Alle inzendingen over verwoorden

het bleef stil toen ze elkaar in verdergaan begroetten één van hen had moeten spreken maar ze zwegen wilden alleen maar in schuifelende voeten een aarzeling horen die eigen gedachten verwoordden…

Lees dan mijn woorden daarin verwoord ik wat ik niet zeggen kan.…

een modern gedicht schrijven gaat me niet lukken om zo'n vers te verwoorden dien je de taal van de straat machtig te zijn je te buiten gaan aan schuttingtaal maar juist daaraan heb ik een broertje dood…

Kom, blijf niet mistroostig staan loop even hierheen vol verlangen verwoord jouw regenboogzielskracht . Vrees geen kleuren of trillende beweging verwoord vanuit de zonnestralen van toen de gave momenten zonder te schrikken. Ontdoe je ogen van schubben en schilder al was de dag een engel in haar volle glorie. © 9-12-2000…

Door je diepste wens te verwoorden, je weet waarover ik het heb, heb je jezelf verankerd in het diepst van mijn hart. Maar wat er ook gebeuren gaat, het zal bij die wens blijven. Daarom koesteren we het gevoel als ware het ons eigen kind....…

Het mag , nu de tijd is gekomen om het onzegbare te verwoorden en uit het verleden te vertellen om te kunnen verder leven. Voorbij de tijd te gaan en te leren leven echt.…

er hangt voorjaar in de lucht alles wijst erop neem de lammetjes die zo dartel in de weide hun sprongetjes maken en zodoende de daad bij het woord voegen 'spring is in the air' beter kan ik het niet verwoorden…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

niets is zo mooi als iets verwoorden iets verwoorden met gevoel gevoelens een plekje geven want dat is het uiteindelijke doel maar dan moeten woorden wel willen stromen teveel woorden zitten er in mijn hoofd teveel wat naar buiten wil komen teveel wat niet is gedoofd teveel wat niet in woorden is te vatten maalt er allemaal door mij…

niet te verwoorden , de liefde voor jou . zo ver weg, zo dichtbij. alles wat ik wil is wij.…

vijftien mannen in een fort uniform vermoord, warm bloed vloeide niet des vaderlands hun leven met een pennenstreek in een wet verwoord de moordenaars gaan vrij maar men spreekt nog steeds schande over de slavernij…

ik taal niet langer naar verholen zinnen die in ‘t vroege licht niet wezenlijk te verwoorden zijn laat de zon liever heimelijk naar binnen sijpelen en mijn lief nog even onbeschreven proef in alles onzegbare poëzie…

Zij zullen eens wakker worden als hun realiteit wordt verstoord en deze zichtbaar in zijn beelden wordt verwoord. Niet altijd is het de droom die hen beliegt, maar veelal is het de werkelijkheid die bedriegt.…

dat niet te verwoorden is dat een onvergetelijk beeld nalaat dat met mij gaat slapen en weer opstaat als de zon, de maan en de sterren die lichten aan een hoge hemel maar niet te bereiken zijn zo meen ik, dat ook jij daar bent onbereikbaar in een lichtende schijn…

toen je vroeg blijf je voor altijd bij me in de eerste minuten van onze ontmoeting kon ik niets over mijn lippen krijgen in mijn naïviteit zocht ik naar een echt antwoord op een vraag die niets betekende later begreep ik dat ik volmondig JA had kunnen zeggen omdat jouw ‘altijd’ dat moment verwoordde en ik al die tijd daar was…

Alleen is waar,waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeent alleen is waar,waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Zwaar is het zwerk boven de onbestaanbare gepentekende silhouetten Ik betast de lome lijnen van deze fantoombomen uit een verloren Oriënt doodstil verwoorden ze wat onuitspreekbaar is Met gesloten ogen verlaat ik het veld van verbeelding met deze momentopname voor de eeuwigheid.…

Alleen is waar waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeend alleen is waar waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Onzekerheid is een eigenheid welke velen eigen is maar waarvan de veelal ontstane vereenzaming door camouflage na jaren verwoord tot een eigenschap eigenaardigheid onhebbelijkheid welke verre staat tot de zo dan door mij gewenste en wenselijke aangename verlegenheid!…

En de ochtendmis mijn gevoelens verwoord. Reis ik tot achter de wolken naar een plek. Mijn vluchtkasteel. Mijn eigen stek verscholen op het witte eiland. In de blauwe lucht. De stilte slechts verbroken als de wind zucht.…

Grandioos Geweldig Dat u dit beleven mag Schitterend Zo superieur Zo formidabel mooi Als u nog nimmer zag Uniek en enig In haar soort Nog is het tot op heden nooit verwoord Die snelheid en behendigheid Het is subliem En hemels mooi. En ik ben nog maar zwak gestoord…

Hoe ik me voel dat kan je niet begrijpen Er over praten, het is moeilijk uit te leggen Ik kan het niet verwoorden De juiste dingen niet meer zeggen Ik wil je helpen ik wil je steunen een knuffel geven, een stukje hoop Maar de juiste woorden krijg ik niet gevonden Ik wou dat ik ze kon helen Al jouw wonden…

Schrijvend wordt het sterker vanuit het diepste van de ziel hoe zal ik het verwoorden datgene wat mij overviel van binnenuit, zo’n warme gloed die in mij deed ontwaken dat intens vurige gevoel zou ik het kunnen raken in enkel een gedicht, al was het maar een vonkje van Uw aanstekelijk licht.…

Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

Het verwoorden van al dat donkers Dat depressie heet, het benoemen Van al dat bijdraagt aan de pijn, Brengt verlichting, Het verwoordt de opluchting Van het opgeschreven zijn…

niet de taal uitvinden maar naar woorden zoeken die als een puzzel passen op de juiste plek zoals zoeken het bewust kijken is naar een mogelijke vondst zo zal het altijd zijn de dichter maakt zich ondergeschikt aan de taal de taal staat het verwoorden toe van een gevoel...…

Zeg WOBke jongen wat heb ik gehoord Heb jij dat echt gezegd, het is niet waar Hoe krijg je dat toch telkens voor mekaar Je kunt dat toch ook keuriger verwoord... ...Verrek mijn Nokia zit weer eens vol Wissen die hap, ´t was toch maar voor de lol…

Houd niet van de dichter je krijgt meer doorn dan roos je leven wordt niet lichter, en niet transparant, wél mooi verwoord elke schoonheid verbloemd of onverbloemd uniek elk stukje romantiek tranen en weemoed bij gemis een liefdevolle belevenis…

Waar Hanneke haar 'angst' weet te verwoorden Dat zij hier een excuustruusrol vervult, Merk ik dat men daar wereldwijd van smult, Tot zelfs in Nicaraguaanse oorden. Daar ergens zit Hans Mooi óók te genieten, Dus laat die vrees voor ‘Truus’ maar vrolijk schieten.…

Taal bezigen is in wezen liefde bedrijven.. Lichaam en geest overstijgen om meer te leven! Het over en weer aanvoelen en begrip tonen. Elkander in de ogen kijken, genieten van het schone. Om dichter bij elkaar te komen. Opdat de ziel luistert aandachtig. En alles wordt gezien als waarachtig.…