Alle inzendingen over vloei

uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. --------------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

Laat je tranen maar vloeien, ik heb je stevig vast, laat het vertrouwen groeien. Deze eenvoudige man, die je toch kan helpen, waarop je vertrouwen kan. Laat me alsjeblieft binnen, ik zal echt alles doen, om vertrouwen te winnen...…

ik deel je tussen sterren waar je licht het Al ontraadselt en tel de jaren tot je aanmeert in ons levenslied dan vloeien we ineen als kleuren op een schilderij en schrijven liefde met dezelfde dichtheid zij aan zij…

Mijn woorden vloeien samen geschreven met mijn stem Waarom ik nog van jou kan houden Misschien hou je nog van hem Laat mij weten of ik je vandaag nog zie Warme woorden lopen door mijn ogen want ik heb je lief…

Speel lichaam muziek mee `t is volle maan laat liefdessappen vloeien eervolle handen tongen lippen gaan en glimmend zichtbaar elkaar genieten.…

soms klopt de gelaagdheid van mijn lichaam niet het schuurt dan knarst en jammert vraagt om rust zelfs mijn hoofd lijkt omgekeerd op mijn romp te protesteren ik zit dan stil tot ik in één vloei…

Laat alles nu vloeien en sta weer op. Vind jezelf terug en klim naar de top. Waarom liet je het zo ver komen. Het enige wat ik nog kan doen is blijven hopen. nu laat ik de tranen vloeien. Ik laat het verleden los zodat de nieuwe mij kan bloeien.…

waar illusies verdwenen een droom vergaat dwarrelt verlangen aan flarden gescheurd vloeien er tranen door vragen gesteld in twijfel gegeven beloftes vergaan door het waarom van wat is gebroken in het… hoe de toekomst kon zijn…

Er vloeien tranen en er klinkt applaus bij al die vrome pelgrims daar in Rome. Het Mekka van de katholieke kerk bereiken is nu onbegonnen werk.…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

Misschien zal het niet zo boeien, Maar na elke eb moet ik hevig vloeien.…

Als woorden stromend door aderen vloeien als inkt wat meer kan je doen dan stralen in het donker M'n zonnekind als een wiel in het universum je draait mee alles in beweging met van alles en nog wat van binnen naar buiten zien proeven ruiken voelen…

inkt stroomt door mij gelijk levenselixer dat de dagen dieper kleurt of toch wandelend op de toppen van mijn kunnen schilder ik mijn gedichten fabelachtig tot het vloeien zal en zelfs leesbaar zal zijn voor hen die nog nooit één letter hebben gedronken…

de vrije wil van de aarde is het vloeien van water de vrije wil van het water is het waaien van wier de vrije wil van het wier is het glijden van vissen de vrije wil van de vissen is het licht in de lucht de vrije wil van het licht is de vreugde op aarde…

schikken is geen sprake jouw vleugels zocht ik eeuwenlang een heerlijk lijf om vol te raken we branden lang op hete lust vloeien uit na duizend jaren het glazuur geeft ons de kracht de hemel in ons mozaïek te evenaren…

Een wonder zo teder en klein Vragend om jullie handen die haar bodem zullen zijn Doch, het bereik van haar invloed Is als de veder die het water kringen doet Veel warmte gewenst die zal vloeien Door jullie lichaam als zij jullie zal boeien.....…

Als het bier niet meer zal vloeien, En voetbal speelt met 9 man. Mag ik je dan kussen..heb dat nog 1x gedaan. Maar mag ik dan vooral lekker liggen, Tegen jou ….en je geweldige kontje aan?…

Waar je ook bent hoor ik je roep in zachte woorden die heimwee fluisteren weet mij nabij, lief, als bittere tranen vloeien ik heb je nooit verlaten mijn plek naast jou ís niet leeg…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

Er komen steeds meer tranen Ze vloeien niet meer in banen Maar gaan hun eigen gang Dat maakt mij ontzettend bang Waarom heerst die pijn Ik wil niet bijzonder zijn Het lijkt wel of mijn lichaam het begeeft A.u.b. niet, ik wil dat het leeft.…

Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Poëmen vloeien vloeibaar uit mijn pen, Vandaag is het de dag van de gedichten. En daarom kan ik het juist nu niet maken Om - lekker lui - voor één keer te verzaken.…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

in een groen dorpje op het brabantse land heeft de duisternis weer toegeslagen jezus kwam om elkaar te verdragen maar hakenkruizen maakten hem daar tot schand satans kwaad is moeilijk uit te roeien; zinloze gedachten blijven vloeien…

als tranen vloeien over jouw wangen zie ik parels van verlangen langzaam in je ogen groeien behoedzaam zal ik ze polijsten laten glanzen in het licht als regenboogkleuren ze zullen je verzachtend sieren dan zal ik je bewieroken met bevrijdende geuren…

Afgekickt afgelikt als een ouwe boterham die geen bres meer slaan kan probeert hij te wortelen helemaal opnieuw Maar de grond lijkt verdwenen Mesten misschien als een gieter blijft hij vloeien Zouden aan hem ooit nog rozen bloeien?…

het zijn haar kleuren die boeien van grijsgroen naar zwart bewegen is vloeien in hypnotiseren verdwijnt je houvast voelt feilloos door krul en wit schuim de golflengte om bij je te zijn zij is jouw moeder stroom met haar mee duik in haar armen zij is de zee…

Ambrosia, wat mij toch aan komt vloeien Uw volle schedelveld pleegt mij te kwellen Hatsjie, hatsjoe, zo luidt mijn klankgazelle Daar u bij koeler maan blijkt door te bloeien U maakt, als vlaag in najaarswind verscholen De hooikoortstijd als duizendjarig dolen…

Hoe verlichtend moet het zijn om tranen te huilen, die nooit eerder vloeien konden. Hoe bevrijdend moet het zijn om lucht te geven, aan angstgebrulde schreeuwen, als vergeving van nooitbegane zonden.…