Alle inzendingen over voleinding

Ik heb niet op het podium gestaan. Ik heb niet geheerst. Ik heb de macht over anderen niet begeerd. Ik heb de macht over mezelf gewonnen, geen kroon geëerd, geen troon. Ik ben de som van al de zwijgenden, alleenvertegenwoordiger van miljarden mezelf. Aan het slot van de stilte zal ik omkijken. Ik zal verplicht zijn toe te geven: ‘Niets was…

Hangend een uitdaging liggend een bekoring ze vastpakken een wellust ze snijden een bedrevenheid ze klaarmaken een kunst ze proeven een fijnzinnigheid ze eten een voleinding…

Het zou fijn zijn als ik me en met kracht kon omringen voor het wezen dat eens niets aan het toeval overlaat; fijne wolken voor Helios dan het overdrijven opvingen, aan een tempelingang tot beding mijn prejudiciele staat.…

Het Adventslied "Hoe zal ik U ontvangen?" klinkt in 't koude, feestrijke jaargetij: dat aanbeden Kerstkindje juicht blij bij 't helen van menselijk verlangen. Mocht deze voorbode der Kerstzangen echter krachtig, zonder bangmakerij, het gevoel geven: de wereld gaat voorbij; steeds leidt Jezus de grootste belangen. Kan men over Christus…

De tijd door God gegeven, zal ik voleinden; zolang dit aardse leven zich voltrekt. Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…

nieuwsgierig al te bladeren aan het begin om te ontdekken hoe het slot zal zijn het is zo aantrekkelijk vooruit te grijpen dwars door de pijn de uitkomst van het verhaal willen weten zodat ik mag rijpen mezelf herwin het is zo aanlokkelijk zelfs te beginnen bij het slot ik voel bladeren mag in dit boek van God voleinding…

Het was slechts te voleinden, uiteindelijk te volbrengen. Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd.…

Geest die voortdrijft en stil maakt, die alles wat leeft doet leven, dauw van trillende liefde, beaming en voleinding.…

Wat weten ze van mijn gewoonten Wie doet ze over het voleinde zingen? De kringetjes waarin ze draaien Lijken wel tekenen van huislijk geluk.…

het leven is als reizen in een boek doorheen de bladeren van dat wat al geschreven is een roman ook die je niet weggooien kunt of dichtklappen wilt noch teruggeven aan de uitgever waar de jaren verjaren doet verlangen naar meer ons nieuwsgierig de vingers de bladzijdes omslaan het vervolg van de expeditie de voleinding open nog…

Ik verklein, in minima gehuld ik zinspeel op zilte lucht waar het treft in zaligheid waar handen raken, in geduld En ieder lam gaat tot zijn slachting het raakt mij nu, die zwaveldamp blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels als plaksels op mijn nieuw behang Naast mij ligt de dwangsom in voleinding zinnen slepend waar niemand teder op de…

rond bukt en strekt haar hand ze wil plukken maar het lukt haar niet een onzichtbare macht verlamt haar hand de adem vertraagt en stokt in stuifmeel ze hoort een gedempte stem kleurrijk ruisen de onuitgesproken mare verbloemt niets het open veld juicht lenig vleit ze haar frêle lijf tussen paradijselijke tinten - een dutje tot de voleinding…

hebben het voorrecht een groot rentmeesterschap te volvoeren men verzorgt klein bosleven beschermt teer moeras graaft reine poelen kraamkamer voor dieren die water én land beminnen verblijd ziet de Schepper neer op Zijn mensenmedewerkers hoe ze Neerlands lage grond hernieuwen en bewaren zal hen hiermee sterken tot aan 's werelds Voleinding…

Het hart stopt pas bij voleinding en voltooiing van elk leven in liefde. Mijn hart heeft het volgehouden, omdat ze zijn tikken heeft geslagen in volledig houden van. Een hart dat alles kan.…

maar ook niet uit de toon mooi gestalte in haar iele smalte ze priemden als dolken in mijn meewarige ogen stuiptrekkend beroerde ik haar ze stal de show met haar ogen omlijst met haar lange blonde haren landerig draaiden we om elkaar heen zo dichtbij elkaar op weg in liefdes hevigheden van een glimlachende voleinding…

verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert wapperend in hoofd en hart melancholiek en troost berusting ook in het onvermijdelijke dat ooit ons venster is luisterend en geraakt laat ik telkens weer mij tot zijn wals verleiden zo danst hij mij voor en door het leven dat zich voleindig…

De overeenkomst lijkt te lopen tot deze voleinding, dit abrupte slot. Want God gaat verder, zwenkend van hem heen in zijn miljoenen. God is nooit alleen. Voor gene kwam een ander weer aan bod. We zijn voor hem een vol benzinevat, dat hij leeg achterlaat. Hij moet het kwijt, al de afval, met zijn wezen in strijd.…

Hier voleinde ik thans mijn lot! Laat, na zo veeljarig sterven, Mij dat einde thans verwerven! Dit, o God, is al mijn hoop Na zo wreed een levensloop!…

Maar dan heb ik de straat al voleind, en ik loop op het heldere plein; voor 't raam, waar de zon in schijnt, sluit een vreemde vrouw het gordijn.…

Het hemelse spel toont tijdloos geduld, beeldt Gods grootste, vorstelijke voorzegging, door spraak, gedachten en geheim omhuld: "Vorsend, ingetogen wacht Mijn zegening, die u, alle mensen, eens ervaren zult: 's werelds genaderijke Voleinding."…

fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende gelijkenis in de natuur scheppende mens de heerlijke eenzaamheid tekent zich af in lichtgeel overheersende indrukken aan de eeuwigheid ontrukt om in de vorm te voleinden…

tijd Hoe jij dansend de horizon tegemoet zou gaan, Met je volle boezem in het licht, en stiekem zou ik kijken, Niet wetende dat jij ooit van mijn zijde zou wijken, Het begin van jou, eindigt altijd in mij, Maar in jou vind ik nimmer meer een nieuw begin, De bellen luiden, dit is het einde, En jij daalt langzaam in de koude grond neer, Voleinding…

De strijd tussen de tijd en de tijdloosheid kent geen wortel en geen voleinding de eeuwigheid is een ladder zonder beneden of boven het water en het gewas hebben hun grensgeschil nog niet beslecht ontoegeeflijk en hardnekkig verschuiven dagelijks de linies zo nu en dan valt er een donderklap dan dreigt de hemel schichtig zoeken struik…

Niets vermag de indruk te beschrijven van ‘t grote, hemelse rozet - dit orgelpunt in glas-in-lood: visioen van toen, dat uitzicht geeft op later, voleinding van wat ooit begon de thuiskomst van een lange reis - niets meer vragen, enkel weten slechts één en alles zijn.…

Zij blijft staande, tot voleinding van haar taak. Vervelend doch waar: haar woorden zijn hartstikke raak.…

Tussen de wereld waaruit we zijn voortgekomen en de voleinding in de geest, ons eigenlijke domein, is de aarde niet meer dan een een doorgangshuis, een wereld vol illusies, onbegrip en venijn.…