Alle inzendingen over we mogen niet zwijgen

Heer, dank U voor ons dagelijks eten Dat U ons iedere dag weer wilt geven Waarvan we dankbaar mogen leven En Uw zegeningen niet zullen vergeten. Heer, wil ons Uw zegen niet onthouden Blijf met Uw liefde ons steeds nabij Wees met ons en ga ons niet voorbij Dat we het geloof in U mogen behouden. Amen…

Ook in het nieuwe jaar zal Hij ons leiden Wij mogen op Zijn woord vertrouwen Wetende: op Hem kunnen we bouwen Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden. Wat een troost om dat te mogen weten Dat we niet alleen in het leven staan Maar dat God met ons mee zal gaan Hij zal ons ook in dit jaar niet vergeten.…

Ook in het nieuwe jaar zal Hij ons leiden Wij mogen op Zijn woord vertrouwen Wetende: op Hem kunnen we bouwen Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden. Wat een troost om dat te mogen weten Dat we niet alleen in het leven staan Maar dat God met ons mee zal gaan Hij zal ons ook in dit jaar niet vergeten.…

Als tot kleur gemaakt bepaalt als tot haar gemaakt bepaalt als tot ogen gemaakt bepaalt wie en wat wij moeten wezen wie mogen waar dan wonen wie mogen waar dan werken wie mogen waar dan leven met dochters en met zonen werken wonen tot je dood of tot je te vroeg omvalt mogen dat alleen de sterken zijn we pas dan waarlijk groot hebben…

is er iets, er is niets, één letter verschil, het is wat jij wil, geen vragen meer, geen hartezeer, enkel zwijgen, niets overdrijven, we gaan gewoon door, ook al waren we smoor.…

Je daarna gewoon weer terug krijgen en over gisteren mogen zwijgen geen lange verhalen of verdrietig gaan huilen maar gewoon eens proberen of ik gelukkig kan zijn met een echte lach. Het lijkt me geweldig om te mogen daten zonder dat iemand er om treurt zodat ik niet met een brok in mijn keel mijn boterhammen op moet eten.…

We mogen met z'n allen aan haar zitten, nog steeds. Vindt ze niet erg. We mogen er zelfs in, helemaal. Merkt ze niet eens. Ze is zo groot. Haar kou gooit ons terug als een visje. --------------------------- uit: 'Al fluitend', 2001.…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

dat wij – uw volk - uw eigen mening niet eens mogen willen kunnen horen declameren volgens mij moet u drie aapjes in het goud op uw nachtkast hebben staan u weet wel die van horen zien en zwijgen en dat u toch moet zeggen wat anderen voor u schrijven er staat toch nergens in de wet gezet dat u op eigen woorden moet bezuinigen?…

Met onze handen mogen we werken Om te voorzien in ons onderhoud Vlijtig, maar ook in alle eenvoud Thuis, of om de akker te bewerken. Met de handen mogen we geven Geven van onze eigen overvloed En laten delen in onze voorspoed Hen, die in honger en armoe leven.…

We zullen nooit te veel spreken. We zwijgen alleen te weinig. Als je weinig spreekt is gebleken, wordt je alleen maar chagrijnig. Spreken mag dan zilver wezen en misschien is zwijgen goud. Waarom zou je spreken vrezen, als je toch meer van zilver houdt? Maar je moet altijd wel bedenken dat goud van grotere waarde is.…

Maar als we weer thuis zijn gekomen Is het goed en zijn we toch wel weer blij Ook al ging die fijne tijd zo snel voorbij We hebben genoten en veel ondernomen. Dankbaar mogen we zijn voor de vakantietijd Maar ook als we terug zijn op bekend terrein En we gezond en wel weer thuis mogen zijn Want dat is toch niet een vanzelfsprekendheid.…

