Alle inzendingen over voortbewogen

Onbewogen voortbewogen, Niet omgekeken, Doch vooruit gestreden. Vleselijke lusten, bedreigend, der emotie, Verterend op het gebrek van devotie Genageld en getergd, Zwaklevend voortborduren, Op het borrelend beekje, dat de tijd laat stromen. Gewichtig in het begin, Eisend in het midden Bezinnend aan het einde.…

Wanneer ze uitgeschommeld haar gedachten ordent, herinneringen uit de kindertijd beschrijft waar vader achter haar met uitgestrekte armen haar in de hoogte drijft weet ze Wie haar voortbewoog door heel haar levenstijd.…

Het maakte haar begaan Zag haar tussen de waterdruppels staan Een waterval vol jeugdigheid Blinkende zonnestralen over haar huid verspreid Hij zag haar staan in een kleurende regenboog Waar haar schoonheid voortbewoog Waternevels sprankelend over haar huid Genietend van een paradijsvogel die naar haar fluit Kabbelend blijft het water stromen…

met ingehouden adem, voortbewogen door diepe oceanen, brengt in kaart de zee waarin hij thuis is en aanvaardt zijn lot, hij komt omhoog, raakt opgetogen als verse lucht zijn longen vol vermogen blaast, water spuit op water, plots ontwaart hij een omgeving die hem zorgen baart, omdat hij ongemerkt is afgebogen zijn wezen is van dichterlijke…

ik word op een wit gespreid vlies voortbewogen door zes maagdelijke engelen langs azuur blauwe luchten zij spannen een doorzichtig veld van geluk met een uitgestrekte gracieuze geste genade schenkend met verleidelijke ogen die mij onderwijl bedwelmende bloemengeuren toe zuchten waarop geen enkel aards genot kan bogen…

Dan hoger, tot in pracht De sterrenzeeën om ons voortbewogen. En de aarde glipte weg, een donkre kogel, In 't wazig-diepe blauw der holle luchten .... ‘Ik heb geen vleuglen,’ kreet ik en ik sloot Mij vast aan Hem, die voortzweefde als een vogel. ‘Eens breng ik ze u. Zult gij dan 't volgen duchten?’…

zaten neer in 't heidekruid; daar vloog Een wolk voor 't zonlicht en een zwarte stip Streek langs het bos, als waar 't een floers van krip,* De schaduw van een ziel, die henentoog;* Verschrikt schoot ginds een vogel wild omhoog Van uit de lage kant, een schuwe snip, Terwijl de donkre schim, als met een tip Het heiveld scherend, snel zich voortbewoog…

de schelpen die de zee zo hebben wou Ik hield je vast om wie je was en keek je aan om te geloven Om te zien hoe lief je ogen spiegels zochten met het zout Daar waar de zee geen zee meer was maar ons iets anders zou beloven Met de zon op stillend water witte zeilen in het blauw Ik bouwde ons een luchtkasteel waar wij in zand ons voortbewogen…

Mijn eerste vriendinnetje woonde naast Abe Lenstra, die zichzelf toen in een rolstoel voortbewoog en zich achter de witgewassen vitrages schuil hield. Hij deed nooit open toen ik naar een handtekening verlangde. Op een gegeven moment was dat natuurlijk te laat.…

Ik kende wel De vreemde werking van dit spel, Maar 't scheen mijn onbetrouwbaar oog, Alsof mijn trein zich voortbewoog Voorbij die andre, vreemde trein, Die onbeweeglijk bleef in schijn.…