Alle inzendingen over vibreert

rimpel in vijver vibreert en raakt voorzichtig mijn verwondering…

elke kale tak vibreert in stil vertrouwen dat de lente komt…

De dag vibreert staren in schemer waar avondmist deint op het timbre van pijn woorden die hij reciteert keer op keer en zijn vuist knijpt golven in tijd…

Ergens moest je zijn en overal ben je,raakte je achter de schermen van de dood? In alles te willen sterven, dicht bij me als vluchtige gedachte, als zucht ontvloot, te willen schrijven, wat klonk wat al geschreven was, gevat in een laatste woord wat in me overschoot, de toon bleef zwerven in een vreemde tongval van de wind en…

Mijn hart schenkt witte rozen aan blauwe ogen mijn ziel sprenkelt de geur van ochtenddauw mijn ogen laten beelden zien van lieve lach mijn stem vibreert de tonen van een late novemberdag…

Je stem donker van emotie vibreert amper hoorbaar de woorden die ik al wist. Je ogen donker vochtig glanzend, openen de diepte van je ziel. Gevangen in tijd zo zeldzaam, vangt de stilte onhoorbaar het kloppen van ons hart.…

vitaliteit in levenloze schepping stroomt vibreert aspireert inspireert daalt neder wind waait verdorde bladeren van bomen ongrijpbaar niet te vatten creativiteit reis langs paden van de zegewagen stilte verandert kleur…

Soms is je ritme van slag lijkt de juiste toon maar niet te vinden zit je in een andere maat vibreert je gevoel daar op een andere golflengte dat voelt dan als eeuwig maar blijkt achteraf toch kort gelukkig kan je ritme ook weer gaan kloppen zolang je hart nog klopt…

als woorden galmen spreken ze niet verliezen in ruimte hun samenzang en melodie waar venijn articuleert sist het serpent genadeloos het ijskoud sentiment maar jouw ogen zonnen warme zinnen je stem vibreert heel diep van binnen…

Wereldmuziek raakt gevoelssnaren, vibreert niet in elke toonsoort.…

waar is het rood waarop ik ooit mijn koper blies de waar aanprees waarmee ik jou mijn jeugd aanbiedt groen uitgeslagen door te snel en veel willen behagen loslippig werden tonen nog donkert nu voor even de trombone de spirit is eruit mijn riet vibreert slechts kleurloos het geluid…

het marmer is versleten door zondaars en gebeden pilaren aangeslagen met roet van duizend kaarsen vroomheid vibreert in tal van devote blikken aflaten tellen als de mens meer heeft te schikken maar als het orgel hemel speelt de mens het aardse vergeet dan leven de heilige beelden is god weer terug in het heden…

Je zijden stem resoneert in mijn hoofd in ondertonen vibreert wat je niet zegt en toch belooft in korte klanken sms je blijde boodschapjes in de morgen bevestig je slapeloosheid rechtvaardigt lila denken je zult ervoor zorgen – ik hoor je.…

wanneer ik mijn ogen open is het eerste wat ik hoor een machine die zijn werk doet het vibreert in mij door een diep doordringend brommend monotoon geluid dat steeds opnieuw begint om de zoveel tijd mijn buren verbeteren de conditie van hun vloer om de kosten te drukken kijk je wat je doen kunt in deze voor velen zeer moeilijke tijd…

Een trompet met vol geluid vibreert het leven, lage tonen als som geteld, in verleden tijd vergeven werd in medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door vreemde werelden, dragers van het lopend vuur, verkondigen wat bewaard is in zandloper van de natuur, dáár worden nieuwe klinkers gevormd, van onbestaande woorden, waarover…

ik lees je noten op papier zacht raak ik de snaren tot strijken kom ik niet moet stemmen om in jouw muziek de klank te laten paren je vibreert in hoge tonen om het ijle tot zijn recht te laten komen contrasteert met donker zwaar langzaam naderen wij elkaar jij bent mijn concert vurig op het lijf geschreven ik mochtje…

