Je lippen, die ik heb gekust
Je lippen, die ik heb gekust,
Je haren, donker en verward,
En dan je hart, je jonge hart,
Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust...
Ik denk: het heeft zo moeten zijn.
Soms is 't, of je bent gestorven.
Wie weet, hoe ver, in leed en pijn,
Wij zullen hebben rondgezworven,
Voordat wij weer tezamen zijn.
--------------------------------------------------------
Anoniem gepubliceerd in toen het illegale Het Parool,
10 september 1943.
Inzender: FFvK, 24 juni 2012
Geplaatst in de categorie: afscheid
diepgang, samengevat in enkele regels.
Bewijs dat poëzie onsterfelijk is.