Dan voelen we ons kwetsbaar en zwak En kunnen alleen niet verder gaan We voelen ons niet meer op ons gemak En kunnen het dan bijna niet aan. Bij God mogen we ons kwetsbaar opstellen Hij kent ons, weet precies wie we zijn Aan Hem mogen we alles vertellen Hij weet van onze zwakheid en pijn.…

ergens weet iemand alles maar hij of zij zegt t niet omdat we het niet mogen weten om het raadsel in stand te houden het geheim te bewaren en ons te laten zweten omdat we het niet mogen weten om ons met onze kop in t zand de gevolgen van ons onbenul te laten ervaren alsof er nix verdwijnt wat wij niet zien en we jaren later…

Laten we zwijgen, laten we zwijgen liefste en het stille water van dit leven met zachte vingers strelen.…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

We maken witte kisten met engelen die zwijgen. Ze happen lucht die grauwt : voor de toekomst kan dat tellen. Waarom huilt het in de druilavond, waarom op de keien ? De regen glanst. In scholen volgen we intens hoe het moet : luisteren, praten, vragen. We kruisen onze handen en volgen de stoet van goed fatsoen.…

We mogen de € niet meer vergelijken met de gulden. Maar de gulden middenweg is nog steeds niet gevonden!…

We mogen op de aarde wonen en wandelen op zijn grond, we mogen de aarde eer betonen maar maken het soms veel te bont. Het mooie wat ons is gegeven maken we met de grond gelijk. Zonder eerbied voor het mooie leven maken wij ons aan misdaad rijk.…

het oneindige universum voor ons ter observatie we mogen ver zien erin ver te reizen is waar we ons op verkijken…

Een vaste burcht is onze God Die alles bestuurt en blijft regeren Dat heel de wereld Hem moge eren Onze Heer, die begaan is met ons lot. God is een toevlucht voor de zijnen Hij houdt ons vast in Zijn handen Waar we ook mogen belanden Hij laat Zijn licht over ons schijnen.…

Toch hebben we meesters zonder tal. Dat weten we veelal niet, omdat je ze niet ziet. Ze blijven op de achtergrond, houden ons stiekem gezond. Toch zou het beter voor ons zijn te beseffen dat ze er zijn. Ons hartje klopt van vroeg tot laat. Houdt over ons de wacht, want...…

ik ben een zus en broer verloren dat deed heel veel pijn maar ik , ik zal altijd hun grote zus zijn wat er ook mogen gebeuren we zijn julie niet vergeten en zullen dat ook nooit doen dus kleintjes rust nu maar in vrede het is gedaan met al de pijn waar julie nu ook mogen zijn we komen julie zeker nog wel tegen waar…

De verhalen, die we elkaar vertellen zijn niet de werkelijkheid, die we als geluk ervaren kunnen. De klacht, dat gebeurtenissen niet gebeuren mogen, dat virussen ons niet mogen bedreigen, is de werkelijke bron van ons verdriet. Het nieuws, dat nieuws angstige verhalen zijn, bereikt ons bijna niet. We lezen wat we lezen willen.…

zich bomen bloemen, vogels, wolken laten wij ze niet in de rede vallen we geven hen het laatste woord zo zwijgen we verder allebei…

voor zich bomen bloemen vogels wolken laten wij ze niet in de rede vallen we geven hen het laatste woord zo zwijgen we verder allebei…

Op die toekomst mogen we vertrouwen In een wereld van vrede en heilgenot Waar we de lof mogen zingen van God En zijn heerlijkheid mogen aanschouwen.…

Wij Neanderthalers zijn een mopperend volk kritiek hebben we op alles en iedereen, dat mogen we ook in dit vrije land zolang iedereen zijn zegje kan doen, is er dus niets aan de hand?…

al is mijn pa begraven, wij zwijgen hem niet dood. we praten, nu nog, alle dagen met hem. zo sterft hij voor ons nooit!…

(Dit schreef ik voor een gelukkig liefdespaar, dat op 23 oktober vijftig jaar huwelijk hopen te vieren] Vijftig jaar getrouwd Vijftig jaar gelukkig getrouwd, mooi dat we het mee mogen maken. We hebben fijne en verdrietige periodes gekend. Prachtig dat we samen de liefde hebben mogen delen.…