Alle inzendingen over verzameling

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

verzamel boeken die je wilt lezen niet nu maar later als je oud bent en tussen boeken leeft uitzicht op een vijver maar weet ook dat ze ongelezen zullen blijven zonder leven zwijgt elk boek…

Je kan er deze dagen niet omheen, Toch heb ik geen idee wat ik moet zeggen, Behalve dan: ga praten, overleggen, Verzamel de bewijzen, één voor één. Spreek af: dit was de laatste keer geweld, Ja, doe dat, voor die mensen in dat veld.…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

Met de paraplu in de lucht verzamel ik een handvol woorden, letters op papier die de geest in de regen volgen. Straks bewonder ik het sterrenfiligraan maar nu - met een vrome koelte in mijn rug - staar ik naar de overkant: licht om bij te dromen; gezichten in de bomen.…

De woorden die ik verzamel lijken op die regen die valt en die ik droom als ik schrijven wil en de druppels me blijven vragen wat ik wens. Geen kleuren maar geluk in een stilte waar de regen me niet meer kan vinden en ik met woorden weer verdwijn naar een verhaal zonder regen.…

Hou mijn hand vast dan weet ik waar ik ben in dit donkere moment Kijk niet naar m'n gezicht verzamel moed en kijk deze keer in m'n ogen Afscheid nemen hoeft na zoveel jaren samen niet gemakkelijk te zijn…

's Avonds als de zon langzaam de hemel verlaat verzamelen ze in grote troepen en kwetteren uit de maat om wie het hardst kan roepen dan bespreken ze de dag in de hoogste bomen met meer ophef en verhaal dan politici en economen tot het donker is dan stopt het kabaal.…

. ------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Regelmatig mag ik het beleven door warrelende woorden te worden omgeven diep adem ik ze in en laat ze dan weer zweven Ze fladderen door mijn denken als vogels op de vlucht tot ze zich verzamelen in zinnen zo bloemrijk dat ze mijn geest verruimen en ik plots de wereld als nieuw bekijk…

hoeveel slaapwandelende dagen moet een opgesloten mens verzamelen voordat hij leeg is de herinneringen opraken de tijd lang geleden vastliep om stilaan te verdwijnen? hij droomt telkens weer over het herhaalbare het gewone: het bijzondere lied van de merel…

dus laat ze zien wie je bent, en verzamel al je kracht want ergens is er iemand die op je wacht. Dus recht met die schouders en omhoog met je hoofd, want je vindt toch altijd iemand, die wel in je gelooft. ik bijvoorbeeld..............................…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

Witte mist versiert het landschap, de dagen die in gedachten gekleurde momenten verzamelen. Een eendenkoor beweegt tot duizenden tranen melodieus en eensgezind in plasjes toekomst. De winterwind waait de nachtkaars niet uit, zij waakt over sterren, groot en klein waar zij ook zijn.…

En mij laat wachten met verlaten ogen en versteende dromen die ik steeds verzamel en weer vergeet omdat ze niets beloven.…

Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

Dat belooft als we ooit onszelf opnieuw zouden verzamelen ...…

[fragment] Een stilstaande auto een lamp een doosje lucifers dat op tafel ligt een klok die stilstaat een standbeeld een schilderij een kleur een vliegtuig dat buiten gehoorsafstand is een speld een rebus een postzegel een oog een chocolaatje een weiland een drempel een getekend poppetje een vingerafdruk een plafond ----------…

. ------------------------------------ uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Ik heb mijn tuin besteend schommels klimtouwen draaimolens en wipwappen geplaatst kinderen zwermen binnen twaalf uur verzamelen ouders voor`t tuinhek genieten mijn speelse tuin ze zijn knettergek ik heb mijn tuin verbeeld bespeeld en koud versteend verzonnen.…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

Zo moe, geen interesse meer, om er nog iets aan te doen, moed verzamelend, misschien zegt ze het de volgende keer. Maar ze is zo tam, kan het ook niet helpen, als hij reageert op wat ze zegt is ze gewoon vleugellam.…

Ik draag stenen als last op m'n rug, waar werkelijk zorgen zijn Ik wilde ze eens verpulveren, vernietigen maar ze bleken te hard Ik kon ze niet kwijt vond enkel meer op m'n pad en dacht dat ik ook die moest pakken Ik verzamel stenen maar op een dag worden ze te zwaar…

Ik til de dag naar de avond en verzamel elke minuut elke echo die straks alleen nog in woorden bestaat.…

. -------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

ik verzamel bossen om oerwoud te maken wolken die de tornado laat draaien regen uit buien rivieren die water in zee zullen spuien zonlicht dat leven gaat scheppen door groei en bloei op te wekken dankgebeden van hen voor het zijn hier op aarde in menselijke waarde…

verzamel foto's uit het heden en verleden want aan elke foto kleeft wel een verhaal als deel van jouw bestaan van het beginstation tot de allerlaatste halte en alle daar tussen gelegen stations zo krijgt de reis door de seizoenen gestalte en spreekt het gemoed dikwijls boekdelen…

Dan verzamel ik moed, maar wordt deze zin niet te lang: waarom pappa? Kan ik dan niet anders zijn? Goed in jouw ogen? Misschien is het dan wel over met de pijn? Of zou je me echt niet mogen? Pappa, waarom? Doe ik alles dan fout? Ben ik dan echt dom? En is het echt dat je niet van me houdt???…

En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen en ook de stiltes die je geeft wil bewaren en begrijpen.…