Alle inzendingen over vlinders

Ik snoepte van de wilde bramen en ik keek aandachtig naar de laatste, hoopgevende bijen op de kleurrijke, geurende bloemen, terwijl een witte vlinder boven mijn hoofd fladderde en mij zomaar om niets blij maakte.…

Je huid glimt en glanst als een koningspage Je streelt met parole de heuvels en dalen Elfi papillon mariposa mirage Ik neem je mee als je mijn kus komt halen…

een vleermuiscollectief komt uit de kerk de avond valt, lantarens schijnen zacht maar huismoeders* zijn nergens op bedacht zij zien alleen het licht in ’t duister zwerk hun dansgeruis zal elke vampier horen die hebben echt geen oog voor felle kleuren in vlindervallen lopen zal ze niet gebeuren want vleermuizen die jagen met hun oren al…

Was zij de wind Zouden haar vlagen Flirtend langs de flanken Van een zwaluw strelen Zouden haar roze vlinders Fluisterend naar dansen Zingen in de wolken Warm omgeven Zou ze de zee Doen deinen, ritmisch Getijden stuwen en tot Stormen golven blazen Zijn adem willen zijn En in vleugen van Verlangen met hem In golven verdwijnen.…

(V)luchtig gefladder op golven van lentewind Tere flits in kleur.…

Het landschap mag leven Verscheidenheid gegeven In context van meer dan louter groen Bloemrijk fatsoen Bloemenzeeën Volop reeën Orchideeën In zeeën Het gevoel verblijdt Met veel bloemen tussen gras verspreid Volop zoemende bijen Het maakt vlinders blijer…

Mocht ik eens herboren worden zou ik een vlinder willen zijn een mooie dagpauwoog met vleugeltjes ragfijn die van hier naar ginder vloog en bloemlezingen houdt daarvoor ben ik te oud of als een fraaie bloem die ’s morgens open springt heerlijk geurt, mijn dagen kleurt en tegelijk een lijster zingt want heden op mijn oude dag is mijn…

wees in bloei zoals een plant of bloem zonder moeite doen schenk de wereld al wat je hebt aan geuren en kleuren laat de bij en vlinder proeven van het moois wat je ze hebt te geven en zij zullen zorgen dat jij als dank voort zult blijven leven ja eeuwige roem valt je dan ten deel en echt het vraagt niet veel want diep in ieder…

juni de maand met de lange en warme dagen laat mooie tuinen voor bezoekers openstaan straalt de zon tegen een blauwe hemel aan gaan wij ons aan een open tuinfeestje wagen terwijl de vogels nestjes bouwen in de hagen trekken geurende kamperfolies de vlinders aan juni de maand met de lange en warme dagen laat mooie tuinen voor bezoekers openstaan…

Als jij me hebt gezien, Of ik, door jou bewaakt, Je in de ogen kijk, Soms wel een vlinder lijk.…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

ze fladderen landen heel zacht op de korrels zand van het strand een kleurig bewegende rand aan de zee die om het zout was verkozen wij te midden van de opengevouwen vleugels toch aan de teugels op de bries van blauw op de klapwiek van stilte spreekt schakering zijn spel van verzameling ongelijke delen die toch als kameleons…

eeuwenoude fundamenten voelde jij je thuis generaties daar geboren getogen in een strak regiem en toch verander jij de ornamenten en wat togen zachter zijn de kleuren de ruimtes herverdeeld een nieuwe tuin waarin de zon weer met de lichten speelt op dat fundament kon ik jou vinden wij deelden samen dat beginnen toen ik jouw eerste vlinder…

ik tipte vlindervleugels wit tot korenblauw zij kozen kleuren van de hemel wolkten speels en trouw ik palette vele combinaties schilderde met dunste kwast toch heb ik nooit het echte fladderen op linnen vastgelegd…

je fladdert zacht in lilalicht met paarse ondertonen vlindert in bewegen af en toe in rust het leven overwegend op blad of warme tak weet dat ook voor jou de zon als bron is gegeven…

