is zoals beloofd Mijn hart is vol twijfel emoties de overhand Dubbel denken malen in pure chaos beland Ik wil zal en ik verlang naar rust en tederheid Vertrouwen en warmte samen zijn voor altijd Een steen in mijn maag kwetsbaar als een kind Elke waarheid vervaagt…

Die vaas was mijn pronkstuk uit de verwarde geest maar het samenhorigheidsgevoel lag hoger dan mijn bewust zijn.…

Ons denkraam is de maat, waarmee wij meten waar het om gaat, als wij iets lezen of iets horen, waar wij van genieten of ons aan storen. Het vermogen open te staan, voor wat in een ander's hoofd om kan gaan, brengt vaak de juiste woorden naar je mond, maakt de scherpe kantjes rond. Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je…

Ik aai je wimpers, je voeten Je oren en je neus Je wangen en je haren Ik aai de tranen uit jouw ogen Ik aai de fronsen van bezorgdheid weg Ik volg de lijnen van jouw armen Je handen, je benen Je gezicht, je buik Ik teken je In gedachten onthoud ik je vormen Jouw lichaam; mijn tekening van liefde Ademloos ben ik, verward een beetje…

Het kind in mij roept jou hunkert en tart smeekt en sart zwijgt verward. Het kind in mij roept jou vertrouwt op jouw kracht wantrouwt jouw kracht stamelt verward. Het kind in mij roept jou wil met je spelen en met je lachen wil met je huilen wil jou niet delen met niemand! En voelt zich verward.…

in tegenstelling tot wat zij u zal vertellen is zij volmaakt gelukkig met wie en wat ik ben er zullen best dagen zijn dat onze relatie wat wil knellen maar dat is toch bij iedereen zeker bij eenieder die ik ken als ik u moet geloven zit zij constant te klagen maar laat ik u vertellen dat doet toch elke vrouw ik weet wat haar probleem is…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

Ik weet niet wat ik voel, Ik weet niet wat ik wil. Wat wordt er van mij verwacht? Ik hou me liever stil. Is deze liefde echt? En hou jij ook van mij? Zijn we gemaakt voor elkaar, Of ben je liever vrij? Hoort mijn hart bij jou? Of doet alles zoveel pijn, Omdat ik niet bij jou kan zijn?…

aan het eind van de straat flikkert een kapotte lantaarnpaal tegen die lantaarnpaal leunt een man, hij lijkt verward ik zie hem wel, maar loop door over de vlotbrug maar iets dwingt me terug over de vlotbrug naar de verwarde man bij die kapotte lantaarnpaal er hangt een touw aan de lantaarnpaal verdomme, hij zal toch niet...…

O ik speel in dromen in ruimten zonder hoeken, niets te bezeren niets te breken, alleen het licht is dof en onzuiver van geweten De herfst staat pril in het begin en toch is de kou te zien in bomen langzaam sterven ze - al is het niet voor lang - Maar wie ziet het verschil tussen 't geschrei en het gejoel van kindervreugde neen, die tijd…

Soms zijn je handen gesloten voor de prijs die je eens had gewonnen overpeins je het bestaan in een dal zonder stromend water met wat verdorde gras het leven te kort om je te geven en de hemel onbereikbaar voor het prachtige blauw ik weet dat mijn woorden soms snijden, maar ook kunnen ze fluisteren dat ik van je hou…

mijn ogen Maar toch ben ik In de liefde bedrogen Want Hij kon mij niet aan Liep van mij weg Voor zijn gedrag Gaf hij geen uitleg Ik wees hem de deur Ik besefte Hij was een acteur, een charmeur Hij versierde mij vlot We hadden ons genot Maar spraakzaam werd hij nooit Ik voelde me berooid Dicht gaat mijn open hart Eventjes voelde ik mij verward…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

Als een rivier zonder eind stroomt de massa door Met het hoofd naar beneden gaan we ervoor Veel te veel gepraat over nutteloze dingen We vergeten te leven, we denken in kringen We denken veel te veel, te moeilijk en te wenselijk We denken om te denken, misschien wel menselijk Ik neig vaak naar het onmenselijke, de zonnige kant Ik wil gewoon…

denk na doe wat met liefde alles met liefde voor jezelf voor een ander normaal zijn hoeft niet normaal kunnen zijn wel probeer oplossingen met vrede en verbreed je bronnen denk als een ander denk als je zelf maar pleaase, denk, denk gewoon…

Ik denk denk ik, dat ik nu niet dichten wil. Gedachten verschijnen toch. Daarna drijven ze als wolken, die van hier naar ergens gaan. Mijn gedichten schrijven zelf. Nee, dichten doe ik niet. Er wordt in mij gedicht. Wat doe ik dan wel? Dat is een vraag, die ik niet stel.…

Teentjes, hielen en wat een blaren - nauw ook eng Voor mezelf wat te strak, te rechtlijnig ook vrij streng? Vaak erg wijs te filosoferen ook relativeren Nooit brood of bed hoeven te ontberen. Mijn zegeningen tellend, gewoon tig De universiteit van het leven is krachtig en erg machtig. Dromen zijn niet steeds bedrog mits ze wel eens waarheid…

eenzaamheid is een zijnstoestand van onmacht die het verdwaalde lichaam in ruimtetijd verward levens worden gespaard door levenslange straf dood is niet wreder als je zolang wachten mag…

Maar horizonbederf en vogelmoord vormen nu weer een nieuw milieubezwaar. Die energiebron - denk ik met een zucht - blijft hoop ik niet bij één slag in de lucht?…

Graaf het liefst In het donker mijn Eigen ondoorgrondelijke weg; Het donker als deken, Als teken van veiligheid, De bril die ik draag Is louter voor de vorm Want blind was ik toch al, Maar mijn medemollen Moeten vooral niet Denken dat ik gek ben…

De vleesgeworden vorm van een depressie, Die schijnbaar permanent corona heeft, Die over treur-tv zijn mening geeft. En dat in tijd van lockdown en recessie. Eerst denk je dat je alles hebt gehad - Het kan toch zwarter dan het zwartste gat.…

Je lippen, die ik heb gekust, Je haren, donker en verward, En dan je hart, je jonge hart, Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust... Ik denk: het heeft zo moeten zijn. Soms is 't, of je bent gestorven.…