168 resultaten.
Breekbare transparantie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 181 ik heb je
gebeeldhouwd uit
weerbarstig graniet
je lichaam
contourde maar
verder kwam ik niet
boetseerde je later in klei
door zachtere lijnen
kwam jij dichterbij
pas met glas
kon ik de vormen
in volmaaktheid bepalen
de breekbare
transparantie van
jouw ziel laten stralen…
2006-2020. voor I.J.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 35 binnen de ommuring van
onwillige taal wroet ik in
weerbarstige witte aarde
het andere ik schudt
het hoofd handen op
de rug gebonden
het roept: ik zeg toch niks!
als een gevleugeld woord
het papier verblindt
binnen deze ommuring
moet ik spreken temidden
van al dat zwijgende wit…
Naar het verleden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 100 In gevangenschap
Te weinig tijd,
In vrijheid
Ineens te veel -
Wat door vijandschap
Verdrongen werd
Vecht zich in herwonnen vrijheid
Een weg naar boven,
Pijnscheuten die al lang
Naar het verleden waren verbannen
Duiken weer op
In het weerbarstige heden,
Steken de kop op
Terwijl jij en ik
Het hoofd laten hangen…
in een volmaakt ogenblik
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 140 wanneer een klare maan
en glinsterende sterren
mij een winterse
morgen verraden
dan weiger ik in te slapen
tot ik zie
hoe weerbarstige kou
zich vastzet op bomen
die ijzig wit
lijken open te dromen
in een volmaakt ogenblik
wolkjes kan ademen
die magie
kortstondig verstrengeld
met de dageraad…
Is priller dan groen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 215 zij kleurt
als lente en zomer
de bellefleur in mijn hand
is priller dan groen
van oases in het
brandend bruingele zand
weerbarstig als rots
gespleten door
watererosie van ijzige trots
danst als een kind
dat in nieuwe dimensies
haar speelruimte vindt
zij is mijn
eerste viool klassiek
maar ook modern en frivool…
Witte muren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 232 Er is al zoveel ongans en weerbarst,
opsmuk en tegenspraak, zoveel
hangplaats ook van halfgoden.
Nee, ik zal niet gauw verzuren
tussen maagdelijke muren.…
Beuken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 Het taaie beukenhout, weerbarstig
door regen en de wind
geworteld in donkere grond
in het park waar de reiger wandelt
een droom over jou en mij
en de snel zwemmende vissen
omdat het zwijgen onder water lijkt
en beuken beginnen te bladeren
voor het dorp dat in de lade ligt
een brief zo ongeschreven blijft.…
wildernis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 208 de weerbarstige bergen
waar hij, klein mensenkind,
het eerste hert moest schieten,
keken honend op hem neer
het hert viel van grote hoogte
het rolde van de steile wand
naar beneden
al die tijd schreeuwde het
het schreeuwde
zoals mensen schreeuwen
zoals zijn vader later?…
Breken en verbouwen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 523 het was te groot
voor kleine handen
slechts verbazen
in raken en betasten
het blijven haken
en verkennen met
een lach het ervaren
van zorgen en wat lasten
later in weerbarstigheid
breken en verbouwen
funderen en groeien op
ontluikend zelfvertrouwen
heb het grote
klein gekregen
mijn handen geven
nu het volle leven…
Een graf in de wolken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Een man, een vrouw,
Een zoon, een dochter
Reizen naar verre oorden
Waarvan ze tot dusver
Alleen maar lazen,
Of waarover ze hoorden,
Reizen naar de verte,
Naar ver achter de horizon
En nog voor ze hun doel
Bereiken worden ze onderschept
Door het weerbarstige heden,
Een ijzeren vogel bezorgt
Hen een graf in de wolken…
Het kind in mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 69 Voor mijn vader
Je ploegt het weerbarstig land
En rust na uren zwoegen
Even uit
Het paard briest
En lucht zijn gemoed
Het kind in mij
Brengt je het brood,
Reikt je de koffie aan
Die de emaillen kan
En mijn hart verwarmt -
De opengevouwen aarde
Ruikt naar vers geploegde
Grond -
Dit is de aarde
Die jou toen en nu
Met…
De misantrope beer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 Ik ben weerbarstig, als een Franse Alpencol,
een beer op zachte voeten,
ik frequenteer mijn berenhol.
Nochtans heb ik geen mens gebeten..
ik mis daarvoor de energie
of 'k ben het simpelweg vergeten,
ik ben een beer in lethargie.…
woestijnwind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 71 de geknakte woestijnpalm
laat in schroeiende
hitte haar getergde
oren hangen
een andere bezweek
onder haar eigen last
in dit oord verdwijnt het
leven onder zand
in de verte trekken
weerbarstige palmen
ten strijde tegen de
goden van de wind
in de wolken wordt
historie geschreven
van bloedige
confrontaties op de grond…
Overgave
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 4.260 Waar zwakheid en weerbarstigheid elkaar bestrijden
in een ziekte opzoek naar evenwicht.
Met geloof in hulp van God zal ik dit dragen.
Mij geschiede naar uw woord.
De tijd door God gegeven, zal ik voleinden;
zolang dit aardse leven zich voltrekt.
Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde
hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…
schikken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 70 ik schik en herschik
wat ik schrijven moet
op een stuk papier
woorden karig als
een schraperig
geschilderd veld
met stramme hand
en stroeve pen
binnen weerbarstige lijnen
bangelijke woorden die
rondjes draaien binnen
perkjes van papier
onrustig wacht ik op de taal
die uit me zwermen zal
en het luchtruim vindt…
Een bak
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.005 Achter de kawat
Dat zegt wat
Waar het gras groener lijkt
Een prikkelbare strijd
Mag ik schoppen
Alsjeblieft
In plaats van het stoppen
In verdriet
Deze boosheid uiten kost tijd
Waar mijn teen onder lijdt
Een klap
Een bruin weerbarstig verhaal
Een bak
Waardoor het ijs brak
Pontificaal…
reizen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 522 we aanvaarden de reis
leggen een lange weg in stilte af
we vervlechten de beelden
tot een onsamenhangend weefsel
we zijn reizigers zonder woorden
passanten zonder grond
we reizen met gesloten ogen
gekleed in weerbarstige huid
en dan is er het woordenloos weten:
we komen nooit meer thuis…
herscheppend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 op de bodem van de diepte
lag als een oester een
weerbarstig woord
onderzeese stromingen
kwamen en gingen
bleven haar beroeren
gestaag schuurden ze
over en langs het
gesloten fort
ze werd weker
minder stug een
trage transformatie
met het verstrijken
van de tijd herrees ze
aarzelend uit haar as
de wedergeboorte
van een woord…
Vlinder kistje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 965 Schoonheid
weerkaatst
magie
betovert
een traan
glinsterend
in zonlicht
verbloemt verdriet
onbereikbaar
verlangen
voert gedachten
naar eindeloze tijd
vriendschap
kwistig verstrooid
draagt ver over vlaktes
van eenzaamheid
boven de wolken
een waas
van sterren
noodlot stuurloos
levert
strijd
weerbarstig
als de ziel…
innemend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 515 is laven
ter ontschaven
van weerbarstig
kreupel
hout van 't woud
al heel jong
gekapt bekneveld
gebutst domme nagels
zomaar in getimmerd
uitgedroogd ingeteerd
afgestempeld verzegeld
voor onbekend en onbestemd
ziet nu:
loten lopen uit
lang leve de brouwerij
zo ziet men maar
nog ongelaafd
is onbeleefd…
Jij hoeft niet te breken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 mijn golven
beuken tegen
weerbarstige rots
keer op keer
probeer ik
haar te bewegen
een baken in zee
dat branding ontlokt
aan het stromend getij
zij is alleen
durft eenzaam te zijn
zonder pijn
geen aanbidders of vrienden
die enkel zichzelf bedienen
van haar aanwezigheid
jij hoeft niet te breken
wil je alleen laten weten…
Hadden je geveld
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 320 ze hakten niet
maar zaagden met
de tand des tijd
het echte hout uit
jouw zo kostbaar lijf
ze hadden je geveld
de stronk bleef staan
wortels nog onaangetast
ze lieten je begaan
dachten je voor uitgeteld
maar jij weerbarstte
hun geweld en ontknopte
in een vrijheidsring die
takkenhoog zijn lente vierde
in een zomer die nooit kwam…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 teruggebracht naar een
verdwenen wereld
zie ik de schommel in
het desolate landschap
achter het struikgewas
vind ik het kind
dat zwijgend scharrelt
op droge dode grond
takjes plant in
weerbarstige aarde
mijn verstarde ogen
kleven vast
vast aan wat
verloren ging
de radeloze ratel
helpt me oorverdovend
uit de droom…
Overvloed
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 509 zie toch hoe fraai zij glooit
maar als gehaaide kaper
zand in de ogen strooit
van waker en slaper
hoor toch ‘t woeste grommen
schuim koppen metershoog
de rug weerbarstig krommen
klokken luiden droog
meeuwen krijsen zonverloren
vluchten voor de overvloed
en zij verslindt de sporen
van menig voet en goed…
Lege wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 schuur maar
lege wind
jouw vlagen dragen
geen duinen meer aan
kam de golven af
verwaai de fictie
van hun op geschuimde
zinloze bestaan
weerbarstig heeft
hij alles getrotseerd
was niet stuk te krijgen
vond jou snel als zijn gelijke
in het delen van de luwte
is hij onverwacht gegaan
zijn sporen zullen altijd
in diepe groeven…
De winter smaakt wonderlijk..
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 562 zijn het weerbarstige wimpers
in serene oogopslag.…
De ziel
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 73 je tekent
zwart glijdt
potlood over
weerbarstig papier
nog geen
markante lijnen
maar de eerste
compositie ligt hier
ook de vlakverdeling
van donker en licht
brengt wat expressie
op het gezicht
de esoterische
sfeer roept om diepte
in een eerste aanzet
door verfijning met kleur
karakter en ervaring
zijn gezet voordat
magie voorzichtig…
Strompeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 234 Ik somber door de straat
met een weerbarstig been.
Ik weet niet meer waarheen
geen kompas geeft mij raad.
Donker dwalen mijn gedachten
over verloren paden van de tijd.
Ik ben al vroeg een simpel feit
val buiten ieders verwachten.…
De waarde van regenwormen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 493 Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers
vuil zoals het weerbarstig joch
dat maar wat aanmoddert en het gewicht
van regenwormen in z’n handen weegt.…
Je blauwzwarte stem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 jij sprak
als basalt
in een zee
vol geluiden
een alt nog
jeugdig in tijd
je blauwzwarte stem
trotseert elk gelijk
ik graniette
in lichtere kleuren
breekbaar weerbarstig
voelde je dromen van binnenuit
zacht bas ik jouw
golvend komen want in
de zee vol geluiden vleugelt
ons lied er ver bovenuit…