mijn vlinderlach is zacht ik fladder op een zonnezucht ben geen pauwenoog maar vleugel op de teerste kleuren een warme zomerwind draagt geuren aan voor mijn bestaan dol in frank en vrij dartel in het gaan maar het ultieme doel ben jij…

mag ik je ontvangen zacht in mijn handen waar vlinders nog spelen met de wolken in je hoofd die jagen de storm uitdagen als rust is beloofd strijk maar neer toon me je vleugels ben trots op de kleuren ja je bent thuis in de muis van mijn hand geland in ons bedje van geuren…

Je hebt me een stuk van jezelf laten zien dat heeft me enorm geraakt het was als een rups die zich ontpopte een vlinder die ontwaakt Zo mooi als de zonsopgang een adembenemend licht toch trad de duisternis in want ik zag je gezicht die woorden waren niet aan mij gericht Je hebt in mij iets wakker gemaakt ik wou dat het nog sliep…

Op een recht, zwart kousenbeen dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhoog gestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun allereerste dromen.…

zal ik jou zijn jij mij twee harten één droom zal ik vlinder zijn jij bloem verweven in kleur één geheel zal ik zon zijn jij maan in harmonie samen het ochtendgloren zal ik liefde zijn jij hoop samen in dromen één hart…

Vlinderkijn, vlinder mijn Dartelt, kartelt Luchtig, in niet Voorspelbare lijn. Kindekijn, kindemijn Speelt vrolijk en onnozel Ongetemd, niet geremd Kent niet mijn pijn. Poppedijn, poppemijn Vlucht in lucht Neemt leven met een zucht Je bent rein, zo rein.…

Ik wil je telkens iets vertellen, Maar keer op keer zijn mijn woorden zoek Het zou gaan over gefonkel, vlinders en verlangen, Over schittering, rust en vertrouwen, over liggen in het gras, schouders en eindeloze kussen, over het kunnen verliezen, over dromen en verdriet.…

De smaak van liefde Zo heerlijk zacht zoet Smeltend op je tong Lekkernij in overvloed De vlucht van vlinders In miljoenen gekomen Dwarrelend door je lijf Prikkelen al je dromen Een hart vol met passie Met fantasieën doorklieft Gedachten in de wolken Tot op de bodem verliefd…

Vlinders brengen geen nacht door op de maan teneinde het stof voor hun vleugels te vergaren en zeesterren slapen niet op de rotsen van de Sierra Nevada. Dit is precies waarom men dichters onredelijk noemt.…

Vol ongeboren licht drijft de zalm naar zee; langs de oevers schrijden bloemen en de kleuren van dode vlinders.…

Mijn hart fladdert van de een naar de andere kant mijn hart maakt overuren als ik jou zie mijn hart bonkt regelmatig met van die opspringende kleine stootjes mijn hart voelt als een vlinder totaal geen hinder van verliefd zijn mijn hart mag fladderen overuren maken want ik ben verliefd.…

hoor mij als ik fluister over het pad naar het meer met roepende vlinders en broze libelles leg je oor te luister hoe zachte klanken waaien langs mijn tong en ranke lippen van het harpspel uit mijn ademende ziel het zijn witte engelen die ook uit mijn zuchten nog geurende roosjes knippen…

weet je ze zei ik zit er niet mee ben wat blij met jou vent ons plotse vlinderen hoewel vanmiddag bij mijn dochter op de thee begon alles in mij te trillen leek wel jetlag hoe vertel ik jou-van-het terloops fluitje van een cent ooit gewoon mijn kinderen…

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

Lopend langs het strand voetstappen achterlatend in het zilte zand luisterend naar het ritme van de golven aan zee zweven herinneringen als vlinders met me mee onder een wolkenloze lucht zo blauw genietend maar zonder jou lopend langs het strand in gedachten hand in hand…