Haar gezicht verschijnt Mijn pijn verdwijnt Haar zachte stem vibreert Mijn lot keert Haar handgebaar toont Mijn leven loont Haar woord spreekt Mijn hart smeekt te leven te geven door te gaan zelfs in dit bestaan Het bestaan is nu fluweel Door haar weer heel Verfijnd Altijd begin en nooit eind Een kus van haar brengt bij elkaar emotie…

jij, zondagskind het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank die in je stem vibreert…

haar rauwe strot krauwt dwars door de huid tot op het bot barrevoets tijgert the rockbitch als een krolse kat die heftig uithalend lagen oud vuil wegkrabt het rotte leven blauw vibreert water giet over haar verhitte lijf met sensuele dansrituelen haar publiek bandeloos begeert groots draagt haar stem Bottle of Jesus ik zuip me niet meer…

Op de snaren van het tijdsbeeld, vibreert de rusteloze waarheid. Kinderen weven hun dromen, waarover vele mensen lopen. Religie wentelt zich in tranen, haalt netten op, mazen ruim gemeten. Geluk op steen gewet, tot messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen gesneden.…

heb het zonlicht buitengesloten spiegels weerkaatsen haar stralen laten de dag niet meer beginnen alle geluiden gesloopt die gepaard gaan met het leven van werken slapen en ontwaken stilte binnen gelaten die van de tijd geen deling in dagelijkse uren kan maken maar het duister vibreert existeert pas ten volle in het luchtledig is…

Een trompet met geluid vibreert het leven, alle tonen als som geteld, in geleefde tijd vergeven als medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door cultuurtalen gered.…

Echt plezier Is liefhebben En zonder liefhebben Bestaat geen plezier Liefde is genot En genot is liefde Als je gevoelens Van liefde koestert Is je hele lichaam In heerlijke trilling Voel je je van zekerheid Vrede en opwinding doortrokken Op de meest ontspannen En prettige wijze Het gebeurt wanneer je zelf Van dit gevoel vibreert…

Ook jij werkt aan je levenssappen in een hoekje van de zon, bespiegelt X, wat je aandrijft, wie je uiteindelijk aanbidt - Iets energetisch echter wil éerst dat jij vibréért...…

jij maakt zachte muziek alleen anderen horen dat vaak niet in je ritmisch bewegen zit de basis van je melodie je stem zingt het lied ik zie hoe jij de ruimte aangenaam vult met speelse stromen in de kleuren uit je dromen jij wervelt soms vibreert dan traag alsof ook je adem zich over jouw geluid verbaast jij danst de glimlach…

Zij speuren naar het langgerekte dromen, dat altijd in hun neusgaten vibreert. Zij hebben van de mensen niets geleerd en daarom is het licht in hen volkomen. Zij leven enkel door het doodstil oog. waarmee zij van de wereld weg geraken.…

jij hebt geen schulden te verhullen toe te dekken met het mooiste gaas en kant of schone schijn van edelstenen te sluieren omdat zij oogverblindend zijn haute coiffure maakt af waar de schepper met een lach ooit begonnen was in dit uiterlijk vertoon vibreert jouw grote droom van de volmaakte minnares ooit zullen wij in het…

Op het donkerste moment keek ik naar haar De lach, de blik, het tedere gebaar Met oneindig veel snaren is zij een instrument dat zij zelf altijd bespeelt met zo veel talent Elke snaar produceert emotie die vibreert en betovert Haar emoties hebben me voor het leven en geluk heroverd Haar tonen duren eindeloos voort De melodie die nimmer smoort…

ik heb jouw sterren niet geteld zij stralen weergaloze pracht jij bent mijn firmament natuurlijk fonkel jij minder bij het zwarte gat verschiet je plots van kleur als een nova de ruimte scheurt in jouw perspectieven kun je eindeloos dwalen zacht vibreert het verre heelal zijn eerste scheppingsverhalen als jij op de zonnewind zeilt…

deed onverwacht nieuwe energieën ontwaken het was geen stoffig verschijnen na decennialang verdwijnen maar een herboren in nieuwe gloren spanning voelen in een warm contact waar delen heel intens zijn unieke info overbracht de wereld bekijken met een nieuw ontzag omdat alles blijkbaar een eigen plaats in het leven had in heden vibreert…