Alle inzendingen over vleug

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

Ze verft haar lippen rood, mascara, vleug parfum. Haar borsten zijn nog bloot. Haar topje is het laatste dat om haar lichaam sluit. Ze zegt weer: ’Kom er uit!’ Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg: ‘Lieve, lieve schat, ik heb mijn feestje al gehad.’…

Onder een vleug van poedersneeuw nieuw leven, wachtend tot het wordt gewekt. En achterin, tegen ‘t blijvend groen op donker geroeste stam, in het wijkend licht zich steeds vernieuwend, een glazen beeld; "de gele kam".…

De nacht is een broeierige deken over blote schouders lippen verglijden in een lispelend duister Vingertoppenfluisterend wind ik koele doeken om je krommende wervels Ik tel De wind fluit liedjes want vannacht komt ze ook bij jou langs en dan, in een vleug door een kier Achter het, voor boze mannen gesloten, raam zal ze…

De brief, die ik niet meer lezen kon, Glansde koel als het zachte gezicht Van een kalm gestorvene, Wiens lippen een vleug warmte vasthouden Om onze laatste kus niet te verschrikken. De samenvouwing der handen Wil ons naderen reeds niet meer kennen, Hun verstrengeling weert ons. Onder de zoete woorden staat een naam gekrabbeld.…

wij voelden liefde in de zachte voorwaartse vleug van de menigte handen gingen hoger armen bewogen synchroon met het gaan van de stoet wij ademden gelijkheid in kleur en exposure gingen tot verre generaties terug om eenheid te brengen in de exegese van toen tot heden er bleken geen spijtoptanten wel leuke nieuwe ideeën over…

speelde niet hij grijsde grauwe dagen in eentonigheid versliep de uren knorrig in een winterslaap die de korte dag nog donkerder zag geen sprankje zon of bedje sneeuw met warmte voor de net ontloken allereerste krokus en toch is er beweging in de zwarte grond waar wortels en knollen al stevig bollen het is wachten op de vleug…

je lach fluweelde zacht in tegendraadse vleug zij lichtte op uit het nog donkere van aangeleerde deugd liet sporen na in het ooit onbetreden nog egale vlak wiegend kwamen woorden in de koude buitenlucht zij wolkten naar behoren maar brachten onrust al snel terug ondanks het fluwelen vergeet jij nooit de tegendraadse rituelen…

Rijkelijk gekleurde bloesem en haar florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. het is een natuurlijk parfum Deze kleurenregen van groen, door de zon zo zorgvuldig gegraveerd op het dak van dit bos. Het frisse, het jonge, ieder jaar weer, zo wonderlijk ontsproten uit de zwaarbevochten bevrijding van de kilte van de kou.…

Was ik wind zouden mijn vlagen flirtend langs de flanken van een ranke zwaluw strelen zou ik blauwe vlinders fluisterend naar dansen zingen wolken warm omgeven tot ze nevelen voor mijn zucht ik zou de zee doen deinen ritmisch haar getijden plagend stuwen en tot stormend golven blazen was ik de wind dan legde ik mijn vleugen verlangend…

de zon zoekt zijn steile weg naar boven cassave brood op het open houtvuur een vleug van fijne prikkelende brandlucht op de akker struikjes met handvormig blad haar smalle vingers strijken langs het blad ze zijn tot elkaar veroordeeld: gif en voedsel ineen geen boom beweegt in de donkerte van het woud als…

ik wist dat je er was voelde je als koude vleug in ondertoon van warme wind op een mooie zomerdag een steels bewegen op het randje van mijn blik maar als ik keek kwam ik je echt niet tegen je klopte op mijn deur waar anderen belden ik had geen haast omdat ik jou veronderstelde ik weet dat jij mijn laatste uren slaat ik doe niet…

Een rijkelijk gekleurde bloesem geurt stralend in de zon de florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. Het is een natuurlijk parfum! De kleurenregen van groen, door de zon gegraveerd op het dak van dit bos.…

