Alle inzendingen over waken

de singel kronkelt rond de stad de kinderen rondom de wakken…

op zoek naar een wak waggelen twee witkonten net geen zwanenmeer…

Tussen waken en slapen in waant hij zich in een wereld van gebroken glas.…

Linde bladval over oude graven het stille herdenken in november wake…

Tussen slapen en waken, bestaat niemandsland. Wat oud geworden is, wordt er weer nieuw. Gedachten kan ik er sturen, terwijl hier niemand stuurt. Zelf ben ik niet aanwezig. Hier is niets en iedereen. Er is hier geen leider, die ons leidt. Tussen slapen en waken, ervaar ik eeuwigheid.…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

En als uit een wak aan de hemel komt het zonlicht Blijft hangen in dit dicht want blij levensblij.…

Kom toch te bed, en slaap en waak in dit gedicht. -------------------------------- uit: In duizend kamers (2006)…

weet ik waarom wij allen leven en wanneer ik waak of droom het is een zucht en duurt maar even weet ik waarom wij allen leven? alle zielen dansen in een stroom zie hoe kleurrijk zich draden weven weet ik waarom wij allen leven? en wanneer ik waak of droom Triolet…

Mijn beschermengel Waar je ook heen gaat en wat je ook doet, weet dat ik altijd over je waak, en zal je beschermen en leiden wanneer het moet...…

Zo gewoon ben jij ben je daarom dan ook zo bijzonder misschien ik waak er voor dat ik dit bijzonder als vanzelfsprekend ga zien…

Een duistere wereld Waar zomaar iemand word doodgeknuppeld Het is een tijd om te slapen En om over je geliefden te waken. Waarvan je misschien nooit meer van geniet. Of die je zelfs nooit meer ziet. Een tijd om te gaan. En morgen weer op te staan. Om ’s avonds weer te gaan slapen. En s’morgens weer op te waken.…

Ik wentelwiek gedachten omhoog in een gat van waken, slapen en weer waken Snelheid is van belang in woord en gebed stil schroef ik zinnen vast in hoop ik wil niet los komen van de grond die ooit zo vast stond in geloof en vertrouw op het goede droom dag terwijl dat ene kleine lichtje het lampje liefde laat schijnen rotsvast .…

ik ben geen man, ik ben geen vrouw ik ben hier maar, ik moet nog komen mijn ogen bruin, mijn ogen blauw van vrouw zijn kan ik enkel dromen ik ben hier, maar ik moet nog komen waar ik ongeremd kan waken van vrouw zijn kan ik enkel dromen maar in mijn droom kan ik haar raken waar ik ongeremd kan waken na een ware transformatie…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

Bij belangrijke zaken Moeten wij er voor waken Niet uit evenwicht te raken. Ook al gezwicht, Voor evenwicht?…

Soms denk ik aan hoe het zou zijn geweest Vaak denk ik: wie verloor er nou het meest? Jullie je gezicht Ik mijn baan Jullie de waarheid Ik een traan Van mijn handicap hebben jullie misbruik gemaakt Na die bewuste ochtend werden stemmen gestaakt Handicap Geheugen Zwakte Leugen Ik weet zeker dat een ieder van jullie zichzelf nog tegenkomt…

. --------------- uit: 'Waak'.…

Is het waken, is hert dromen Heimlijk zuchten, vurig minnen, Dwaas de driftenstrijd des levens Alle stond te herbeginnen? Bang te blikken als een weekling Naar de wenken heurer ogen, Of te dwalen, droef te peinzen: Word, ach, word ik niet bedrogen?…

op mijn netvlies woorden als een gedicht mijn ogen glijden in cadans langs imaginaire regels bij de eerste stralen van het vroege zonlicht veins ik voorjaar... snel uit de veren voor het plukken van een mooie dag…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

als de nacht aan mij voorbij raast en het licht in de ramen mijn ogen tot ontwaken dwingen droom ik nog van de ogen die mij dwongen lief te hebben droom ik nog van de natte lippen die mij kusten en de zachte vingertoppen die mijn lichaam lieten branden en tot grote hitte liet exploderen tot een hemels genot wat was het toch jammer…

kleine kruisjes die voor het altaar staan een kleine dorpsgemeenschap die in een jaar is heengegaan sommige van die mensen kwam je weken of maanden geleden nog tegen anderen waren door ziekte of ouderdom reeds eerder uit het straatbeeld verdwenen een steen, een kruis, een bloem symboliseren hun namen die één voor één nog eens worden…

In deze tijd van woelig gebeuren is het schoner wensen dan ooit Gods wil vol ontzag te zien als de wereldspil, ondanks alle moeite, zorgen en treuren. Nuchter het daagse werk doen, loon beuren, bewust dat Jezus' komst zeker maar stil wacht als verborgen, alles helende pil. Kunnen mensen elkaars geloof keuren? De terugkeer van onze Heer op…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

Enkel er voor waken Je niet gek te laten maken.…

knoopsgat, ragebol klasbak in draden spannen waken, dispuut... zo muggen en vliegen vangen ze riep...”je laatste minuut”!…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

Je moet er steeds voor waken de kluts niet kwijt te raken. Het is helemaal niet goed als je niet meer weet wat je doet, of weet hoe het moet. Verlies liever je “guts” dan je kluts.…

Onder 't helder koele laken, Waar ik op de sluimer wacht, Lig ik tussen droom en waken Voor de drempel van de nacht.…