Alle inzendingen over vinder

Een laatste berichtje aan een vriend Een briefje voor mijn vinder Hebben we dit verdiend Is mijn ziel straks als een vlinder Het laatste maal met familie Straks voor altijd verdwenen Nu de laatste keer dat ik ze zie Een laatste liefdevolle blik voor diegenen De witte kolk komt dichterbij Geen weg meer te vluchten Geen beweging…

Jericho verkwijnde Er is geen ik dat ziet, ruikt hoort of proeft Er is slechts smaak en geur en beeld ervaren Object en subject vallen weg daardoor Dit is het inzicht dat de mens behoeft Met transparant bewustzijn het te klaren Eén zijn we allen, wie gaat daar niet voor Het leven is een fladderende vlinder De zintuigen zijn van beweging vinder…

in de naaktste feiten, zijn we die mistroost niet kwijt, wat door de weegschaal van realiteit niet is aangetoond, worden wenskaarten opnieuw geschud waarin de tijd zijn ware gezicht vertoond achter de schijndood van elke vlinder, die het kind zijn respecteert, nooit sterven zal maar ontpopt zich in de cocon van elke eerlijke vinder…

Zijn pas gestorven vrouw was ooit de vinder en wees hem deze bloem bij 't planten zoeken. Hij noemt de bloem Susanna, naar zijn vlinder. *Pecteilis susannae ------------------------------------------------- Uit: 'Een tuil zeeanemonen', 2000.…

* Hoe het einde speurt naar vlinders, vinders van uren. Zo ook de woorden in die ene dag, uit een trilling gekregen. Misschien schenkt de dood iets, meer dan het leven dat in letters getwijfeld een dak zoekt, zoals bloemen van de aarde en van kleiner licht dan kaarsen.…

Hebt dank, o vinders van die reuzenlichten! Gij hebt de duisternis voor goed doen zwichten; Ook 's nachts is 't licht nu; - van naar bed te gaan Is thans geen sprake meer; wie denkt aan slapen? Heb dank, want 't is nu wel voor goed gedaan Met slaapmuts, nachtpit, dommelen en gapen.…

Want het is de beloning van de eerlijke vinder.…

laat de eventuele vinder in het ongewisse informatie, over intelligente detectie kijkt naar het leven met een knipoog lezersbrieven met ontzetting bekeken herinneren zich nog de schokkende beelden opgehaald in het eindstation onmogelijk om daar nog binnen te geraken terwijl de pelgrimstocht noodzakelijkerwijs goud raad vroeg aan…

Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je bent, je aankondigen, lippen eerst? Waar lucht was gaat de gaap dicht, over en uit, het doek valt in de dag, daar veegt de wijzer spleen overheen.…

Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je bent, je aankondigen, lippen eerst? Waar lucht was gaat de gaap dicht, over en uit, het doek valt in de dag, daar veegt de wijzer spleen overheen.…

Een oud-politicus die soms iets vindt Om het vervolgens dan niet op te pakken Soms wel maar dan verdwijnt het in zijn zakken Is uitgekookt en ook Van Aartsens vrind De man blijkt niet te breken en hij zwijgt Waarna hij weer een heel mooi speldje krijgt…

Vrij onherkenbaar door gevorderde dood in mij wachtend op de vinder, pas dan kan ik voorbij...…

‘ Gea plooit haar aarden huid en huilt ‘ De mensen staan er als grauwe distels Zij klauwen in een plastic zee Waar ieder iets vindt van zijn gading men sleept vervolgens legio Karkassen richting kustlijn Er resten nog wat bodemvondsten zoals een scheepswrak of een ware U-boot uit WO II De “ eerlijke vinder “, op slopersjacht en…

gevonden door een eerlijke vinder, die veilig thuiskomt voor zijn dood, verlost een schijnprobleem van de laatste vlinder.…

toch blijk ik een vinder of een verrekijker achterwaarts en word ik minder dover van binnen en open de ogen zich voelbaar voorwaarts het is zeker dat het verleden zich als een baken nestelt en zich ingraaft naast het ware weerbare doch aangetast riet ik word kennelijk, (wat men onbewust zou kunnen weten), in een ander vernieuwd daglicht…

onze ontmoeting is het te druk of toch te stil ik weet het niet meer er is geen zon en geen wolk geen geluid en geen stilte mijn zijn zit geheel op slot ik zoek naar die ene sleutel naar die ene zalvende stem die mijn angsten laat varen die mijn blikveld ontsluit ik kijk naar je pasfoto fluister jouw voornaam jij kent me nog niet vinder…

De kinderen speelden op 't schelpenpad, En deden een vond in 't zand; Naar huis vloog de vinder, de kleinen schat In de opgestoken hand. Een waardeloos zilveren kruisje was 't, Beschadigd door weer en tijd; Drie lettertjes schenen er wel gekrast In 't plaatje aan de achterzijd'.…

bolster schijn jij voor het liefdesspel het wonder te zijn dat voor de mens moet vrezen jij dier, zonder oren herken je toch de branding waar het licht in ’t zonneval jouw ogen zacht bevallen van kiem tot oesterkind getooid met helm van kalk en lijm het weekdier zonder graat of balein brengt een groet als dank, geeft een parel voor de vinder…

onverschillig uitgesleurd hij neuriede de eenzaamheid en raakte z'n gevoelens kwijt hij zoekt naar troef en onderscheid en moet berusten in de tijd Tijd van zin, moment van twijfel een stoel in een hoek van de kamer de schaduw die niet uit z'n voeten stamt een knoop uit het boekje in z'n atlas geramd zwevend, wachtend op de ongelukkige vinder…