Bij honger naar liefde zwemen gedachten van vleugen van zoet van zout, van bitter en zelfs van het zuur. Het smaakt steeds weer anders, soms proeft het naar passie danweer meer naar een vlam van vuur.…

stilte daagt de storm uit een zacht gefluister dan een eerste vlaag het tocht een vage geur een vleug met een verleden ik ken de buien die met luchten slaan door het striemen van de regen laten bomen in paniek hun bladeren maar eerder gaan voordat ze knappen door geweld de oudste is geveld rust gezaagd in stukken op het veld, de…

wat realiteit ontkent geeft juist een zachte vleug aan het leven zoals verrassing een product is van ontdekken ontkenning vaak bevestiging mist natuurlijk kijk ik altijd maar of ik alles zie blijft een vraag van kwaliteit diversiteit is onze schat maar het bestaan heeft al snel zijn eigen keus gedaan waar echter tegendraads het…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

Ik stelde voor 'n avondje "vleugels maken" leek me wel wat voor dichters eerst nog gevleugelde woorden opgezocht in de van Dale daarna papier,bamboe en bisonkit uit m'n lade lekker frobelen 't laat zich raden maar 'n ruzie en 'n twist 'n vuistslag hier, 'n muilpeer daar Snel ging ik op eigen vleug'len was voor ik…

zonder reden gleden we tijdloos in zeeën van tijd zonder vragen zonder vlagen blies de wind zachtjes vleugen geluk in de nacht van onze gedachten aan meer aan eeuwig zonder alleen nog te zijn sleet de pijn alle wonden verbonden we in de lucht zuchten we zei je zacht ik heb alle tijd geduld ik wacht vervulde de geur…

Laatst liep ik op de weg toen langs mij streek een vleug van vroeger, van potten inkt en rekenen, wat ik in der eeuwigheid zou zijn vergeten, ik liep er tegenop.…

behang de hemel blauw met wolken en wat zon verjaag de wind met kou en keer de buien om bedek de aarde met tapijt kies gemengde kleuren de vleug geeft al het onderscheid van wat erop zal gaan gebeuren neem de tijd in eigen hand ontspan de opgewonden klokjes maakt het haasten maar van kant stop het leven niet in hokjes dan…

er was teveel fluweel ineens de zachte vleug van thuis gaf chaos in je huis het timbre in een stem lokroep van het onbekende streling die je huid verwende de zachte veiligheid van hem nog is er angst om alles los te laten het oude is vertrouwd daar is een leven opgebouwd je zweeft in uren die niet passen in de dag weet de vrijheid…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

en dan valt zacht de adem van de nacht als een deken om je heen terwijl je tracht de splinters van je ziel weer aan elkaar te lijmen smacht elke vezel in je vege lijf naar een vleug erkentelijkheid teken van herinnering aan een ver vervlogen en te vlug verdampt roemrijk verleden nog sta je triomfantelijk kantelen van je vervallen slot…

Een malse vleug van lente wordt gezonden; Zijn adem is bewaaierd van het kruid Dat uit de omgeworpen voren spruit, Onmetelijk, en dampend in de ronde.…

en lentegeuren vleugen op een zucht.…

Ik maak een praatje met ze over 't weer en ruik een vleug parfum van aronskelken. De bus vertrekt. Ze zingen zacht een lied: sirenen met een lofzang op weleer. Ze wenken naar me. Maar ik wil nog niet. --------------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1998.…

je danste op een blauwe streep muziek je lichaam straalde bewoog in zachte melodie het overvloedig wit uit schuiftrompetten schitterde de felle tonen maakte korte metten met een lichte vleug magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel…

je danste op een blauwe streep muziek je lichaam straalde bewoog in zachte melodie het overvloedig wit uit schuiftrompetten schitterde felle tonen maakte korte metten met een lichte vleug magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen…